'Ondernemers zijn de ic-medewerkers van de economie'

Afgelopen maanden is duidelijk geworden dat de zorg, en dan in het bijzonder de ic-medewerkers, buitengewone prestaties hebben geleverd. Zij verdienen meer dan applaus, zijn het vangnet onder ons welzijn.

Nu de meeste coronapatiënten het ziekenhuis hebben verlaten en het normale leven weer enigszins op gang is gekomen, wordt duidelijk dat voorlopig één patiënt nog wel even aan het infuus zal blijven liggen: de economie, onze welvaart. Straks stoppen alle tijdelijke regelingen en is de economie weer volledig op zichzelf aangewezen. Heel eerlijk gezegd: dat is maar goed ook.

Alle goede bedoelingen ten spijt, door de inmenging van de overheid de afgelopen maanden zijn veel ondernemers volledig de weg kwijt geraakt. Ik heb de laatste tijd vaak aan een uitspraak van voormalig Disney-topman Michael Eisner - hopelijk geen fout verleden anders trek ik dit citaat op voorhand in - moeten denken: ‘Als je een concept niet in twee regels kunt uitleggen, deugt het concept niet’.

En wat heb ik veel slechte concepten voorbij zien komen de afgelopen tijd en eigenlijk al veel langer. Want wie kan uitleggen waarom de overheid eind vorig jaar bussen in China bestelde terwijl familiebedrijf VDL ze ook kan leveren? Dat is gewoon, om Eisners’ woorden maar te gebruiken, een slecht concept, niet uit te leggen en zeker niet in twee zinnen. Ik ben er vrijwel zeker van dat Willem van der Leegte liever een mooie order krijgt van de overheid dan dat hij gebruik moet maken van bijvoorbeeld de NOW-regeling.

De overheid moet eigenlijk niets anders doen dan ondernemers laten ondernemen en ze supporten door orders te plaatsen, deze snel te betalen en regels die niet uit te leggen zijn zo snel mogelijk te schrappen. Oké, af en toe een stevige subsidie om een pareltje wat sneller te laten groeien, maar dat was het dan wel.

De intensieve zorg voor onze economie kun je echt het beste in handen geven van ondernemers. Zij zijn bereid dag en nacht te werken om hun bedrijf op de rit te houden of te krijgen, werknemers aan het werk te houden, klanten optimaal te bedienen en daarmee dus een substantiële bijdrage te leveren aan het herstel. Dat doen ze niet alleen in de crisis maar altijd; het is hun way of living. Daar hoeven ze trouwens geen applaus voor te krijgen.