Waarom de grootste sportmarketeer van Nederland zijn bedrijf verkoopt

Een dag voor het interview stuurt hij een spraakbericht van vijftig seconden. ,,Heeee, met Bob van Oosterhout. Een hele goedemorgen. Er speelt een grote deal in het voetbal, waar ik op commercieel vlak bij betrokken ben. Het kost mij allemaal meer tijd dan ik had verwacht. Zou jij een dag later kunnen?’’

Het is Bob van Oosterhout ten voeten uit, aldus het Eindhovens Dagblad. Druk, altijd een agenda vol met afspraken. Ondertussen bevindt hij zich midden in het hart van de Nederlandse sportwereld.

Ooit had hij de grote droom om basketballer te worden in de NBA, maar toen dat mislukte werd hij de grootste sportmarketeer van Nederland. Aan zijn keukentafel richtte Bob van Oosterhout 24 jaar geleden Triple Double op. Dat eigen bedrijf is de schakel tussen sport en het bedrijfsleven. Triple Double bedenkt reclamecampagnes en marketingconcepten voor bedrijven die zich willen profileren in de sport. Tot zijn klantenkring behoren onder meer Albert Heijn, KLM, Campina en Philips.

Voor ‘enkele miljoenen’ verkochten hij en zijn twee compagnons onlangs de tweede 50 procent van hun aandelen aan het Belgische bedrijf Golazo, de organisator van veel grote sportevenementen waaronder de marathon van Eindhoven.

Gigantisch netwerk door overal aanwezig te zijn

Bij ieder sportevenement was Van Oosterhout de afgelopen kwart eeuw aanwezig, bij elke businessclub kennen ze hem. Als het op sport aankomt, is hij er eigenlijk altijd. ,,Overdag werkte ik gewoon, en daarna moest ik dan nog naar het Philips Stadion, Ahoy of Thialf. Ik doe dit werk nu 24 jaar, maar je mag het aantal werkuren rustig verdubbelen."

Zijn ex-vrouw maakte ooit een grapje over zijn werkdrift: ,,In die tijd was ik iets te druk en had te weinig tijd voor mijn twee meiden. Marjan zei: zal ik triple en double op hun voorhoofd tatoeëren? Toen dacht ik: nu moet ik wel gaan oppassen.’’

De resultaten waren er naar. Triple Double kreeg erkenning vanwege de opvallende acties die werden bedacht. Het bureau was bijvoorbeeld betrokken bij het Bavaria-jurkje, hielp PSV aan zijn huidige hoofdsponsor en haalde in 2019 de Braziliaanse superster Romário naar Eindhoven voor een grote reclamestunt tijdens carnaval.

De bekendheid van Van Oosterhout liep parallel aan het succes van zijn bedrijf. Hij werd een autoriteit op het gebied van sportmarketing, was een graag geziene gast bij alle grote sportclubs in Nederland en bouwde een gigantisch netwerk op.

,,Als ik moest spreken op een businessclub, was het heel simpel. Ik ging niet naar huis voordat ik van iedereen die ik interessant vond, een visitekaartje had gekregen. Ze gingen er allemaal aan.’’

Maar ondanks al het succes begon het te knagen. Twee jaar geleden nam hij al een sabbatical om dingen te doen waar hij nooit tijd voor had. Boeken lezen, een cursus op Harvard, sporten, naar de Verenigde Staten om vrienden te bezoeken. Eigenlijk kwam er niks van terecht. Hij zei zelf dat hij het werk veel te leuk vond en niet kon afschakelen. En dus bleef de drukte rondom zijn persoon. Zat hij ergens rustig bij een sportevenement werd hij weer een podium opgehesen om iets over marketing te vertellen.

'Men verwacht altijd een bepaalde energie van mij'

Zelf maakt hij wel eens de vergelijking met voetbalanalist René van der Gijp die jarenlang PSV-rechtsback Stanislav Manolev belachelijk maakte. Als Van der Gijp dan bij de bakker kwam, moest hij weer dezelfde grap maken over Manolev die de bal het stadion uitschoot.

Van der Gijp ging er uiteindelijk aan onderdoor. Van Oosterhout kan zich wel een beetje in hem verplaatsen. ,,Nu moet het geen verhaal worden dat ik zielig ben ofzo, want dat is helemaal niet het geval. Maar het is zo dat mensen altijd een bepaalde energie van mij verwachtten.‘’

Want bij Triple Double waren de verhoudingen heel duidelijk. Michel van Grunsven deed de zakelijke kant. Norberth Korsmit was het creatieve brein. En Van Oosterhout zelf was gezicht van het bedrijf. Daar hoorde bij dat hij altijd leuke anekdotes had, een zaal op zijn kop zette, grappig was. ,,Ik heb alles aan Michel en Norberth te danken. We waren en zijn heel erg complementair.”

Rol van uithangbord voelde steeds moeilijker

De rol van uithangbord past helemaal bij de persoonlijkheid van Van Oosterhout. Of het nu een fotograaf, verslaggever of directeur van een voetbalclub is; Van Oosterhout is aardig, vriendelijk en gezellig. Hij weet zijn gasten centraal te stellen.

,,Maar ik vond het steeds moeilijker om altijd ‘aan’ te staan. Daarom stapte ik eens, nadat ik met mijn grote vriend Humberto Tan op de bühne had gestaan, meteen na afloop de auto in, net als hij. Maar ik kende dat niet van mezelf. Ik voelde me er slecht over. Het was alsof ik mijn bedrijf tekort deed.’’

Was het sabbatical niet een voorbode van wat komen ging? ,,Achteraf ligt dat gevoelig, voor mezelf. In de kern ben ik verslaafd aan sport, nieuws, mijn telefoon, aan Triple Double. Ik kan nog geen drie pagina’s van een boek lezen voordat ik op mijn telefoon kijk. Sport is altijd aanwezig, 24 uur per dag. Zeker in het begin was het een klassiek staaltje van: living life in the fast lane.’’

Jonge, nieuwe collega’s met frisse ideeën

Toen hij na zijn sabbatical terugkeerde, was er wat veranderd op kantoor. Nieuwe, jonge mensen met frisse ideeën hoopten dat ze meer ruimte zouden krijgen. ,,,Ik vond dat ik ze niet te veel in de weg mocht zitten. Triple Double is een verzameling zeer capabele mensen die alle ruimte verdienen. Bovendien, moet ik tot mijn zestigste Albert Heijn blijven adviseren over TikTok?’’

Het was een vreemde gewaarwording dat zijn Triple Double niet meer paste als de jas die hij 24 jaar droeg. ,,Ja, het was best een worsteling. Ik weet van mezelf dat ik de afgelopen twee jaar niet meer de beste Bob van Oosterhout ben geweest. Ik was zeker nog goed en waardevol, heb mijn ding gedaan. Maar het ultieme heilige vuur had ik niet meer. Ook bij Michel en Norberth bespeurde ik dat het geen vanzelfsprekendheid was om nog jaren in hetzelfde tempo door te knallen.”

Uiteindelijk kwam Van Oosterhout tot de conclusie dat het tijd was om plaats te maken voor andere mensen. Dat het bedrijf beter af was wanneer Golazo steviger aan boord zou komen. Zeker toen hij na een gesprek op zijn 50e verjaardag met Toon Gerbrands en Louis van Gaal besefte dat ook hij niet het eeuwige leven heeft. ,,Misschien heb je nog maar 35 keer kerstmis met je gezin, en dan moet je hopen op een goede gezondheid. Of 35 keer zomervakantie, dat is niet veel.’’

'Maradona is de allergrootste'

In zijn werk schudde de ondernemer uit Gemert grootheden als Usain Bolt, Pieter van den Hoogenband, Romario, Johan Cruyff en Magic Johnson de hand. Maar de allergrootste vindt hij Diego Maradona. ,,Ik heb nog met hem gesteengrilt in Hotel de Brug in Mierlo. Hij was daar als coach met zijn team, en wilde wat zakelijke deals doen, zodat hij wat van zijn mensen een extraatje kon geven. Diego had die avond een paar wijntjes te veel op. Sloeg zijn hand om me heen, werd fysiek, maar tekende wel alle contracten, voor Bavaria, Energie Direct en Keuken Kampioen.’’

Het was in Mierlo dat Van Oosterhout weer de kracht van sport zag. Mensen stonden huilend in de rij voor een handtekening, mensen kwamen uit Italië gereden, broers hadden de namen Diego en Armando gekregen van hun ouders.

,,Sport is mooi omdat het appelleert aan bepaalde oergevoelens. Strijd, winnen, de beste zijn. Dat jouw team de aartsrivaal verslaat. En het is atletisch heel knap, het is absurd wat je vanaf een tribune kan zien.’’

Zelf raakte hij in de Verenigde Staten gefascineerd door de zakelijke kant van sport. Hij speelde basketbal bij de Deurne Pioniers, maar probeerde het te maken in de NBA, de absolute top. Hij vloog naar Kansas City in de tijd dat Michael Jordan net op kwam met rood-witte Nikes aan zijn voeten. Larry Bird en Magic Johnson waren de sterren van het moment. ,,Ik zag hoe bedrijven daar op inhaakten, sporters gebruikten in commercials. De kracht van sport is enorm, zeker in Amerika.’’

Hij vindt zichzelf een bevoorrecht mens: ,,Triple Double heeft me overal gebracht. Er is echt geen sportevenement dat iets voorstelt, waar ik niet ben geweest. Bovendien heb ik met fantastische mensen mogen werken, voor prachtige klanten. Hieruit zijn vriendschappen voor het leven ontstaan. Met Michel, Norberth, mijn persoonlijke assistent Merlin, en veel andere werknemers. We hebben een unieke band.‘’

Fanatisme voor sport

En wat nu? Dit interview vindt plaats in de Maaspoort in Den Bosch, waar Heroes speelt, de basketbalclub waarvan hij eigenaar is. In zekere zin is het hier allemaal begonnen. Want als jongetje van tien werd Van Oosterhout door zijn vader meegenomen naar het grote Nashua Den Bosch, zoals de club vroeger heette. Die grote gasten met hun atletische lijven. Ze konden alles met de bal. Ik heb urenlang achter ons huis gespeeld. De buren zijn letterlijk verhuisd vanwege het gestuiter. Mijn fanatisme voor sport is in de Maaspoort begonnen.’’

Hij zal zijn handen niet volledig van Triple Double aftrekken; hij blijft adviseur en stelt zijn netwerk beschikbaar. Zijn compagnons Norbert Korthsmit en Michel van Grunsven nemen ook plaats in een Raad van Advies. ,,We blijven om de nieuwe eigenaar en het nieuwe management met raad en daad bij te staan. We hebben voor Triple Double alle vertrouwen in de toekomst.‘’ Bovendien blijft hij eigenaar van Heroes.

,,Ik heb de afgelopen jaren vaak ‘nee’ moeten zeggen tegen dingen waar ik eigenlijk wel zin in had. Bijvoorbeeld tegen een grote voetbalclub die voet aan de grond wil krijgen in het Midden-Oosten of Azië. Internationaal merken begeleiden of wellicht ondernemen in Amerika, daar had ik geen tijd voor, maar het lijkt me wel leuk. Maar ook dingen buiten de sport vind ik interessant.’’

Drukke leven achter zich laten

Maar zijn drukke leven wil hij achter zich laten. Hij is momenteel op vakantie met zijn huidige vrouw Hanne van Aart, burgemeester van Loon op Zand. Daar gaat hij de tijd voor nemen.

Want als hij denkt aan wat het harde werken hem heeft gekost, denkt hij aan het huwelijk met zijn jeugdliefde Marjan. Alle drie de compagnons scheidden van hun eerste vrouw. ,,Het lag heus niet alleen aan ons werk. Marjan heeft me alle ruimte gegeven, maar we groeiden gewoon uit elkaar. We hebben nu overigens weer een fantastische band. Maar je kan niet ontkennen dat het te maken had met onvoorwaardelijke liefde die we alle drie voor ons bedrijf voelden.’’