,,‘Jij bent echt supersterk!’ Een vriend uit de sportschool, die mij meenam naar kickboksles, zag het al na een paar stoten. ‘Ga kickboksen!’, adviseerde hij. IJshockey, softbal, karate en taekwondo had ik al geprobeerd. Daar vond ik niets aan. Kickboksen bleek een schot in de roos’’, vertelt Jeannette het AD.
,,Mijn eerste wedstrijd in de gewichtsklasse onder 73 kilo knokte ik op mijn 26ste in een zaaltje in Engeland. Die won ik met een knock-out in de derde ronde. Als een bulldozer stond ik in de ring om mij heen te slaan. Als je nieuw bent in de sport, ben je roekeloos. Ik wilde haar het licht uit de ogen slaan en dat gebeurde ook.’’
‘Niet via een omweg’
,,Als ik ergens voor ga, dan ga ik er vol in. Niet via een omweg, maar recht vooruit. Niemand die mij dan nog stopt’, zegt de kickboksende ondernemer. ,,Maar kickboksen is ook een reactie op mijn traumatische jeugd, waarin ik weinig liefde kreeg. Na de scheiding van mijn ouders woonde ik bij mijn vader, maar trof ik rare stiefmoeders. Met mijn moeder, die vier kinderen kreeg met een andere partner, boterde het ook al niet, dus belandde ik bij mijn opa en oma.’’
Saai! Ik ging jankend naar mijn werk
,,Mijn hoofd leegde ik bij Bram Ladage aan de Beijerlandselaan (Rotterdam-Zuid, red.), waar ik sinds mijn 17de werkte. Ik zat nog op school. Na een opleiding tot boekhouder, heb ik twee weken als administratief medewerker gewerkt. Saai! Ik ging jankend naar mijn werk. Binnen mum van tijd was ik terug op het oude nest.’’
Genoeg tijd om te trainen
Jeannette: ,,Snel schopte ik het tot bedrijfsleider en manager. ‘Waarom open je niet je eigen filiaal?’, vroeg mijn baas in die periode. Maar ik was nog niet zover. Ik had nog last van de pijn van mijn jeugd en voelde me veilig met een vast maandsalaris. Bovendien had ik als werknemer genoeg tijd om te trainen als kickbokser.’’
,,Omdat ik onverslaanbaar bleek; op mijn 30ste was ik opgeklommen tot b-klasse-vechter, voelde ik mij voor het eerst in mijn leven zelfverzekerd. Mijn kracht is mijn levertrap. Als linkshandige kickbokser kan ik onverwachts uit de hoek komen. In 2017 werd ik in Italië Europees Kampioen in de gewichtsklasse onder 70 kilo.’’
,,Maar van een jaloers vriendje moest ik stoppen met de sport. Hij vond het vervelend dat ik met andere mannen trainde en dat mijn rug en armen alsmaar gespierder werden. Dat advies heb ik helaas opgevolgd. Na de onvermijdelijke breuk, drie jaar geleden, belandde ik in een flinke dip. Om daar uit te komen, ben ik aan mezelf gaan werken. Ik stopte tijdelijk bij Bram, ben boeken over emotionele gezondheid gaan lezen en stelde mezelf de vraag waarom ik toch elke keer weer foute vriendjes aantrok en niet genoeg van mezelf hield?’’
Lees ook: Carlo Ladage stapt uit Bram Ladage-concern. ‘Sorry, ik vind patat mét schil helemaal niets’
Eigen filiaal Bram Ladage
,,Het antwoord vond ik in mijn jeugd, waarin heel veel niet goed is gegaan. Ik weet niet goed wat liefde is. Wel dat ik blij word in de ring. Ook besefte ik dat ik stappen wilde maken bij Bram Ladage. Na een interne opleiding kreeg ik groen licht voor het openen van mijn eigen filiaal. Dat is sinds 1 oktober het Kruisplein geworden’’, aldus de ondernemer.
,,Terwijl ik daar patat en snacks sta te bakken, zorg ik ervoor dat er op de bakplaat genoeg ruimte is voor mijn roerbakgroenten, vis en eieren. Ik ben gek op rundvleeskroketten, maar die laat ik staan. Je moet mentaal sterk zijn, in aanloop naar de volgende wedstrijd. Je hebt geen honger. Dat zit in je hoofd.’’
Tekst gaat verder onder de foto.
Jeannette: ,,Als ik trek krijg, zijn er altijd snoepgroenten in de buurt. Kleine komkommertjes, worteltjes, bleekselderij, soms ook cherrytomaatjes. Natuurlijk eet ik elke werkdag wel een paar patatjes, om te bepalen of de patat krokant genoeg is en smeuïg van binnen, maar zeker niet te veel. De eerste maand als ondernemer heeft me wel veel stress gebracht. Het is zwaar werk: hele dagen op je benen en eenmaal thuis je administratie op orde brengen. Maar de zaken gaan goed. Met zijn vieren zijn we soms goed voor honderden Brammetjes per dag.’’
Elke dag word ik dankbaar wakker met de gedachte dat ik dit allemaal toch maar mooi voor elkaar heb gebokst
Topfit voor wedstrijd
,,Vier dagen in de week ben ik in de zaak te vinden. Mijn vrije dagen staan vooral in het teken van kickbokstraining, goed eten en voldoende slaap. Binnenkort hoop ik weer topfit te zijn en wedstrijden te gaan vechten in de ring.’’
,,Naast een 60-urige werkweek is er nu ook voldoende tijd voor zelfliefde en geluk. Dan duik ik bijvoorbeeld de sauna in om bij te komen van mijn werk. Elke dag word ik dankbaar wakker met de gedachte dat ik dit allemaal toch maar mooi voor elkaar heb gebokst’’, vertelt de Rotterdamse.
,,Vroeger had ik de stap voor het openen van een eigen zaak nooit durven nemen: zo’n grote, goedlopende Bram Ladage-vestiging. ‘Ben je gek geworden?’, zou een stemmetje in mijn hoofd hebben gezegd. ‘Straks gaat het fout?’ Maar ik heb het toch gedaan. Echt: er ging een wereld voor mij open.”
Lees ook: Bram Ladage: Van patatkraam tot miljoenenbedrijf
