Kapsalon Beerlage in Hengelo, maar liefst 75 jaar in het vak

"Vroeger woonden we met elf personen in dit pand. Vader, moeder, acht kinderen en een inwonende tante", vertelt Joop. "Beneden was de kapsalon, daarachter een woonkamer en boven waren de slaapkamers." Zijn vader liet het pand bouwen samen met juwelier Tanke en begon er in 1941 een kapperszaak. 30 jaar later nam Joop de kapsalon over. Onder zijn leiding groeide de zaak uit tot een kapsalon voor zowel dames als heren met, naast Joop zelf, drie personeelsleden.

Dennis kreeg het kappersvak bij wijze van spreken met de paplepel ingegoten, maar toch was het geen uitgemaakte zaak dat hij in de kapsalon zou komen werken. "Als kind wilde ik van alles worden: agent, piloot, dat soort beroepen. De interesse in het kappersvak kwam later pas."

Zijn ouders hebben hem nooit onder druk gezet, het was zijn eigen keus om kapper te worden. Net zoals het zijn keus was om zich met de kapsalon uitsluitend op de mannelijke klant te richten. "Het damesvak vind ik niet zo leuk om te doen, het herenvak vind ik veel leuker. Lekker 'zeuren' met elkaar, ik vind het gewoon gezelliger."

In 2010 nam hij de zaak over van vader Joop. De salon werd verbouwd en Dennis maakte er weer een herenkapsalon van. De klanten keken er niet raar van op. "Ik knipte altijd al alleen de mannen." Hij heeft één personeelslid in dienst, met z'n tweeën houden ze de zaak draaiende. Zo nu en dan springt Joop bij, maar dat is slechts bij uitzondering. Hij verricht vooral hand- en spandiensten. Kapsalon Beerlage heeft veel klanten die er al jaren over de vloer komen en ze komen uit heel Twente. "Er zijn zelfs klanten die vroeger nog door mijn vader zijn geknipt. Die zijn nu in de 80 en komen nog steeds in de zaak", zegt Joop. Dat zijn de echt vaste klanten. "De klant van tegenwoordig is minder honkvast, maar er zijn nu ook veel meer kapsalons. Daardoor is er meer verloop", constateert Dennis.

Tekst gaat verder onder de foto

Dennis is niet van plan het 75-jarig bestaan van de kapsalon ongemerkt voorbij te laten gaan. Tegen het eind van het jaar komt er een leuke actie voor de klanten. Wat de toekomst betreft kijkt hij niet al te ver vooruit. Als kapper hoort hij genoeg lief en leed om te beseffen dat het leven onvoorspelbaar is: klanten die worden getroffen door een ernstige ziekte of die plotseling komen te overlijden. "Ik leef in het nu en ik zie wel hoe het allemaal loopt. Als het zo blijft als nu, is het prima. Het belangrijkst is dat je er plezier in blijft houden. Als ik dat niet meer heb, stop ik ermee."