Wie wil werken, kan hier vandaag nog beginnen: ‘We willen er nog veertig man bij hebben’

Bij Van Dorp Installaties Rotterdam piept en kraakt het. De vestiging van het familiebedrijf - inmiddels driehonderd man groot - installeert en onderhoudt klimaat- en elektrische installaties in de Rijnmond. ,,Er zijn minder technische opleidingen dan vroeger en jongeren lijken niet meer geïnteresseerd in dit werk”, zegt recruiter Tristan van Putten. ,,Twijfelaars blijven vanwege corona liever bij hun oude baas, durven de overstap nu niet aan. Of ze gaan voor een lucratieve aanbieding elders. Ik hoorde over een bedrijf dat tegen een kandidaat zei: ‘het maakt niet uit welke auto je wilt, zoek er maar één uit’.”

Omdat het aantal orders toeneemt, maar de aanwas niet, wordt er steeds meer gevraagd van het huidige personeel. ,,Als iemand vanwege corona of quarantaine uitvalt, wordt er via kameraadschap veel opgevangen. Maar dat is verre van ideaal. Het liefst zouden we er nog dertig mensen bij hebben.”

Sollicitanten mogen hun ouders meenemen

Van Dorp werft op vakopleidingen, en medewerkers die een nieuwe collega aanbrengen, krijgen een bonus. Sollicitanten mogen hun ouders of partner meenemen naar het gesprek, zij worden immers ook onderdeel van de ‘familie’.

Van Putten: ,,Bij ons werk je met de nieuwste technieken voor gerenommeerde opdrachtgevers. We bieden opleidingen aan zodat iedereen zich kan blijven ontwikkelen. We gaan niet mee in de ratrace van dure auto’s en extreme salarissen omdat we denken dat deze krapte niet eindeloos aanhoudt.”

Bedrijven moeten nu zelf alles uit de kast halen

De economie komt weer op gang, kantoren worden heropend. Goed nieuws voor schoonmaakbedrijf ACW uit Hoogvliet, want de prullenbakken moeten leeg, de gevels gereinigd en de ramen gewassen. Het familiebedrijf heeft de coronacrisis goed overleefd, zonder overheidssteun. Sterker nog: ACW, dat ongeveer tweehonderd mensen in dienst heeft, zou best nog ‘een mannetje of twintig’ extra kunnen gebruiken. Maar waar haal je die vandaan?

De tijd dat werkzoekenden open sollicitaties stuurden, is voorbij, weet sales- en marketing directeur Roger van den Donker. De rollen zijn omgedraaid: bedrijven moeten nu zelf alles uit de kast halen. ,,We werven onder jongeren, werklozen en mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Maar ook onder mannen en vrouwen die in de thuiszorg werken en misschien iets meer vastigheid zoeken.”

CW biedt nieuwkomers geen hogere lonen, uit respect voor de medewerkers die al lang in dienst zijn. Wel keert het bedrijf soms incidentele beloningen of toeslagen uit. Van den Donker ziet positieve mond-tot-mondreclame echter als het grootste wapen. ,,Wij helpen personeelsleden als ze in de financiële problemen zitten. Jarigen ontvangen een bos bloemen en wie goed is, krijgt al snel een vast contract. Mensen zijn bij ons echt mensen. Daar wordt over gesproken in de branche.”

Kleine schoonmaakcontractjes

Met wensen van medewerkers wordt rekening gehouden. ,,Veel mensen die bij ons werken, zijn kostwinners. Die zijn niet gebaat bij kleine schoonmaakcontractjes aan de randen van de dag. Zij willen uren maken, zodat ze niet naar de andere kant van de stad hoeven voor een tweede of derde baantje.”

Wesley de Gooijer, mede-eigenaar van restaurant Jofel (vestigingen in Bleiswijk, Rotterdam, Maassluis, Vlaardingen en Zoetermeer) spreekt van een dramatische situatie: ,,Het is nog steeds heel erg. Ik werk zelf zes dagen per week, soms zeven. Verdeeld over alle zaken zou ik nog 25, 30 mensen kunnen gebruiken. Zeker met het oog op de zomer, als het nog drukker gaat worden.”

‘Veel te lange diensten’

De Gooijer heeft dat extra personeel hard nodig om ‘rust in de roosters’ te creëren. ,,Anders moeten mensen zes dagen werken, met veel te lange diensten. En dan krijg je weer een hoger ziekteverzuim.” Áls zich al nieuwe mensen melden, dan zijn het onervaren jongeren. ,,Die moeten we vanaf nul opleiden. Dat doen we met plezier, maar het liefst heb je natuurlijk mensen die al eerder in de horeca hebben gewerkt.”

In de zoektocht naar nieuw personeel kijkt De Gooijer zelfs over de grens. ,,Op dit moment heb ik een jongen uit Polen in de bediening en staat er een kok uit Sri Lanka in de keuken. Ik heb zelfs onderdak voor ze geregeld, wat ook niet eenvoudig was. Maar je doet alles om personeel te krijgen.”

Het is elke dag puzzelen om de boel draaiende te houden, zegt De Gooijer. Corona en quarantainegevallen maken het nog ingewikkelder. ,,Vooral in de keuken lopen we risico. Als iemand in de bediening uitvalt, kunnen we vaak een noodoplossing verzinnen. Maar als beide koks ziek worden, is het een ander verhaal.”