'Mijn vader leerde me: verkoop geen onzin'

Nils de Ru (45): "Toen ik voor het eerst in de winkel werkte, vond ik het verschrikkelijk. Ik was tien en was mijn nieuwe hockeyschoenen kwijt. Mijn ouders vonden - als echte ondernemers - dat ik mijn nieuwe schoenen zelf moest verdienen. Ik wist niets. Klanten kon ik niet helpen, want die vonden me te jong. Ik moest de voorraad aanvullen of de stoep vegen. Aan het eind van de dag was ik doodmoe, alleen al van de hele tijd op mijn benen staan.

ToekomstIk zag het niet als mijn toekomst, maar hielp wel eens op zaterdag om geld te verdienen. Hoe meer ik ervan snapte, hoe leuker ik het vond. Het was zo druk in de winkel, dat er geen tijd was om mijn vader dingen te vragen, maar ik had mijn eigen hulplijnen gecreëerd door bijvoorbeeld de fabrikant te bellen. Van mijn vader heb ik geleerd: je moet geen onzin verkopen. Onzin verkopen ze overal.

InterieurIk was begonnen met teken- en schilderspullen, maar toen er te veel concurrentie kwam, vond ik dat we onze focus op interieur moesten leggen. Wij vullen ons assortiment vaak aan op basis van klanten. Als meer klanten naar iets vragen, is er handel.

KLMEr waren in Amsterdam mensen van KLM die een handeltje hadden in Farrow & Ball, een bijzondere Engelse verf. Steeds meer klanten vroeger ernaar. We zijn toen met het hele gezin naar Londen gereden. We dachten dat er misschien nog tijd was om iets leuks te doen. Dat is er niet van gekomen, we hebben de hele dag onderhandeld om tot een goede prijs te komen. Ik aarzelde of het verstandig was. Met de verfmengmachine konden we alle kleuren maken met een beperkte voorraad witte verf. Farrow & Ball had 138 kleuren. Reken maar uit: drie verschillende soorten verf, allemaal in verschillende formaten blik. Ik zag niet waar we dat allemaal moesten laten.

Komt goedMijn vader zegt altijd: 'Het komt wel goed.' Ik wil een plan. Hij: 'We kunnen het altijd nog terugsturen.' Ja pa. We hebben het toch gedaan. Vlak daarna ben ik ook met luxe behang en luxe stoffen gestart. Zo hebben we onze eigen, unieke winkel gecreëerd.

Ik zeg wel eens: mijn vader heeft drie kinderen. De oudste is de winkel, dat is zijn oogappel. Maar ik heb makkelijk praten. Hij heeft alles opgebouwd, hij had één man naast zich, ik heb er zeven. Daardoor kan ik mijn dochters elke ochtend naar school brengen. De belangrijkste les die ik van mijn vader heb geleerd, is om door te gaan. Hij geeft nooit op, ook al zijn de tijden bar."

Herman de Ru (72): "Mijn vader is deze winkel in de Van Woustraat in 1921 begonnen. Zijn vader, die een schildersbedrijf in Utrecht had, heeft de winkel voor hem gekocht. We zitten er nog. We zijn enorm gegroeid. Toen ik de zaak overnam, hadden we vijftig vierkante meter. Met Nils heb ik hem uitgebouwd tot driehonderd meter.

PijnlijkVan mijn ouders mocht ik kiezen wat ik wilde worden, toch ben ik na school in de winkel gerold. Het begin was niet makkelijk. Iedereen ziet het zoontje van de baas en denkt: dat gaat hem niet worden. Mijn vader vond het moeilijk dingen aan mij over te laten. Dat is wel eens pijnlijk geweest.

VroegerJe kan je niet meer voorstellen hoe het toen ging. Op de toonbank stond een weegschaal om kalk, zinkwit en stopverf af te wegen. De doe-het-zelver bestond nog niet, alleen professionele schilders. Bijna alle klanten waren man. Nu is negentig procent van de klanten vrouw. Nils vind dat wel fijn, die is heel goed met mensen. Hij is zeer innemend en weet iedereen naar zijn hand te zetten. Ik ben misschien wat breedsprakig. Dat zien mensen wel eens als belerend. Maar je moet heel duidelijk zijn, voor je zien wat de klant moet doen en dat stap voor stap uitleggen.

RondgeraasdWe hebben Nils en zijn zus Imada vrij gelaten. Ze hebben allebei een andere opleiding gedaan en een beetje rondgeraasd. Je moet ook niet met je eerste vriendin trouwen.

OuderAanvankelijk maakte het me niet veel uit of zij ook in de zaak kwamen. Dat veranderde toen ik ouder werd. Wat heb je als je de winkel verkoopt? Een pak geld, maar je mag niet eens meer binnenkomen. Nu ben ik nog betrokken en ga met Nils naar beurzen. Nils is beter op verftechnisch gebied. Imada is een geweldige stylist.

VerwijtMijn kinderen hebben mij wel eens verweten dat ik er vroeger nooit was. Ik had geen keuze. Ik had maar één man naast me. Ik werkte elke dag en als ik zondag vrij was, moest ik de boekhouding doen. Misschien is het fout geweest.

De grootste verandering was de komst van de dispensermachine aan het eind van de jaren zestig. Die dispenser kon zelf honderden kleuren mengen, revolutionair.

Toen Nils in de zaak kwam, kon ik de winkel hiernaast krijgen. Daar is hij met teken- en schildersbenodigdheden begonnen. Dan hadden we elk onze eigen winkel. Met de komst van de Engelse verven is dat veranderd. De tekenspullen liepen slechter. Blokker en Xenos zaten ook in de markt, er viel niets meer te verdienen. Nils zei toen: ik stop, we kunnen die ruimte beter gebruiken. Dat vond ik heel sterk."

Herman de Ru (72), voormalig eigenaar De Ru, verf- en behangspeciaalzaakMarja de Ru (70), voormalig eigenaar De Ru LijstenmakerijNils de Ru (45), huidige eigenaar De RuKarin de Ru (43), medewerker De RuMadelon de Ru (10), groep 7Julia de Ru (8), groep 5Anna de Ru (4), groep 1Imada de Ru (42), duizendpoot bij De RuStef Koerselman (45), ICT, doet onder andere de ICT voor De RuPablo Koerselman (8), groep 4Herman en Marja de Ru wonen in een drive-inbungalow in Huizen. Nils en Karin de Ru wonen met hun drie kinderen in een herenhuis in Nieuw-Vennep.