93 en directeur van een autobedrijf: Hendrik Jan werkt nog dagelijks in zijn showroom

Honderd jaar Ford-dealer, het zou zo’n mooie mijlpaal zijn, ware het niet dat de Dekkerautogroep het net niet heeft gehaald. Dat ligt niet aan Dekker, maar aan het feit dat Ford sinds eerder dit jaar geen dealers meer heeft en alleen nog met ‘agenten’ werkt. De feeststemming bij Dekker is er niet minder om. Op de vraag hoe het voelt om honderd jaar aan een merk verbonden te zijn, haalt directeur Hendrik Jan Dekker zijn schouders op. ,,Ja, trots natuurlijk!”, zegt hij tegen Autoweek. In die drie korte woorden ligt een heel leven besloten, dat verborgen blijft door de nuchterheid en bescheidenheid die hem als ondernemer kenmerkt. En die Dekker, dat is bepaald geen doorsnee ondernemer.

93 jaar, bijna 70 jaar in autobranche

Wie bij de Dekkerautogroep in Zaandam het directiekantoor in loopt, treft de directeur achter zijn bureau. Hij is druk in gesprek op een vaste telefoonlijn; het gaat over een onbetaalde factuur. Zijn mobiele telefoon ligt op een stapel papier op zijn bureau. Aan zijn energieke manier van praten en zijn overduidelijk nog spring­levende geest is op geen enkele manier te merken dat deze man de pensioengerechtigde leeftijd al ver voorbij is. Sterker nog, Hendrik Jan Dekker is bijna 93 en zijn carrière in de autobranche tikt op een haar na de zeventig jaar aan. Van pensioen wil hij niets weten. ,,Dit is geen werk, dit is mijn leven”, zegt hij.

Laat dat even op je inwerken: een carrière van bijna zeventig jaar, met zijn eerste werkdag in 1954! Hij weet het nog goed. ,,Het was op 24 maart, volgens mij een woensdag. Toen begon ik als leerling-autoverkoper bij Ford-dealer Steemeijer, hier in Zaandam.” Daarmee ging voor hem een soort jongensdroom in vervulling. Hij wilde de meelhandel van zijn vader niet overnemen, wist hij al vrij vroeg. ,,Daar vond ik niks aan, ik voelde er weinig emotie bij”, zegt hij. ,,Bij auto’s had ik dat veel meer. Als de kermis werd opgebouwd, stond ik daar uren naar te kijken, naar de bouw, naar de auto’s en de trucks. Dan was ik vaak te laat thuis, omdat ik de tijd vergat. Daarom leek het me veel leuker om iets met auto’s te gaan doen.”

Iets met auto’s, dat wilde ook Cor Steemeijer, de oprichter van het bedrijf. ,,Hij was een uitstekende automonteur, die zelfs nog bij Spyker heeft gewerkt”, vertelt Dekker. ,,Hij wilde voor zichzelf beginnen, dus in 1906 opende hij een smederij aan de Oostzijde. Later werd dat een autobedrijf, dat snel een goede naam opbouwde. In 1923 werd Steemeijer Ford-dealer. Hij heeft nog tot 1926 T-Fords verkocht, maar dat heb ik niet meegemaakt, dat was voor mijn tijd.”

Veel concurrentie vlak na de oorlog

Dekker leerde het vak van autoverkoper op de ouderwetse manier – met de fiets naar potentiële klanten, om te proberen ze in een Ford te praten – en bleek er talent voor te hebben. ,,Het was een mooie tijd, die beginjaren”, grijnst hij. ,,Vlak na de oorlog groeide de concurrentie in rap tempo, maar Japanners waren er nog helemaal niet. We hadden wel last van onder meer de Aero Minor, een Tsjechische auto die iedereen nu is vergeten. Maar potverdikkie, dat ding was verrekte vervelend voor ons! En bijna alles ging met contant geld, kun je je dat nog indenken?”

Opnoemen wat er in zeventig jaar allemaal is veranderd, daar is bijna geen beginnen aan. De grootste verandering is natuurlijk dat Hendrik Jan Dekker het bedrijf NV Steemeijer overnam. ,,In de jaren 60 kocht ik mijn eerste aandelen, dat leek me wel een goede zet”, zegt hij. ,,Ik wilde namelijk altijd het liefst zelfstandig zijn, mijn eigen koers varen. Zo bleef ik lobbyen en steeds kleine plukjes aandelen kopen. Een jaar of vijftien nadat ik mijn eerste aandeel kocht, was ik grootaandeelhouder”, aldus de ondernemer. De rest is geschiedenis.

Rol autodealer flink veranderd

In de jaren die volgden, zou Dekker zijn bedrijf uitbouwen tot een dealerbedrijf – pardon, inmiddels agent – met maar liefst zeven vestigingen. Het bedrijf beperkt zich niet tot alleen de verkoop van nieuwe en gebruikte Fords; lease, schadeherstel, verzekeringen, Dekker doet het allemaal. ,,Ik ben ook bezig met een vastgoedproject, op de plek van onze oude werkplaats in hartje Zaandam”, zegt Dekker. ,,Als ondernemer moet je met je tijd meegaan, toch? Bezig blijven, ambitie hebben en je werk met plezier doen, daar gaat het om. En dat lukt nog best.”

De rol van een autodealer is flink veranderd met de opkomst van de online-showroom die Ford ertoe aanzette om vanaf dit jaar alle dealercontracten om te zetten in agentuurovereenkomsten, een zet die op veel plekken als gamechanger wordt gezien. Kort gezegd kopen klanten hun auto voortaan rechtstreeks bij Ford en is de agent nog slechts het aanspreekpunt voor aftersales en service. Dekker blijft er nuchter onder.

,,De fabrikant moet nu gaan retailen. Die gaat dan merken dat dat een vak is, zoals ik dat zeventig jaar geleden ook moest leren. Verkopen is iets wat je kunt of wat je niet kunt, maar uiteindelijk draait deze verandering om de klant en wat die ervan merkt. Weinig, als het aan ons ligt, want de klant vertrouwt nog altijd op ons. Wij blijven het gezicht van Ford. In ons vak draait alles om het opbouwen en onderhouden van relaties. Dat is nooit veranderd en dat gaat ook niet zo snel gebeuren. Het blijft mensenwerk.” Veel meer veranderd is de klant zelf, vindt Dekker. ,,Ja, de klant is veel zelfstandiger geworden, veel minder afhankelijk en veel beter geïnformeerd. De tijd dat een klant aan óns vroeg welke auto hij of zij moest nemen, is echt wel voorbij. Dat is niet beter of slechter, dat is gewoon hoe het gaat. Tijden veranderen.”

Dat tijden veranderen, ziet Dekker nog dagelijks in zijn showroom. Die werd eerst in beslag genomen door modellen die intussen allemaal zeldzame klassiekers zijn geworden, zoals Anglia’s, Consuls, Zephyrs, Cortina’s en Taunussen. Inmiddels hebben de verkopers van Dekker – met pijn in het hart – het moment meegemaakt dat de productie van de populaire Fiesta werd stopgezet en ook dat in de showrooms de elektrische Mustangs Mach-E de klanten tegemoet glimmen. ,,Tja, elektrisch”, zucht Dekker. ,,Persoonlijk heb ik meer met verbrandingsmotoren. Ik vind het hinderlijk dat de elektrificatie van het wagenpark niet is gedreven door innovatie, maar door politieke besluiten. Ook dat hoort echter bij de veranderende tijd.”

Geen reden om te stoppen met werken

De Dekkerautogroep gaat ook na het trotse eeuwfeest vrolijk verder, met Hendrik Jan Dekker aan het roer. ,,Zo lang het gaat zoals nu, ga ik door. Ik loop moeilijk, maar verder ben ik gezond. Dus als ik het geluk heb dat dat zo blijft, zie ik geen reden om te stoppen met werken. Je moet geluk hebben. Met je gezondheid, maar ook met de mensen om je heen, want zonder die goede mensen had ik dit allemaal nooit gered”, weet de ondernemer. Bij die woorden geeft Dekker een ferme klap op tafel en herhaalt hij de belangrijkste les uit zijn lange, lange carrière: ,,Alles gaat om de mensen.”