Renesse is de jongeren voorbij

Het is negen uur 's ochtends als Tjitske Berrevoets het reclamebord van haar modezaak Streetwear naar buiten rijdt. Vroeger zwalkte er op dit tijdstip nog wel eens een verdwaalde jongere over de stoep, herinnert ze zich. „Maar die jongeren zijn we kwijt. Ik vind dat jammer. Ze brachten hectiek en die mis ik. Van mij mogen ze zo terugkomen."

Jongeren

De buren, van slijterij World of Drinks, zijn zo weemoedig niet. „We moeten die tijd niet romantiseren", vindt Tanja Krijnse Lokker. „Als ik eraan terugdenk, vind ik ook dat het te gek werd. Er liepen gewoon tienduizend mensen over straat. Onze winkel heeft een taaie tijd gehad na de invoering van de drank- en horecawet, we hebben met tranen in de ogen achter de toonbank gestaan, maar we hebben het assortiment veranderd. In plaats van pallets Flügel staan nu de luxe wijnen vooraan. We draaien uitstekend." Op de bankjes bij de bakker zitten 's middags jongeren met een zakje krentenbollen, maar ook ouderen met rugzakken en afritsbroeken. Niemand lijkt zich ongemakkelijk te voelen.

„Jongeren zijn hier dertig jaar volgegoten door bedrijven die zes tot acht weken per jaar open zijn. Ik mis de zuipjeugd niet. Zelfs omzettechnisch niet, nee. Je moet gewoon met je tijd meegaan. Disco's hebben het overal in het land moeilijk. Al draai ik beter dan ooit tevoren."

Het is gewoon gezelliger, concludeert beveiliger Jasper Kops, die bij het invallen van de duisternis met een kopje groene thee tegen een muurtje leunt. „Tuurlijk zijn er nog incidenten, maar lang niet meer zo veel als toen. Ook alleen nog maar op straat. Het publiek is fijner. Gemêleerder. Kijk naar de terrassen: jong en oud zit door elkaar. Tot diep in de nacht."

De beveiliger heeft een filosofische achtergrond; hij heeft godsdienstwetenschappen gestudeerd. Hij denkt na over Renesse. En het woordje 'balans' dat viel. Zit wat in, mompelt hij. Intussen wordt hij aangeklampt door vier Duitsers die einen Kaffeeshop suchen. Kops lacht. „Sommige dingen veranderen nooit."