Sorteren op 6 vierkante meter

Voor bezorgbedrijf Holtense Koerier is de crisis nog niet voorbij. Eigenaar zet alles op alles om door de moeilijke tijd heen te komen, berichten De Stentor en Tubantia donderdag.

Wie kent hem niet in Holten: Gerard Kolkman, van de Holtense Koerier. Al jaren fietst hij voor dag en dauw door heel Holten en het buitengebied. 'Bezorger en sporter in hart en nieren', zo omschrijft hij zichzelf. Onlangs moesten hij en zijn gezin noodgedwongen hun riante distributiedepot met woning aan de Keizersweg verlaten; verbannen naar een recreatiewoning op de Borkeld. Een enorme omschakeling als je gewend bent aan 100 vierkante meter opslagruimte en het nu moet doen met een schuurtje van zes vierkante meter.

Terug bij af"We zijn terug bij af", vertelt zijn vrouw Dinie aan de vrij ruime eettafel. "Vorige week lag deze tafel bezaaid met folders en kranten. Dat kan echt niet. Als het zo moet, dan stop ik er nog liever mee." Maar zover komt het niet. Daar is Gerard van overtuigd. "Er komt heus wel een nieuw pand waar we in verder kunnen."

Het familiebedrijf Holtense Koerier is al zestien jaar een begrip in Holten. Kolkman, oorspronkelijk boer van beroep, had nooit ambities om een koeriersbedrijf te beginnen, maar hij kon wegens ziekte van zijn vrouw niet verder in het boerenbedrijf. "Ik moest op zoek naar nieuw werk en kwam terecht in een ploegendienst van het Welkoopmagazijn in Deventer. Elke dag reed ik op mijn racefiets heen en terug naar Deventer, met de gedachte dat dit niet het werk was dat ik tot mijn 65e zou doen", zegt Kolkman.

Als één van zijn dochters een krantenwijk niet meer kan uitvoeren, besluit Kolkman het over te nemen. Dat betekent voor dag en dauw opstaan, een uurtje bezorgen en op de fiets door naar zijn werk in Deventer. Al snel wordt het bezorgen uitgebreid en komt hij op een punt dat hij een keuze moet maken. "Ga ik verder met een distributiedepot of houd ik de vaste baan in Deventer aan? Na overleg met mijn vrouw Dinie, met wie het al een stuk beter ging, heb ik mijn baan opgezegd en me volledig gestort op het bezorgen." Daar komt ook de Stadspost Holten bij. Alle Holtenaren weten al snel de blauwe brievenbus bij Blokker Maats en later schildersbedrijf Gervedink Nijhuis te vinden. Kolkman, gedreven als hij is, geeft zelfs jaarlijks een unieke postzegel uit. Met één van de ontwerpen wint hij een prijs.

GroeienDe zaken gaan goed, het schuurtje achter het huis aan de Canadastraat wordt te klein en er komt een garagebox van Baltes beschikbaar. Inmiddels is ook dochter Gerdien in de zaak. Dinie doet dan al een tijdje de administratie. Het bedrijf blijft groeien. De bezorging wordt uitgebreid met meerdere dagbladen.

"Vroeger mocht je geen AD en Telegraaf in één auto vervoeren. Dat kon echt niet", vertelt Kolkman. "Daar zijn ze toen wat soepeler in geworden. De mensen hebben geen idee wat er allemaal bij komt kijken voor een distributiebeheerder."

Het bloeiende bedrijf verhuist naar een groter pand, aan de Keizersweg, en heeft 120 bezorgers in dienst. Met een magazijnoppervlakte van 100 vierkante meter, een flink woonhuis en de centrale ligging is de familie Kolkman onder de pannen.

Totdat de crisis komt. Kranten fuseren en moeten fiks bezuinigen. Minder folders, minder distributie en tot overmaat van ramp een gedigitaliseerde bezorging. Voor Kolkman een enorme tegenslag, want hij heeft zijn eigen logistiek tot in de puntjes uitgedacht. "Ik had Holten in 27 wijken verdeeld: een perfect werkbaar systeem. Met die nieuwe regels kon ik weinig", vertelt hij.

Met enkele aanbieders is het einde oefening. Onderlinge strijd en onenigheid maakten het er allemaal niet makkelijker op. Kolkmans inkomen daalt en uiteindelijk is de locatie aan de Keizersweg niet langer te bekostigen. Kolkman: "We moesten eruit, met al onze spullen. Op zoek naar een geschikte woning. In Holten is dat lastig. Gelukkig konden we in een recreatiewoning terecht. Het is verre van ideaal en absoluut niet werkbaar. Ik heb zelfs een paar grote opdrachten af moeten zeggen omdat ik geen werkruimte heb."

Stoppen?Maar Kolkman blijft strijdbaar. "Stoppen doen we zeker niet. Maar eerst moeten we de rust terugvinden. Er is te veel gebeurd."