Burn-out is fantastisch

Mariëlla Simons (28) uit Etten-Leur stortte zich kort na haar studie op haar droombaan. Tot ze werd overvallen door een burn-out, die alle zin in het leven uit haar zoog. Nu, 2,5 jaar later, kan ze zeggen dat die burn-out het beste is dat haar ooit is overkomen.

'Net klaar met mijn studie Communicatie en multimediadesign begon ik vol goede moed met solliciteren. Dat viel niet mee, ik moest vissen in een werkvijver waarin veel meer vraag naar werk is dan aanbod aan klussen. Na wat korte projecten kwam mijn droombaan op mijn pad: ik mocht er alles doen wat ik leuk vond. Vooral veel schrijven, maar ook een stukje commercie. Trots stortte ik me op deze nieuwe functie. Ik gaf alles wat ik in me had. Hoe het met mij ging, was al snel afhankelijk van hoe het op mijn werk ging. Bereikte ik veel? Dan was ik tevreden. En zo draafde ik door."

Bijtanken"In de eerste maanden kwam ik vol enthousiasme thuis, elke dag weer. Daarna begon dat af te nemen. Ik voelde me steeds vaker moe. De weekenden gebruikte ik om bij te tanken; op een gegeven moment sliep ik alleen nog maar. Dat werd zo erg dat op den duur mijn moeder langskwam om bij mij het huishouden te doen. Toen op een dag iemand een bepaalde opmerking tegen me maakte - ik weet niet eens meer waarover precies -, toen barstte ik plots in tranen uit.

Mijn vriend stond erbij, zag wat er allemaal uitkwam na een periode van opgekropte emoties. Voor hem is mijn burn-out, maar ook de weg daar naartoe, niet makkelijk geweest. Mijn levenslust was helemaal verdwenen, terwijl ik normaal echt vol enthousiasme ben. Nu kon ik alleen nog op de bank hangen of in bed liggen. Als we over vakantie spraken, werd ik normaal gesproken hartstikke blij. Toen dacht ik alleen maar: hou op! Dat ging zo met alles wat ik normaal gesproken leuk vond. Dat maakte mijn vriend onzeker. Hij dacht dat ik hém niet meer leuk vond. Op een dag stond hij zelfs met zijn koffer bij de deur, omdat hij het niet meer zag zitten.

Hevige gevoelensDat een burn-out zulke hevige gevoelens teweeg kon brengen, wist ik niet. Na een tijdje heb ik mezelf gedwongen weer leuke dingen te gaan doen. Een andere uitweg zag ik niet. Vanaf dat moment ging het stapje voor stapje beter. Ik vond een nieuwe baan, als audicien. Een heel andere sector, maar dat is een bewuste keuze. Bij mijn huidige baan trek ik om half zes de deur dicht en ben ik klaar. Sinds de burn-out kan ik heel goed mijn grenzen aangeven.

Over een maand gaan we verhuizen. Als ik iets niet trek, geef ik dat aan. Voorheen deed ik dat nooit, ging ik maar door, ook al was het te veel. Het woordje 'moet' heb ik uit mijn woordenboek verbannen en ik zeg 'nee' als dat nodig is. Dat kwam hiervoor niet in mij op terwijl het me veel rust geeft. Het gaat inmiddels beter dan ooit met me en dat komt echt door die ene klap. De burn-out is, achteraf gezien, het beste dat me is overkomen."