'Ik haal voldoening niet per definitie uit een volle tent'

Zijn vader noemde zijn opleiding culturele bedrijfsvoering met een zekere minachting 'een cursus feestjes geven'. De studie werd ook snel na zijn afstuderen opgeheven, maar Joris Bakker (40) bleek het ambacht te beheersen. Tijdens zijn studie begon hij al met het organiseren van openbare feesten in sociëteit De Kring en later richtte hij samen met compagnon Pieter de Kroon Bitterzoet in de Spuistraat op. Inmiddels runt hij Chicago Social Club op het Leidseplein, die vandaag vijf jaar bestaat. Tussendoor was Bakker nog drie jaar mede-eigenaar van strandtent Timboektoe in Wijk aan Zee.

Geslaagd voor de cursus, zou ik zeggen.

"Ik ben wel in de feesthoek blijven zitten, inderdaad. Al zou ik 'feestjesgever' als functieomschrijving niet meer helemaal op zijn plaats vinden. Bij De Kring was het organiseren van feestjes nog heel vrij. We wilden iets met lounge doen - dat was toen een ding - maar niet met rood pluche en loungemuziek, maar een zondagmiddag met dj's, spoken-wordkunstenaars en Rietveldachtige figuren. Onder de noemer Beatlounge werd het besloten bolwerk De Kring voor het eerst openbaar voor niet-leden. Door de aanwas van nieuwe jonge creatievelingen besloot De Kring ook op zaterdagavond openbare feesten te geven. Als het een keer geen succes was, was dat ook oké. Met Bitterzoet werd het een stuk minder vrijblijvend."

Het waren uw eerste stappen als horecaondernemer.

"Ja. Er waren ideeën genoeg, maar het was ook voor de eerste keer dat we flink moesten investeren. Dat was spannend, je tekent toch voor veel geld. Al is angst een slechte raadgever: je moet niet dom ondernemen, maar wel risico's durven nemen. Bij Bitterzoet pakte dat meteen ontzettend goed uit. Ik denk ook dat dat met het moment te maken had. Zoiets was er nog niet in de stad. Wij - Pieter de Kroon, Remko Struyck, Nica de Bloeme en ik - hadden bedacht dat het een klein laagdrempelig podium moest zijn, waar lokaal talent de kans kreeg. Dat werkte. Daarbij is het mooi om te zien dat veel van de artiesten met wie we toen werkten nu overal te zien zijn: De Jeugd van Tegenwoordig stond een paar dagen voor het uitkomen van Watskeburt?! in Bitterzoet, bijvoorbeeld. Dj Cinnaman, die behoorlijk aan de weg timmert, wilde een eigen avond organiseren in Bitterzoet. De eerste edities kwam er bijna niemand, maar dat was niet erg. Als podium stonden we voor het experiment. Subbacultcha!, ook ooit begonnen in Bitterzoet, is nu te vinden in de programmering van De School. Dat zijn leuke dingen."

Na 5,5 jaar verkochten jullie Bitterzoet om strandtent Timboektoe in Wijk aan Zee te runnen. Vanwaar die stap?

"Bitterzoet was fantastisch, maar het kostte ook veel energie wekelijks een goede programmering neer te zetten. In die zin is het een gouden zet geweest van onze opvolgers om qua livemuziek verder te gaan als dependance van Paradiso. Dat neemt je heel veel werk uit handen. Pieter en ik zijn eruitgestapt omdat we wilden focussen op het strand. We hadden daar de ruimte en legio mogelijkheden: kampvuurfestivals met Giovanca en Spinvis en The Opposites, die in een klein paviljoen optraden in plaats van op een groot podium, heel intiem. Dat was een prachtige tijd. Maar ik gedij toch het beste bij de reuring van de stad."

Stond u ook te springen om naar het Leidseplein te gaan toen de kans voor Chicago Social Club zich voordeed?

"Ik zag wel een uitdaging toen Casper Reinders, eigenaar van de Jimmy Woo, met het idee kwam. Het Leidseplein was een beetje een plein geworden dat werd gemeden. Bezoekers van Paradiso kwamen er niet, terwijl het op een steenworp afstand ligt. Dat is lastig te doorbreken. Maar het is echt niet voor niets dat je in de tram hoort 'Leidseplein, entertainment area'. Het is met Eijlders, Jimmy Woo en Chicago Social Club een divers plein."

Maar die drempel is er toch nog steeds wel?

"Nou ja, de mensen komen in ieder geval naar óns toe. We hebben een behoorlijk trouwe aanhang. In het beginjaar was het zoeken, omdat we het pand deelden met comedygezelschap Boom Chicago. Het bleek best ingewikkeld alles in dezelfde zaal te doen: 's nachts wordt de ruimte uitgewoond en overdag moest het spic en span zijn voor de theatersetting. Toen het Rozentheater vrijkwam, was dat een ideale oplossing voor Boom Chicago. En wij konden verder met de Soos. Nu zijn we een meerwaarde voor het plein, denk ik. En ik hoop dat we dat zullen blijven."

Is de uitgaanscultuur de laatste jaren veranderd?

"Mensen kijken steeds meer naar de programmering, omdat het aanbod erg groot is. Dat was toen ik afstudeerde echt nog niet het geval. En dan heb ik er nog maar een fractie van meegemaakt; ik las laatst de autobiografie van housepionier Eddy de Clercq - dat was vóór mijn tijd. Het ruime aanbod in de stad houdt iedereen scherp: je moet het beste uit jezelf halen om publiek te trekken. Eerder werd altijd naar Berlijn gewezen, daar was het te doen. Als je nu niets leuks kunt vinden in de stad, zoek je niet goed genoeg."

"De uitgaansdrift van de stad lijkt echter nauwelijks te stillen. Elk jaar denken we dat er te veel festivals zijn, maar het jaar erna komen er weer twintig bij. Toch lopen de clubs nog aardig vol."

"Iets waaraan ik minder goed kan wennen is de tijd waarop Amsterdam uitgaat - na middernacht druppelen mensen pas binnen. Voor de omzet is het natuurlijk niet bevorderlijk, maar belangrijker is dat avonden ook geprogrammeerd worden zodat er een lijn in zit. Ik denk dat het interessant is die lijn eens te volgen."

Bitterzoet kon volgens u iets toevoegen aan de stad. Wordt dat nu moeilijker door het ruime aanbod?

"Ach, wij hebben wel wat ijzers in het vuur. In 2016 hopen we iets naast de Soos te openen en het zou zomaar kunnen dat het weer met livemuziek te maken heeft. Dat mis ik wel een beetje. Eerder hebben we met de Wijzen uit Oost en Plus 1 - de organisatie achter Bungalup - een jaar lang bekeken of we in de kelder van The Student Hotel op de Wibautstraat een grote club konden beginnen. Dat is afgeketst omdat het erop leek dat we geluidsoverlast zouden gaan creëren. En er zijn een paar elementen waar je als nachtclub geen concessies aan mag doen: goed licht, goed geluid en een nachtvergunning."

Eerder was u vooral programmeur en organisator, nu bent u meer directeur. Waar haalt u uw voldoening uit?

"Niet per definitie uit een volle tent. Als het vol staat en twee dj's draaien kut, heb ik geen leuke avond. Het werken met het team, nieuwe dingen bedenken zoals ons festival Social Garden: dát is mooi. Maar ik ben nog steeds overal nauw bij betrokken. Als er iets is met een personeelslid of er komen mankementen aan het licht, moet ik daar iets mee. Als ik daar niet bovenop zit, glipt het door mijn vingers. Dan gaat het alleen over geld - en dat werkt voor mij niet."

OPGEBIECHT

Leermeester: "We hebben alles gaandeweg ondervonden; de praktijk is een goede, soms keiharde leermeester."De beste uit het vak: "Richard Zijlma, de directeur van ADE, heeft in vijftien jaar Amsterdam in de dancewereld op de kaart gezet met een sympathiek, muzikaal heel breed en tof festival."De slechtste uit het vak: "Degenen die alleen voor het geld gaan."Het beste advies gegeven: "Goed ademen en doorgaan! - van mijn bokstrainer Johnny bij Vos Gym. Omdat dat bij alles in het leven van toepassing is."Het slechtste advies: "'Ah joh, laten we er nog eentje drinken'. Overigens kan dit heel af en toe ook onder het kopje beste advies."Media: "Ik ben geabonneerd op Het Parool en Rolling Stone. Verder ben ik veel te veel online, van website Munchies (van Vice) tot websites over klassieke auto's - denkende dat ik dan mijn oude Chevy zelf kan repareren.

Geboren 4 augustus 1975. Studie: Culturele bedrijfsvoering, Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten, afgestudeerd in 2002. Loopbaan: Organisator openbare feesten in De Kring, medeoprichter Bitterzoet, mede-eigenaar strandtent Timboektoe in Wijk aan Zee, medeoprichter Chicago Social Club.