Mourad (26) begon voor zichzelf na maanden werkloosheid

Gek werd 'ie ervan. Dacht Mourad Ouari een mooie opleiding te hebben, waarmee hij de banen voor het uitkiezen had, zat 'ie maanden na z'n afstuderen nog stééds werkloos thuis. ,,Of ik hing op straat'', zegt de 26-jarige Hagenaar. ,,En zat m'n tijd te verdoen in het koffiehuis. Terwijl ik zo graag aan de slag wilde. Maar ja, ik kwam nergens aan de bak.''

BedrijfseconomieToen Ouari in 2014 afstudeerde aan Hogeschool Inholland lag de wereld nog zo aan z'n voeten. ,,Ik heb bedrijfseconomie gedaan, toch niet de minste opleiding. Ik ging er echt vanuit dat ik snel een mooie baan had.'' Maar een paar maanden later en honderd sollicitatiebrieven verder, was hij de wanhoop nabij. ,,Ik schrijf keurig Nederlands, ga netjes gekleed en kom altijd op tijd. Ik snapte echt niet wat er misging.''

Toen hij doorkreeg dat zijn blanke ex-studiegenootjes zonder uitzondering wél allemaal in een mum van tijd een baan hadden, begon er langzaam iets te dagen. ,,Ze waren goed terechtgekomen, hadden werk als controller of accountant. Maar wat bleek? Al mijn bi-culturele jaargenoten zaten nog zonder werk. Tenminste, ze hadden wel baantjes, maar ver onder hun niveau. Bij een supermarkt. Of ergens in de beveiliging. Ik besefte dat het misschien niets met onze kwaliteiten te maken heeft, maar met onze afkomst.''

PositiefVoor Ouari was het soms moeilijk om positief te blijven. ,,Na de zoveelste afwijzing raak je natuurlijk wel eens gefrustreerd. Maar ik was snel weer strijdbaar. Omdat ik geloof in m'n kwaliteiten.'' Een vuur dat niet iedereen in zijn omgeving heeft. ,,Sommigen zijn de wanhoop nabij. Of hebben inmiddels opgegeven dat ze nog aan de bak komen. Terwijl het echt razend slimme jongens zijn.''

Enkele maanden geleden was Ouari het nietsdoen zat. Hij besloot het heft in eigen hand te nemen. ,,Als je ziet hoeveel geld er wordt besteed om jongeren zoals ik aan een baan te helpen, maar met zo weinig resultaat, gaat er iets goed mis. Volgens mij heb ik een oplossing die wél werkt.''

Start up your lifeSinds enige tijd heeft hij zijn eigen bedrijfje, Start Up Your Life. ,,Daarmee ga ik jongeren één op één in contact brengen met bedrijven. Ik zorg ervoor dat de kans op succes zo groot mogelijk is. Door me goed te verdiepen in de jongeren. Door niet alleen te weten wat ze kunnen, maar ook te weten wat ze willen. Zodat ik zo snel mogelijk een goede match weet te maken.''

Ouari denkt dat bedrijven ook geïnteresseerd zijn. ,,Ze willen natuurlijk ook dat de kans op succes zo groot mogelijk is. Voor ondernemingen wordt het steeds belangrijker om een zo goed mogelijke afspiegeling te zijn van de maatschappij. Als je ziet hoeveel goede jongeren hier in de Schilderswijk en Transvaal werkloos thuis zitten, is er een enorme wereld te winnen.''

NetwerkMaar is de aanpak van Ouari niet al de zoveelste in een rij van projecten? ,,Het stikt nu van de ambtenaren en welzijnswerkers, maar die weten niet wat er écht onder de jongeren speelt. Dat moet anders. Ik wil daarnaast een netwerk opbouwen, waarmee je elkaar kan helpen. De jongeren moeten uitgaan van de eigen kwaliteit. Ik ben overtuigd dat dat werkt.''

Natuurlijk, Ouari is de eerste om toe te geven dat een deel van de jongeren in de Schilderswijk ook de hand in eigen boezem moet steken. ,,Er zijn zat voorbeelden van jongeren die niet weten hoe het werkt. Die geen fatsoenlijke brief kunnen schrijven. Te laat op een sollicitatiegesprek komen. Of slordig gekleed gaan. En teren op hun uitkering. Er valt daarin nog veel te winnen.''

ZelfvertrouwenToch is Ouari goedgemutst. ,,Natuurlijk zou het voor mij makkelijk zijn om de krenten uit de pap te vissen door alleen de beste jongeren aan te bieden bij bedrijven en als een uitzendbureau snel geld te verdienen, Maar zo wil ik niet werken. Ik wil echt iets met deze jongeren. Ik leer ze hoe te netwerken, zichzelf te presenteren, een cursus communicatie. Dat werkt goed voor het zelfvertrouwen.''

Dat zelfvertrouwen een knauw kan krijgen, weet hij zelf maar al te goed. ,,Tijdens mijn studie keken veel mensen in de Schilderswijk tegen me op. Niet veel later hing ik elke dag op dezelfde straathoek als zij en zat ik in hetzelfde koffiehuis. Opeens was ik gewoon een van hen. Ik weet dat we vijf keer zo hard moeten vechten, maar dat patroon moet en zal worden doorbroken.''