De incasso-man voor wie de stad sidderde

Het was eigenlijk zijn eigen verdienste dat advocaat Ad Westendorp zijn schoonmoeder zo snel zijn huis uit kreeg. De strafpleiter was nog niet zo lang strafrechtadvocaat toen hij Eef Hoos als klant kreeg. Als gevolg hiervan was Westendorp niet vaak meer thuis. ,,En dus liet Hoos mij met Kerstmis thuis een fruitmand bezorgen, als een soort excuus richting mijn gezin.'' Tot ontzetting van zijn schoonmoeder toen ze de afzender van de fruitmand zag. ,,Om het nog erger te maken stopte ik een eierwekker in de mand en zei onschuldig 'hoor je nu ook wat tikken?.''

Westendorp grinnikt om de herinnering. Maar de anekdote geeft goed aan hoe in die tijd Den Haag sidderde als de naam van Hoos genoemd werd. Een tijd die allang voorbij is. Naar verluidt blies Hoos vorige week zijn laatste adem uit in een huis waar de kachel niet eens brandde.

Maar in die voorbije periode, zo rond eind jaren tachtig, was er in Den Haag geen grotere boef te vinden dan Eef Hoos. Met zijn incassobureau Toetanchamon inde hij gelden en deed aan beveiliging. En was het niet goedschiks dan wel kwaadschiks, vertelt Westendorp. ,,Hoos zei dat hij last had van de 'vallende ziekte'. Als hij dan ergens kwam en werd tegengehouden, vertelde hij over deze mysterieuze ziekte. 'O, ik ben zo duizelig,' zei hij dan ineens. En vervolgens maaide hij alles omver wat in zijn buurt was. Als dan alles een grote chaos was, dan betaalden de meesten wel,'' zegt Westendorp.

Maar het kon nog erger. Dat weten ook de oudere collega's nog die bij deze krant werken. Na een in de ogen van de crimineel hem onwelgevallig artikel, liet hij een autobom ontploffen bij het kantoor van de Haagsche Courant in Rijswijk. De krant had in een verslag van een kort geding geschreven dat zijn bedrijven mensen met een strafblad in dienst hadden en daarom de vergunning voor zijn bedrijf was geweigerd.

Het bleef niet bij die ene bom. Hoewel Eef Hoos altijd heeft ontkend waren er ook aanslagen bij FC Den Haag, omdat hij een wedstrijd niet mocht beveiligen, en de Gemeentelijke Sociale Dienst. En er waren brandstichtingen, onder andere in Brabant. Bovendien beweerde Hoos op een dag dat hij een bom in een auto van een journalist van de Haagsche Courant zou hebben verstopt.

Achterklep

Het bleek om de auto van Leo van der Velde te gaan, momenteel de auteur van de societyrubriek 'Bij ons in Den Haag'. Via het omroepsysteem in het Rijswijkse kantoorpand werd de verslaggever naar beneden geroepen. Van der Velde was aanvankelijk totaal niet onder de indruk. ,,Ik deed de deuren van mijn auto open en er gebeurde niets. Maar toen ik de achterklep opende dacht ik 'waar ben ik in godsnaam mee bezig.' Toen heb ik de autosleutels naar die agenten gegooid en gezegd 'succes ermee' en ben ik weggegaan.''

Hoos liet weten voor niets en niemand bang te zijn. Midden op het viaduct bij de Plaspoelpolder in Rijswijk stopte hij zijn auto en haalde een groot voorwerp uit de achterbak. Het leek op een raketwerper en de journalisten die net naar buiten keken doken weg onder de ramen, zegt Van der Velde. ,,Maar er was helemaal niets aan de hand. Hij schroefde er nog iets op. Het ging geloof ik om een telelens van een fototoestel.''

Godfather

De Godfather van Den Haag werd de karakteristieke Hoos genoemd, een benaming die Westendorp altijd vreemd is blijven vinden. ,,Hij kreeg die naam omdat binnen een paar maanden tijd niemand om hem heen kon. Maar Hoos werkte altijd alleen. Niemand uit de Haagse onderwereld werkte met hem samen,'' weet de strafpleiter.

Nadat Hoos ook nog een bom, die overigens niet ontplofte, in een lamp van de toenmalige wethouder Adri Duijvestein verstopte, werd hij veroordeeld tot tien jaar cel, waarvan hij er zeven uitzat. Zijn reputatie achtervolgde hem ook in de gevangenis. ,,Hoos timmerde tijdens de zogenoemde 'arbeid' letterbakken in elkaar," memoreert Westendorp. ,,Die waren bestemd voor familie en vrienden, zei hij. Maar ineens bedacht een of andere bewaker dat als hij al die letterbakken aan elkaar zou vastmaken, er een pracht van een ladder zou ontstaan waarmee hij uit de gevangenis zou kunnen ontsnappen. Het was meteen over met de pret en alle letterbakken werden vernietigd.''

In de gevangenis ontpopte hij zich tot spreekbuis van de gedetineerden. Na zijn vrijlating ging hij daar nog een poos mee door, tot hij uitweek naar Portugal. Daar verdween hij naar de achtergrond. Met zijn gezondheid bleef het kwakkelen. Hoos had diabetes, was hartpatiënt en ging steeds slechter zien. Een vechtscheiding waarbij zijn ex-vrouw zelfs beslag wilde laten leggen op zijn aow, bracht hem uiteindelijk aan de grond. Misdaadjournalist Hendrik Jan Korterink zag hem in oktober voor het laatst, in een appartementje in Rotterdam. ,,Moederziel alleen in een koude kamer.''