,,We worden regelmatig benaderd door ouders van een autistisch kind of we alsjeblieft een werkplek voor hem of haar kunnen regelen. In het schoolsysteem zijn ze vastgelopen en op een normale werkplek passen ze niet”, vertelt Jan Roggeveen, samen met zijn vrouw eigenaar van hotel Two Brothers aan de Koningin Wilhelmina Boulevard in Noordwijk. ,,We zien jongeren die vroeger het stempel ‘onhandelbaar’ kregen in ons hotel helemaal opbloeien en vol overgave hun werk doen.”
Vier jaar geleden besloten Jan (58) en Evelien (55) Roggeveen een nieuwe koers te gaan varen met hun hotels. Evelien was toen nog samen met haar zus eigenaar van vijf hotels in Zuid-Holland, die ze van hun vader hadden overgenomen. ,,We hebben twee autistische zoons en we zagen hoe moeizaam het voor autistische jongeren kan zijn om stage te lopen en een baan te bemachtigen”, begint Evelien. ,,Meestal belanden ze in de groenvoorziening of bij een supermarkt. Terwijl er veel meer in zit. Maar op een gewone werkplek komt zo iemand niet tot zijn recht. We dachten: wij hebben hotels en waarom gaan wij daar niet iets mee doen? Zo werd het idee geboren om jongeren met autisme en een gemiddelde intelligentie stageplekken aan te bieden.”
Afscheid van Golden Tulip-concept en door als Two Brothers
De hotels werden verdeeld onder de twee zussen en Jan en Evelien gingen verder met de Golden Tulip-hotels in Noordwijk en Zoetermeer. Het hotel in Noordwijk koppelden ze los van Golden Tulip en noemden ze Two Brothers, naar hun zoons. In de toekomst zouden ze het hotel in Zoetermeer ook onder de naam Two Brothers willen voortzetten.
Van de dertig medewerkers in Noordwijk zijn er inmiddels tien met autisme, onder wie hun eigen zoons Luca (19) en Joshua (17). ,,We koppelen elke autistische jongere aan een andere medewerker, die als buddy optreedt. Bij problemen is dat hun aanspreekpunt en de buddy houdt ook in de gaten of de jongeren op tijd rust nemen. We roosteren sommigen minder lang in en we hebben een stilteruimte waar de jongeren zich even kunnen afzonderen als dat nodig is”, illustreert Jan. ,,Als het druk is, brengt dat soms uitdagingen met zich mee, maar we zorgen altijd dat die ruimte er is.”
De werkwijze vereist ook wat van de andere medewerkers. Niet iedereen vindt het leuk of kan met autistische jongeren om gaan. ,,We leggen het er niet te zwaar op bij onze medewerkers, het moet een beetje van nature ontstaan”, legt Evelien uit. ,,Maar ons concept trekt ook personeel aan dat het juist een interessante extra vindt. En we raken er zelfs goede mensen door kwijt. Onze kok werkte hier dertig jaar en vond het zo leuk om met autistische jongeren te gaan werken dat hij zich heeft laten omscholen om er zijn beroep van te maken.”
Naar gasten wordt gecommuniceerd dat er autistische jongeren in het hotel werken en op een speciale pagina op de menukaart wordt uitleg gegeven over autisme. Evelien: ,,We leggen uit hoe je mensen met autisme het beste kunt benaderen en hoe ze op zaken kunnen reageren. Dat kweekt begrip. We hebben vaste klanten die speciaal voor een bepaalde medewerker terugkomen.”
Ondanks alle extra tijd en moeite die hun missie kost, geeft het veel voldoening. Jan geeft een voorbeeld: ,,We kregen hier een autistische jongen vanuit een ander hotel, waar hij zijn draai niet kon vinden. Inmiddels leidt hij hier het hele terras. Hij kan de bestelling van vijf tafels onthouden en bij mooi weer haalt hij voorbijgangers met zijn enthousiasme het terras op. Daar kan ik echt van genieten.” Op de vraag of het wel eens voorkomt dat het niet goed uitpakt met iemand, antwoordt hij: ,,Gelukkig niet vaak. Maar soms werkt het niet en is het allemaal veel te overweldigend voor iemand.”
Jan en Evelien Roggeveen werken vanuit hun hart
Het blijkt voor de jongeren vaak lastig om na de stage door te stromen naar andere bedrijven. Daarom namen ze onlangs een hotel over van een collega-ondernemer. Hotel Astoria wordt het derde hotel van de ondernemers. Evelien: ,,Daar kunnen we twee of drie nieuwe leerwerkplekken voor autistische jongeren creëren. Want op een gegeven moment zitten we bij Two Brothers aardig vol. We merken dat het voor de meeste jongeren toch lastig blijft om te functioneren in een ‘normaal’ bedrijf. Zo hadden we een jongen die het hier supergoed deed, maar toen hij doorstroomde naar een ander restaurant werd hij behandeld als zelfstandig werkende kok. Dat ging niet goed. Dus nu is hij weer terug. Hier vindt hij structuur en rust.”
Wij zijn ook gewoon een commercieel bedrijf en de schoorsteen moet wel roken
Jan Roggeveen
De twee benadrukken dat ze weliswaar een missie hebben, maar geen liefdadigheidsinstelling zijn. ,,Wij zijn ook gewoon een commercieel bedrijf en de schoorsteen moet wel roken”, zegt Jan. Evelien voegt daar aan toe: ,,Soms denken mensen dat we met die jongeren profiteren van goedkope arbeidskrachten. Maar ze moeten wel intensief begeleid worden. We steken er heel veel tijd en aandacht in. En we krijgen geen subsidie voor ze, alleen een loonheffingskorting. Dat geeft niet: we hebben een maatschappelijk doel en we werken vanuit ons hart.”
Hun werk zien ze als een levensstijl. ,,We zijn hier altijd mee bezig. De jongeren voelen als familie en het geeft zoveel voldoening als je ziet hoe mensen hier opbloeien”, zegt Jan. Aangevuld door Evelien: ,,We hebben van het negatieve iets positiefs weten te maken. We hebben er totaal geen spijt van dat we deze stap genomen hebben. Zolang we er plezier in blijven hebben, zijn we niet van plan om met pensioen te gaan.”
Lees ook: Parfum-ondernemer Bram heeft een neus voor sterke marketing: ‘Het is alles of niets’
