Alles in dit huis is te koop

Er is geen toonbank, geen kassa en tussen de meubels loopt geen personeel rond. Alleen de prijskaartjes aan de lampen, het servies of de spiegels verraden dat de woning van Dick Leendertse en Rob Viergever in het centrum van Dordrecht óók een winkel is. Leendertse: ,,Klanten zeggen vaak tegen ons: 'goh, deze winkel lijkt net een woonhuis'. Om daarop te antwoorden met 'nou, het ís ook een woonhuis' - blijft leuk om te doen. Het levert altijd weer een amusant gesprek op."

VerzameldriftSinds tien jaar wonen de twee mannen hier in hun winkel en woning die daarom 'Wonen in de winkel' heet. Het begon met een gezamenlijke verzameldrift waardoor hun kleine huisje in Rotterdam uit z'n voegen dreigde te barsten. Leendertse: ,,We gingen daarom op markten onze verzamelde spulletjes verkopen, maar dat was niet zo'n succes. Alles telkens weer in- en uitpakken. Dat hadden we op een gegeven moment wel gezien. We wilden daarom groter gaan wonen op een plek waar we onze spullen ook mooi konden uitstallen.''

Toen ze dit pand in Dordrecht op het spoor kwamen, was het meteen raak. ,,Hier konden we wonen én onze spullen verkopen. Ik had er nog niet eerder van gehoord, zo'n woon-winkel combinatie. Maar we dachten: waarom ook niet?"

WoonwinkelsNederland telt ruim 10.000 woonwinkels. Een paar honderd daarvan richten zich op brocante en antiek. Veel antiekzaken zijn gevestigd aan huis; vaak in de schuur, garage of voorkamer. De eigenaren zijn meestal verzamelaars die hun winkel 'erbij' runnen. Ze zijn bijvoorbeeld één keer in de week of maand geopend en hebben daarnaast een webshop.

Huisraad en winkelraad zijn dus vaak gecombineerd, maar dat woonkamer en winkel daadwerkelijk in één ruimte zitten, komt maar zelden voor. Dick en Rob kennen dan ook geen collega's die het aanpakken zoals zij. Dat maakt ze uniek.

,,Je moet in deze tijd in de detailhandel iets bijzonders aan kunnen bieden; een beleving waarvoor mensen de deur willen uitgaan. Dat blijkt een goede zet te zijn geweest. Onze omzet is sinds we zijn begonnen elk jaar gestegen."

JammerNadat mensen vaak verbaasd het pand van Dick en Rob zijn binnengelopen, volgen de geijkte vragen. Bijvoorbeeld: wat doe je als je huisraad opeens wordt meegenomen door een klant? ,,Tja, dat is all in the game'', zegt Leendertse. ,,Soms ben ik ineens een lamp kwijt; blijkt die verkocht te zijn. Zo gaat dat nu eenmaal. Soms vind ik het wel jammer hoor, maar het betekent ook dat we weer op pad mogen. Dat vinden we leuk! Dat is onze hobby."

Om het voor het publiek niet verwarrend te maken hebben Rob en Dick besloten dat álles in hun huis - exclusief privéfoto's, administratie en pc's - te koop is. ,,Mochten daar toch enkele privé-zaken tussen zitten, dan is dat part of the deal. Zo heb ik wel eens de jas van Rob verkocht die aan de kapstok hing. We krijgen ook geen verjaardagscadeaus meer. Mensen weten toch dat hier alles wordt verpatst."

BezoekNog een andere geijkte vraag van de klanten: hoe doe je dat met bezoek? Het antwoord: ,,Het loopt in elkaar over. Er komen hier de hele dag mensen binnen: vrienden en klanten door elkaar. Vrienden weten bij ons alles zelf te vinden, dus als zij om half vijf de kurk van de fles trekken, kan het zomaar gebeuren dat wat klanten daarbij aanschuiven. Dat gebeurt vanzelf."

Maar er is ook een grens, beamen de mannen. Na de vijfde woonlaag - het huis telt er zeven - vind je een luik dat de bovenste twee privé verdiepingen afschermt van de rest. ,,Daar kijken we 's avonds televisie en is onze slaapkamer en badkamer. Maar we zitten ook vaak genoeg beneden in onze leefkeuken. Dat mensen via de etalageruit naar binnen gluren, daar zijn we allang aan gewend. Daar hebben we geen last meer van."

GebondenEen klein nadeel vindt Leendertse dat je met zo'n winkelwoning altijd aan huis gebonden bent. ,,Je kunt niet zomaar even de deur uit voor een boodschap." Dat heeft ook weer z'n voordelen, voegt hij daar meteen aan toe. ,,Als het op een dinsdag opeens druk is in de stad omdat er een groep toeristen is aangekomen, zet ik zo mijn spullen buiten en ben ik open. Als ik toch thuis ben, is dat natuurlijk een kleine moeite.''

Dick en Rob runnen hun leefwinkel met veel plezier. Dus voorlopig gaan ze nog wel even door. ,,Als we het volhouden tenminste, we zijn toch al over de zestig en dit huis heeft 52 traptreden. Maar voor nu brengt het ons zoveel plezier, zoveel leuke mensen die hier iedere dag binnenstappen. We zijn dól op mensen kijken en hier zitten we op de eerste rang."

Achterin de zaak van Mooij Antiek & Interieur staat een servieskast. Een houten kast met koperwerk en porseleinen bordjes; niks bijzonders aan te zien. Maar schijn bedriegt.

,,Al tien jaar woon ik hier’’, zegt de Utrechtse Paulus Mooij (67). Daarna demonstreert hij hoe de multifunctionele servieskast annex deur open kan om naar zijn huis te gaan: een praktisch ingericht woongedeelte van 20 vierkante meter met een bed, een tafel, een keuken van 1 meter 20 breed en een douchecabine. Daar weer achter is zijn werkplaats, waar hij oude tafels, kastjes of ander antiek restaureert. Het is klein maar fijn, vindt Mooij. Tot zijn scheiding woonde hij in een gewoon woonhuis, verderop in de straat. Vervangende woonruimte kon hij niet vinden. ,,Ik had niet veel geld te besteden, dus heb ik hier in de zaak een keukentje in elkaar geflanst en een veldbedje neergezet. Sindsdien woon ik hier.”

Koffiecorner Wonen en werken lopen in elkaar over. Als hij bezoek heeft, gaat hij vaak buiten zitten, op zijn terras op de stoep. Of in de koffiecorner die hij voorin de zaak heeft ingericht. ,,Als mijn dochter met haar kinderen langskomt, is het achterin te klein. Dan is het handig dat ik hier ook nog wat zitjes heb.” Andersom kan Mooij op zondag zo verder met een tafeltje dat hij aan het restaureren is; hij heeft toch alles bij de hand. De aanvankelijk noodoplossing bevalt goed. Mooij wil nu niet meer weg uit zijn winkelwoning. ,,Als ik wel eens op bezoek ben in een echt woonhuis, heb ik het binnen drie uur eigenlijk alweer gezien. Dan wil ik naar mijn eigen hokkie. Waarom zou je zoveel ruimte willen? In het huis van mijn toenmalige vrouw en mij hadden we zo’n eethoek, met een tafel met zes stoelen. Zaten we nooit. Hier heb ik alles wat ik nodig heb en dat is genoeg."