Brexit-blog: Much ado about nothing

Luister hier de podcast van De Ondernemer met Brexit-expert Lennard van Otterloo terug:

Aan de ene kant zijn dit natuurlijk dé Brexit-verkiezingen. Welke partij (of partijen) straks de regering vormen zal een fikse impact hebben op het verloop van het Brexit-proces. Aan de andere kant, de twee grootste partijen doen hun uiterste best om het niet over Brexit te hebben. Na drieënhalf jaar zijn de mensen de voortslepende discussie (wél of niet in een Douane Unie, wél of niet in de Interne Markt, wél of niet een nauwe handelsrelatie met de EU27 houden) wel zo’n beetje zat.

Daarom heeft Labour het bijna helemaal niet over Brexit en komen de Conservatives niet veel verder dan ‘Get Brexit Done’. Alsof de volgende fase, de onderhandelingen over de toekomstige relatie, niet nog minstens drie jaar lastige keuzes en debat gaan opleveren.

Alleen de Liberal Democrats, de eeuwige derde, hebben juist van Brexit een speerpunt gemaakt om teleurgestelde Labour- en Conservative-kiezers naar zich toe te trekken. Bovendien, nu beide grote partijen de extremen hebben opgezocht zijn de LibDems een aantrekkelijke keuze voor gematigde kiezers.

Waar hebben ze het dan wel over?

De twee grootste partijen zijn nu flinke uitgaven aan het beloven. Aan de zorg en aan infrastructuur bijvoorbeeld. Beiden zijn hard nodig als je het mij vraagt. Waar we regelmatig over Duitsland lezen dat uit angst voor een begrotingstekort haar infrastructuur jarenlang heeft verwaarloosd, is die in het VK voor een groot deel zelfs nooit op een modern niveau geweest en daarna alleen maar verder verwaarloosd. De reistijd tussen wat elkaar versterkende economische centra zouden kunnen zijn is onacceptabel lang. Een zinnige en broodnodige investering dus.

Boris Johnson wilde nog niet zo lang geleden de omzetbelasting verlagen om bedrijven te ‘compenseren’ voor de Brexit-gevolgen en omdat hij er zeker van was dat een verlaging uiteindelijk meer geld voor de schatkast zou opleveren. Nu ziet hij daar juist vanaf omdat het de schatkist te veel geld zou kosten en hij liever geld in zorg of infrastructuur belooft.

Tegelijkertijd is Jeremy Corbyn op een flinke nationalisatietoer geslagen. Dat hij de spoorwegen weer wil nationaliseren wisten we al en zelfs ik zie daar nog wel argumenten voor. Het nationaliseren van water- en het elektriciteitnet kenden we ook al van hem. Afgelopen week kondigde hij aan ook een deel van BT, het voormalige staatstelecombedrijf, te willen nationaliseren om een landelijke publieke internetprovider te beginnen. Het zijn allemaal plannen die het goed doen bij veel kiezers, maar het bedrijfsleven de stuipen op het lijf jagen.

De CBI, de Britse versie van VNO-NCW, heeft flinke kritiek geuit op de plannen van zowel Labour als Conservatives. Tesla maakte vorige week bekend haar Europese Gigafactory niet in het Verenigd Koninkrijk maar in Duitsland te bouwen. Terwijl Elon Musk in 2014 nog aankondigde een R&D-locatie in het VK te overwegen, maakt volgens Brexit het investeringsklimaat volgens hem nu te onzeker. Het blijft opmerkelijk dat de zogenaamde ‘party of business’ nu zoveel bedrijven tegen zich in het harnas heeft gejaagd.

Toch gebeurt er niets

De kans dat Labour een meerderheid haalt om haar plannen uit te voeren is klein. De kans dat de Conservatives voldoende meerderheid halen om al hun plannen erdoor te krijgen is ook niet groot. Bovendien, veel van de verkiezingsbeloften missen financiële, politieke of juridische realiteitszin en zouden dus zelfs bij flinke verkiezingswinst nooit van de grond komen. Much ado about nothing.