Nieuws Marketing
Vergeten Pools kind ontpopt zich als succesvol ondernemer
Wanneer Kris Florek op zijn 22ste na een troosteloze jeugd in Polen in Zoetermeer komt, spreekt hij geen woord Nederlands, kent hij hier de weg niet en heeft hij geen cent te makken.

Maar zie hem nu, bijna 13 jaar later: eigenaar van een groot, succesvol onderhoudsbedrijf, gelukkig in de liefde, kersverse vader van een zeven maanden oude baby, met een riant eigen huis. En - geef hem ongelijk - barstensvol zelfvertrouwen, schrijft het AD. ,,Allemaal een kwestie van hard willen werken'', zegt hij. Het komt er bijna achteloos uit. En in bijna perfect Nederlands bovendien. ,,Want het helpt'', weet hij, ,,om je aan te passen en een beetje flexibel te zijn.''
Hij doet zijn verhaal aan de eettafel, met uitzicht op de box waarin zijn eerste kind in een diep dromenland verkeert. ,,Vandaag is het mijn papadag'', klinkt het goed geïntegreerd. Want een flexibele houding, weet hij na een eerder op de klippen gelopen relatie, helpt hem niet alleen in het bedrijfsleven, het levert ook punten op bij zijn huidige vriendin, de moeder van zoontje Mayson.
Negatieve omgeving
Hij is opgegroeid in een troosteloze buurt van een provinciestad in Polen. Jongeren vluchtten er in drugs, ouderen in drank. ,,Ook mijn ouders gaven het weinige geld dat ze hadden altijd liever uit aan drank dan aan eten. Het was een negatieve omgeving. Hoewel ik nooit van mijn leven ook maar een sigaret heb opgestoken, zei zelfs de juf op mijn school dat het met mij nooit wat zou worden.''
In zijn eerste vaste baantje bij een supermarkt knapt er iets wanneer hij na drie maanden nog geen cent betaald heeft gekregen. Florek besluit te vertrekken. Het is een vlucht, maar wel een vlucht naar voren. Het brengt hem via een korte stop in Hannover naar Zoetermeer, waar hij tijdelijk bij een eerder vertrokken zus en haar man mag slapen op een matras in de serre, naast de keuken.
Doelen stellen
,,Ik wilde een ander leven. En dacht dat me dat in Polen niet zou lukken. Ik kom uit een land dat door de eeuwen heen altijd is onderdrukt. Maar het is ook een land, kun je zeggen, dat zich vaak liet onderdrukken. Waar ik vandaan kom kruipen de mensen makkelijk in de rol van slachtoffer. Dat is wel zo makkelijk, want dan kun je anderen de schuld geven van jouw falen. In Nederland heb ik geleerd om doelen te stellen. En om lef te hebben.''
Lees ook: Hit in Polen: Nederlandse friet
Hij heeft dan nog één probleempje, zoals hij grif toegeeft. ,,Ik kon niks. Kon me niet eens verstaanbaar maken. Bij sollicitaties is dat toch een handicap. Om daar wat aan te doen ging ik luisteren naar liedjes. Van Marco Borsato. Die liedjes vertaalde ik met hulp van Google Translate.'' Hij lacht. ,,Wat vooral handig was als ik een meisje aansprak. Later ging ik Goede Tijden, Slechte Tijden volgen met ondertiteling. En op straat aan voorbijgangers vragen: hoe gaat het ermee? In de hoop op een praatje.''
Eerste succes
Bij een Haags restaurant is het dan toch raak. Eerst wordt hij nog afgewezen, maar zodra Florek aanbiedt om een week gratis te werken, gaat de eigenaar snel overstag. Nadat hij zich zeven dagen een ongeluk heeft geboend, houdt hij er een betaald baantje aan over. Drie euro per uur gaat hij verdienen, minder dan wat om hem heen 16-jarige meisjes in de bediening opstrijken. ,,Dat was mijn eerste succes.''
Niet lang daarna klopt een buurman bij hem aan: 'Kris, ik hoor dat jij een Pool bent. Wil jij mijn huis schilderen?' Want ja, dat doen Polen. Hij loog dat dit geen probleem was. En zocht naarstig op YouTube naar filmpjes waar hij de kneepjes van het vak kon afkijken. Vervolgens sprak een andere buurman hem aan: 'Kris, ik hoor dat jij Pool bent. Heb jij tijd om bij mij een tuinhuisje te timmeren?' Droogjes: ,,Toen kon ik dus schilderen en timmeren.''
Branding
Nadat zo ongeveer de hele wijk onderhanden is genomen, neemt hij afscheid van zijn zus en haar matras in de serre. Vanuit een hoekappartement in de Haagse wijk Segbroek begint hij als ondernemer met Florek Klusbedrijf. Sommige dingen doet hij expres goed, sommige ook per ongeluk. ,,Ik liep altijd op sokken als ik ergens in mijn werkplunje binnenkwam. Gewoon, om geen vlekken te maken. Maar al snel was ik die man die altijd zo netjes zijn schoenen uitdeed. Dat heeft mij geholpen. Pas later wist ik: dat is branding.''
Om kort te gaan: zijn onderneming groeit als kool. Florek Klusbedrijf maakt plaats voor Florek Vastgoedonderhoud, onder welke paraplu hij vanaf 2009 onder andere het World Fashion Center in Amsterdam en het World Trade Center in Arnhem in goede conditie houdt.
Hij begint ook andere bedrijven. Zoals Patat & More, waarmee het hem zowaar lukt om zijn Poolse landgenoten aan patatjes oorlog en patatjes joppie te krijgen.
Gunnen
Je zou het misschien niet verwachten van iemand die veel geld verdient, maar het belangrijkste werkwoord dat Florek in al die jaren in Nederland heeft geleerd is 'gunnen'. ,,Voor dat begrip hebben wij in Polen geen woord. Polen gaan uit van een win-verliessituatie. Als jij aan mij verdient, ga ik er op achteruit. Nederlanders gaan vaker uit van een win-winmodel. Als ik het goed heb, dan krijg jij het ook goed.''
Hij geeft een voorbeeld. ,,Als een vastgoedbaas mij goed betaalt voor de renovatie van een appartementencomplex, doe ik extra mijn best. Vervolgens zullen de bewoners tevreden zijn en daar misschien langer blijven wonen. Waardoor mijn opdrachtgever weer minder energie hoeft te steken in het vinden van nieuwe huurders. En hij mij misschien ook nog zal aanbevelen bij zijn collega's. Zonder gunnen bouw je samen geen relatie op. Zonder gunnen bouw je sowieso niets op.''
Boek
Nadat hij steeds vaker werd uitgenodigd om op congressen zijn kijk op het ondernemerschap te geven, besluit Kris Florek om zijn opgedane ervaringen in de vorm van een boek te gieten. Dat idee heeft nu geleid tot Durf te worden wie je bent. Met als boventitel: Van kansarme jongen tot succesvolle ondernemer.
Waarom dat boek? IJdelheid? Geldzucht? Hij schudt zijn hoofd. ,,Als ik er morgen niet meer ben, wil ik iets nalaten. In de hoop dat ik zo kan bijdragen aan een positieve draai aan het leven van misschien één jongen hier of in Polen. En ik verdien er niks aan. Alles gaat naar de stichting Het Vergeten Kind. Want vroeger was ik precies dat: een vergeten kind. En - daar heb je dat werkwoord weer - ik gun ieder kind een betere start.''