Biologisch boeren uit idealisme

Ze begonnen in 1996 met hun kippenboerderij De Boderie in Harbrinkhoek. In 2000 maakten ze de ommezwaai naar scharrelkippen. „In de jaren daarna moesten we nadenken over de toekomst van ons bedrijf. Rendabel blijven kon alleen als we zouden uitbreiden naar 30.000 á 40.000 kippen. Nog weer een schuur erbij. Nog meer dieren. Het ging ons tegenstaan."

Ze gingen het compleet anders doen. Minder kippen, maar dan wel biologisch. En om de inkomsten op peil te houden een camping erbij. Inmiddels staan er op het land ook vakantiehuisjes en is er een boerderijwinkel ingericht. De oude kippenloods is een speelschuur voor bezoekende kinderen geworden. Van alle activiteiten samen kunnen ze rondkomen. Want biologisch boeren is geen vetpot.

„In de eerste twee jaar van de omschakeling kregen we subsidie. Wel 600 euro per jaar", zegt Thea. „De accountant die hielp bij het aanvragen, kostte al bijna meer." En toen vorig jaar de eierprijzen kelderden, deden ze 4000 van de 7000 kippen weg. „Gelukkig halen we onze inkomsten tegenwoordig uit verschillende onderdelen van het bedrijf. Dan werk je wel 80 tot 90 uur per week, maar het is heerlijk werk."

Geld is volgens hen beslist een reden waarom er niet méér boeren in de regio omschakelen. Maar ze zien ook dat zowel consumenten als producenten in Twente biologisch eigenlijk niet zo nodig vinden. Gerrit: „De meeste mensen wonen hier buitenaf. Die hebben veel groen. Een moestuintje. Een buurman die kippen houdt. Dan maak je je niet zo druk over biologische productie. In de Randstad zijn ze daar veel meer op gefocust, omdat groen en voedselproductie daar minder zichtbaar zijn. Eerlijk is eerlijk: in Amsterdam zijn ze al blij met een potplant. Dus ik snap wel dat daar veel meer biologische supermarkten zijn dan hier."

Het mag dan geen vetpot zijn: terug naar niet-biologisch produceren is voor de Lansinks ondenkbaar. „Nee. We zien het wel eens gebeuren bij collega's. Maar ik zeg altijd: je hebt eko-boeren en eco-eko-boeren. Die laatste doen het alleen uit economische motieven. Zodra er met biologisch produceren niet genoeg meer te verdienen valt stoppen ze ermee. Maar daar moet ik niet aan denken. Biologisch produceren doe je met hart en ziel, dat is iets waar je in gelooft."

Foto: Emiel Muijderman