Overvallen juwelier Vonk: ‘De steun uit Oldemarkt is fantastisch’

"Ik hoorde de bel en liep naar voren. Zij kwamen de winkel binnen en liepen door naar de werkplaats. We kwamen eigenlijk tegelijk bij de deur naar de werkplaats. Ze stonden in één keer voor me, ik zag alleen maar drie bivakmutsen. Ze hadden ons vast willen zetten, want ze hadden tape bij zich. Ik dacht alleen maar: ik laat ze er niet langs. Twee overvallers bleven op mij in rammen, een ander trok de vitrines kapot. en ik bleef denken: ik laat ze er niet langs. Ze hebben me bont en blauw geslagen met de kolf van een pistool. Het was geen nep-pistool, dat zei de politie ook. Ze sloegen me op m’n hoofd, rug, schouders, echt overal."Knuppels"Mijn vrouw ging naar boven om de overvalsknop bij het bed in te drukken. En ze kwam met een knuppel weer naar beneden. Die hebben we sinds de vorige overval onder het bed liggen. We hebben ook een knuppel bij de kassa en een overvalsknop onder de toonbank, maar daar kon ik niet bij. Toen ze naar buiten gingen, ben ik er achteraan gegaan.Ik riep m’n buurman Edwin Oosterga om hulp. Ook mijn overbuurman René Schutt en zijn Ira kwamen helpen. Zij kregen ook een pistool op hun hoofd gericht hoor. Onderweg ben ik nog gestruikeld over zo’n buis, hier langs de straat. En op een gegeven moment lag ik bovenop een overvaller. Maar hoe we hem tegen de grond gekregen hebben? Ik kan het niet zeggen. En ook niet hoe visboer Marco mij heeft afgelost."Open"Het liefst had ik de winkel woensdagochtend weer open gedaan, maar nog niet alles was opgeruimd en de politie moest nog wat onderzoeken. Woensdagmiddag om 13.00 uur zijn we weer open gegaan. De sieraden die een overvaller buiten van zich af had gegooid, heb ik van verschillende mensen teruggekregen. Ik mis nog wat trouwringen en de politie heeft ook nog wat. Aan stoppen met de winkel denk ik niet. Je moet die jongens niet laten winnen. Als ik stop, hebben ze gewonnen en dat wil ik niet. Ik vind het nog veel te leuk."Steun"De steun vanuit Oldemarkt is fantastisch. Ik heb tig kaarten en bossen bloemen gehad. Flessen wijn en zelfs vleespakketten. Daar word ik emotioneel van. Dat doet mij meer dan de overval. Ik krijg er kippenvel van. Mijn vrouw Tonny had er van mij niet bij hoeven zijn. Ze had wel boven mogen blijven. Zij is liever niet meer alleen thuis. Die klappen, daar kom ik wel weer overheen. Maar ik ben nu om zes uur wel moe. ‘s Avonds doe ik niets meer. Ik zie er nog steeds de zin niet van in en denk echt dat ze ons vast wilden zetten. Als ik kwam, zou ik meteen naar het goud zijn gegaan. En ze moeten nu niet weer komen, want ik ben zo stijf en stram als wat. Ik zal zorgen voor een extra knuppel bij de deur naar de werkplaats. Dan heb ik daar ook iets om mee te slaan."Visboer"Bang ben ik niet, maar toen er donderdagochtend om kwart over acht werd aangebeld, keek ik wel even of het geen bivakmuts was. Het bleek een bezorger met een mooie doos bloemen. Nu is het wat mij betreft over. Ik ben dan ook heel blij dat de eer naar visboer Marco Buter gaat. Zo blijf ik wat uit beeld. Het was spectaculair, maar al met al had ’t heel anders kunnen aflopen.”Foto: Bloemen en flessen wijn voor Henk Vonk in zijn juwelierszaak in Oldemarkt (Wilbert Bijzitter)