Geus stapte in 2002 voor het eerst restaurants binnen voor het SBS-programma De Smaakpolitie. Hij groeide uit tot een cultfiguur. Honderden keukens en studentenhuizen inspecteerde Geus, en maar al te vaak werd hij niet niet vrolijk van wat hij aantrof. Muizenkeutels, beschimmelde rubbertjes, bedorven etenswaar: "Man, man, man," verzuchtte hij dan.
Ik spreek hem in het Van der Valk Hotel in Ridderkerk. Geus woont vlakbij en spreekt er graag af. Met de hygiëne zit het er wel snor, weet hij, anders zou hij er niet zo vaak komen. Hoe hij dat weet? "Als ik in een restaurant kom, kijk ik altijd eerst omhoog," zegt Geus. "Zie je die sprinklerinstallatie? Als daar veel stof op zit, kun je je afvragen of die nog wel draait als er brand uitbreekt. En dat rooster van die airco: als je dat niet reinigt, liggen allemaal gezondheidsrisico's op de loer. Als het boven niet schoon is, kom je beneden in de problemen."
Lees ook: Lil' Kleine begint patatzaak op Rembrandtplein in Amsterdam
Eigen keurmerk voor restaurants
Naast een eigen schoonmaaklijn heeft Geus ook een eigen keurmerk. Restaurants kunnen tegen betaling hun keuken door Geus laten doorlichten. Hij geeft ze tips over hoe het beter kan en als alles op orde is, krijgen ze een sticker voor op de deur: 'De keus van Rob Geus'.
Dit najaar start hij weer iets nieuws. Een groot restaurant in Barendrecht waar jongeren met een afstand tot de arbeidsmarkt werken. Geus geeft al twee jaar trainingen aan ze. Sommigen zijn autistisch, anderen zitten in de Wajong. Vluchtelingen ook. "Ik krijg zo veel energie als ik die gasten aan het werk zie," zegt Geus. De Wensboom, zo gaat zijn restaurant heten. Pannenkoeken, biefstukje, sateetje, dat werk. Het is de bedoeling dat er ook gaat worden gekookt voor het nabijgelegen verzorgingstehuis. "Die oudjes krijgen nu opwarmmaaltijden. Dat kan toch niet in Nederland?"
De zorg gaat u aan het hart. Toen u voor de verkiezingen alle lijsttrekkers interviewde, wond u zich daar ook zichtbaar over op.
"Ja, met name tegen Rutte ging ik er redelijk hard in. Ik snap gewoon niet hoe je op ouderenzorg kan bezuinigen. En dan vlak voor de verkiezingen er nog even wat extra geld bij doen. Ik had op hem gestemd en zei hem: je hebt me misleid vriend."
Tegen Wilders was u minder kritisch.
"Rutte is als premier verantwoordelijk voor het beleid. Ik was ongeveer de enige die Wilders te spreken kreeg, maar had maar vier minuten met hem. Die politici zijn extreem bedreven in het ontwijken van vragen. Een doorsnee journalist zou het misschien anders aangepakt hebben. Ach."
Hebt u zelf politieke ambities?
"Dat wordt me vaak gevraagd. Nee, ik wil niet de politiek in, maar ik zou wel graag een keer in de Tweede Kamer een pleidooi houden voor strengere regels in de horeca. We hebben in Nederland echt nog een wereld te winnen op het gebied van hygiëne. Iedereen kan maar een restaurant openen zonder dat ze de taal beheersen of de regels kennen. De Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) heeft te weinig keurmeesters om alles te controleren. Dan loop je achter de feiten aan. Dat kan en moet beter. Leveranciers kunnen hier met de modder aan hun schoenen zo de keuken binnenwandelen. In Duitsland mag je blij zijn als je het voorhalletje haalt."
Het belang van schoon werken
Het belang van een schone keuken leerde hij van zijn vader, die werkte als hoofd civiele dienst bij een groot verzorgingstehuis. Als twaalfjarig jochie werkte Rob in het weekend in de keuken. "Mijn vader was heel streng op hygiëne, en extra streng voor mij. Ook als hij er niet was, werd ik als het zoontje van de baas extra hard aangepakt. Ik leerde er hoe belangrijk schoon werken is. Door mijn vader ben ik besmet geraakt met het hygiënegebeuren."
Na de lagere school ging Geus naar de koksopleiding. Hij kwam te werken in een ziekenhuiskeuken. "Dan ben je een halve dokter. Kook je voor mensen met kanker of bloedziektes. Of voor vrouwen met anorexia." Later was hij chef in een chic verzorgingstehuis in Kralingen.
En hoe wordt een kok een BN'er?
"Dat is een heel lang verhaal."
Vertel.
"Ik was een jaar of 26 en zat in het vliegtuig naar zo'n bounty-eiland in de Dominicaanse Republiek. Naast mij las iemand de Story, waarin elke week een receptenrubriek stond voor vrouwen die wilden afvallen. Die pagina zag er niet uit. Dat kan ik beter, dacht ik, terwijl ik onder zo'n palmboom lag met een fles Bacardi binnen handbereik. Terug in Nederland belde ik de Story op en zei: geef mij een kans ik maak acht recepten voor jullie en als de reacties positief zijn, geven jullie me een contract. Toen heb ik al mijn vrienden en kennissen door het hele land gevraagd om te bellen, te schrijven en te faxen naar Story. Na drie weken werd ik opgebeld: ze hadden nog nooit zo veel positieve reacties gekregen op de receptenpagina. Ik mocht blijven."
"Zo werd ik gevraagd om op een ochtendprogramma bij Veronica mijn recepten te komen klaarmaken. Reisde ik een jaar lang op mijn vrije dag met een kratje met ingrediënten en pannen naar de studio in Aalsmeer."
En toen kwam De Smaakpolitie.
"Ze zochten iemand met televisie-ervaring en een beetje een vlotte babbel. Inmiddels was ik geen kok meer maar keurmeester voor een bedrijf dat keukens controleerde. Ik paste dus perfect in het plaatje."
1,1 miljoen kijkers
"De eerste aflevering van De Smaakpolitie scoorde 1,1 miljoen kijkers. Opeens was ik bekend. Interviewaanvragen stroomden binnen, ik werd op straat aangesproken. Mensen vinden iets van je. Heel apart en ook benauwend."
Lang niet iedereen zal positief over u zijn.
"Al die mensen die mij online voor van alles uitmaken, kijken blijkbaar wel allemaal naar mijn programma. En als ze mij in het echt zien willen ze met me op de foto."
Leest u alles?
"Ja, ik ben een controlfreak, ik wil weten wat men over mij zegt."
Raakt kritiek u nog, na al die jaren?
"Ik zou liegen als ik nee zou zeggen. Ik probeer het een plaatsje te geven, maar het is gewoon niet leuk. Wat mij betreft mag de rechter ook best wel strenger optreden tegen alle bagger die op internet komt. Iedereen mag alles maar schrijven als je publiek bezit bent. Tegelijkertijd hoort het ook bij mijn werk: als je een programma maakt waarin je kritisch bent over ondernemers maak je je niet alleen maar geliefd."
Voor het programma Jouw vrouw, mijn vrouw trok u een paar dagen op met de vrouw van Peter Jan Rens. U liet haar uw kunstgras gazon stofzuigen.
"Ik had nooit mee moeten doen, ik ben heel anders neergezet dan ik ben. Alles is verknipt en verplakt. Denk je nou echt dat ik elke week mijn gazon stofzuig? Nou, dan heb ik nieuws voor je: ik heb wel wat beters te doen."
Wie maakt uw huis schoon?
"Mijn vrouw. Maar ik begeleid haar als het kan. We hebben geen werkster ofzo."
Zien we u nog in uw witte jas op televisie?
"De Smaakpolitie is geweest en komt ook niet meer terug. Ik wil ook wel weg uit de horeca-hoek. Dit jaar heb ik het programma Smerige zaken gemaakt, waarin ik voor burgers wantoestanden aan de kaak stel. Nog steeds krijg ik wekelijks drie of vier mailtjes over misstanden in zwembaden, speelparadijzen of verzorgingstehuizen. Mensen beschouwen mij als een soort redder. Ik zou in de toekomst graag een programma maken over de zorg."
Als u in Nederland al zoveel viezigheid tegenkomt, zal het uitzoeken van een vakantiebestemming niet makkelijk zijn.
"Dat valt wel mee, hoor. Ik ga vaak naar Ibiza, en in de winter naar Oostenrijk. Maar ik heb als ambassadeur van Childslife ook Nairobi bezocht. Dan kom je ook in die sloppenwijken, dat blijft je wel bij. En ik ben in Venezuela geweest, en dan niet alleen met zo'n polsbandje aan de rand van het zwembad, maar heel Caracas door. Die armoede daar... Ik heb al mijn kleding weggegeven. Ging met een koffer van twintig kilo heen, kwam met enkel mijn handbagage terug."
Zou u snel naar India gaan?
"Nee. Al zou het wel een leuk idee zijn voor een programma. Rob Geus die de tien smerigste plekken ter wereld bezoekt. Mooie televisie!"
Werkt u nog aan andere programma's?
"Samen met musicalster Jeremy Sno ga ik een YouTubekanaal beginnen. Elke week gaan we bekende Nederlanders interviewen. Maar het kan ook dat we misstanden aankaarten. Eigenlijk kunnen we alles doen."
Maar u blijft onder contract bij SBS?
"Zeker. Maar ik geloof in YouTube. Dit kanaal voelt voor mij als eventjes in een andere speeltuin op de schommel gaan."
Druk, druk, druk.
"Met mijn keurmerk stop ik aan het einde van dit jaar. Ik maak al mijn keuringen af, maar dan wil ik me vol richten op het restaurant."
Zijn pannenkoeken lucratiever?
"Het gaat mij niet om het geld. Als die tent straks vol zit en die jongens en meiden lekker aan het werk zijn en we kunnen ook nog eenzame oudjes helpen, dat is toch helemaal top?"
Kijk in restaurants omhoog. Als het boven niet schoon is, kom je beneden in de problemen
