“De romantiek van vroeger? Die is er wel af.”

Volgens Henk Granneman van Mooy Logistics, is het met de romantiek inmiddels wel gedaan in de transportwereld. Het bedrijf heeft een overstappunt bij Frans op den Bult bij Deurningen van waaruit ze de sprong naar Oost-Europa maken. Granneman: "Vroeger bepaalde de transporteur wanneer iets werd geleverd, nu is het andersom.”

” Bedrijven hebben geen eigen voorraad meer, maar laten het precies op tijd door vervoerders aanleveren. Veel van de ritten zijn daarom JIT en VVM: 'just in time en 'vers voor morgen'. Het is halen en brengen. De 24-uurseconomie bepaalt het tempo en er is altijd haast. De romantiek van vroeger? Die is er wel af."

Het is daarom ook niet vanzelfsprekend dat de vacatures bij transportbedrijven worden ingevuld. De baan is aanmerkelijk veeleisender geworden. Niettemin doet beroepschauffeur Rene Torrenga van Kuipers Logistics in Oldenzaal nog steeds met veel plezier zijn werk. Als we hem bellen, zit hij met zijn truck in de buurt van het Italiaanse Bologna. Hij is geladen met... "Eh, daar zeggen we eigenlijk nooit wat over. Je weet nooit wie er meeluistert. In zo'n wegrestaurant wordt veel gepraat. Je wil de lading niet kwijtraken."

Torrenga vertelt hoe hij jaren terug 's nachts werd gewekt door een collega. Hij stond op een parkeerplaats. Zonder dat hij er erg in had, was het zeil van zijn vrachtwagen opengesneden en was zijn lading geroofd. "Dat was de eerste keer en hopelijk de laatste. Je moet goed uitkijken tegenwoordig. Ik zorg altijd dat ik aan het eind van de dag bij een restaurant kan parkeren of op een afgesloten terrein kan staan. Dan heb je geen last."

Met de berichten over berovingen en de aanslag voor kerst in Berlijn kan hij niet veel. "Dat kan altijd gebeuren, maar daar ben ik niet mee bezig. Ik doe de deur van de cabine goed op slot, meer kun je niet doen."

De gewezen elektromonteur van bijna vijftig jaar, rijdt sinds 1989. "Ik reed heel vroeger wel eens met mijn oom mee, die werkte voor een Enschedese spinnerij. Dat vond ik wel mooi werk. Later wilde ik dat zelf ook doen." Van de romantiek die Wijngaard bezong, heeft hij nooit veel gemerkt. "Misschien in het begin. Toen er nog geen elektronische tachografen waren, geen mobieltjes. Je kon toen nog goed verdienen. Niet dat het nu slecht is, maar je moet er wel wat voor doen."