Nina Kamp (The Nice Company) over leiderschap: 'Stap niet in een harnas het kantoor binnen'

Boos werd zij ervan. Waar zij ook een ijsje voor haar kinderen wilde kopen, overal stuitte zij in ons land op die rode bak met het logo van een multinational. Hun fruitijsjes hebben in haar ogen niks met de smaak van fruit te maken. En dan heeft zij het nog niet eens over al die malle ingrediënten. Dus besloot Nina Kamp van The Nice Company de allerlekkerste fruitijsjes zelf te maken. Met de smaak uit haar eigen jeugd. Biologisch, wat anders. ,,Dat is je permission to play. De randvoorwaarde om op goede manier een foodproduct te maken'', onthult de ondernemer aan Cor Hospes, host van deze podcastserie Hart voor Zaken.

Nice Ice, doopte zij haar ijsjes, oftewel Nina’s IJs. ,,Zodra mensen ons ijsje proeven, zie je iets veranderen in hun gezichtsuitdrukking. Wauw! Het is een soort verbazing, met een lachje van ongeloof. Mensen zeggen ook spontaan nice, en dan beginnen ze een beetje te giechelen. Omdat ze beseffen dat het de naam van onze ijsjes is.” Anderen verdwijnen in melancholische meandergedachten. Springen terug naar hun jeugd, en zeggen: 'Dit heb ik zo lang niet geproefd. De smaak doet me denken aan de ijsjes van vroeger. Zo simpel en lekker, waarom kan ik dit niet op veel meer plekken krijgen?'

Gelukkig vriezen steeds meer fruittelers een deel van hun oogst direct in

Het antwoord is simpel, weet Nina. Eenvoud is gecompliceerd. IJs is een bevroren product. Dat is al gedoe. En dan wil zij ook nog eens alleen verse en biologische ingrediënten, met zorg en aandacht uitgekozen. Daar gaat tijd en aandacht, en veel liefde in zitten. ,,Dat maakt onze ijsjes intensief om te maken.”

Het fruit komt zoveel mogelijk uit Nederland. Van biologische fruittelers. Dat is soms flink zoeken. In ons land vind je bijvoorbeeld slechts twee adressen voor biologische frambozen, vertelt de ondernemer. ,,Dan ga je met die mensen praten en vraag je, heb je frambozen over? Die verkopen ze het liefst vers op de markt of via biowinkels. Dan krijgen ze de beste prijs. Alles wat je niet direct vers kan verkopen, maar wel kunt invriezen, willen wij graag van je hebben.” Gelukkig vriezen steeds meer fruittelers een deel van hun oogst direct in. Zoals de bosbessenboer. Omdat al zijn bosbessen binnen 2 a 3 maanden rijpen. Te veel om direct te verkopen. ,,De rest gaat in de vriezer. Voor partijen zoals wij.”

Met handgemaakte fruitijsjes van de ene versmarkt naar de andere

Haar allereerste ijsjaar reed Nina met haar handgemaakte fruitijsjes in Amsterdam van de ene versmarkt naar de andere. Met de smaken van het seizoen. Van rabarberaardbei-ijs in april tot bramenijs in september. Het was een soort testjaar, vertelt ze in de podcast. Na twee jaar staakte Nina haar consultingbaan en werd ze fulltime ijsmeester. Zij pimpte een caravan en tufte naar festivals en braderieën, ook hartstikke leuk, maar kom op, wat was de volgende stap.

Al die ijsjes zelf blijven maken, nee, echt opschalen kon Nina op die manier niet. Ze ging op zoek naar een partner die volgens haar receptuur ijsjes ging maken. Die vond zij in Surhuisterveen in Friesland. Een minifabriek gerund door Henk en Jos, een Groninger en een Fries. De een ex-bakker, de ander ex-ABN AMRO. Zij maakten al biologisch schepijs, onder eigen label. In een kleine loods waar ze in een hoek een keuken hadden. Met twee ijsmachines. Intussen staat in de Friese Wouden een heuse ijsfabriek. ,,Met een warmtepomp en een dak vol zonnepanelen.”

Heb oog voor je werknemers, sommige taken kun je beter verdelen

Maar hoe zit het met Nina haar leiderschap? Ook dat hoor je in deze Hart voor Zaken. De ondernemer noemt The Nice Company een menswaardig bedrijf. Dat wil zeggen, dat je oog hebt voor de persoon en zijn context. Dat je empathie en begrip voor elkaar hebt, en jij je kunt verplaatsen in een ander. ,,Als iemand ziekt wordt, dat je dan ook kijkt van: hé, hoe komt dat? Vooral als hij langere tijd thuis moet blijven. Wat ligt bij de persoon zelf en hoe hebben wij als bedrijf daarin bijgedragen? En wat kunnen we als bedrijf doen om ervoor te zorgen dat hij weer terugkomt. Misschien op een plek die beter klopt.”

Mensen die opbranden. Vaak is het een combinatie van persoonlijke omstandigheden en opgesloten zitten in een rol. In haar team werd iemand overspannen, vertelt Nina. Zij zat in een rol waarin ze taken deed die niet bij haar als persoon pasten. Planmatig werken, projectmanagement doen, terwijl ze eigenlijk heel creatief was. ,,Ik zei: wacht eens eventjes. Je creëert veel waarde voor ons met je creativiteit. Laten we dat projectmanagement en gestructureerde werk met al die spreadsheets aan iemand anders geven. Zodat jij beter tot je recht komt. We zijn flink gegroeid, waardoor mensen steeds meer taken kregen. Zo’n rol groeit iemand dan soms boven het hoofd. Daar moet je wel oog voor hebben als werkgever. Zodat je sommige taken beter kunt verdelen.”

Het hart van jouw organisatie

Nina vertelt nog veel meer over goed leiderschap in de podcast. Haar belangrijkste tip voor ondernemers? Ga op zoek naar jouw hart van je organisatie. Waar loop jij als ondernemer warm voor en waarvoor gaan je medewerkers sneller lopen? Wat doe je wat iedereen een warm toedraagt? Welke rol heb jij als bedrijf in de maatschappij? Ga daar met elkaar over praten. ,,Als jij dat hart hebt gevonden, is het makkelijker keuzes maken over wat je wel en niet moet doen, of hoe je de dingen zou moeten doen. Je moet soms rücksichtslos zeggen: stop, dit doen we niet meer, want het past niet bij ons. Dan weet je zeker dat je hart klopt.”