Designer scoort met hippe tas

Simpel, strak en van uitstekende kwaliteit. De Rollit bag is het veelbelovende visitekaartje van Marius Visser, een 24-jarige tassenontwerper uit Schoonhoven. In de garage van de woning van zijn vader aan de Doelenstraat zien zijn creaties in een geïmproviseerd atelier het levenslicht: handgemaakte lederen rugtassen in vier kleuren voor met name jongvolwassenen.

De vraag naar zijn design neemt toe. Het vermarkten is evenwel een vak apart. Visser maakt zich er niet druk om. Het gaat hem in deze fase niet om de winst, maar om het perfectioneren van het design. ,,Als dit een succesnummer wordt, kan ik altijd nog cashen. De huidige ontwikkeling is veelbelovend en ik voel me er goed bij.''

Visser had na zijn opleiding aan het ROC Mondriaan in Den Haag niet kunnen bevroeden dat hij drie jaar later op internationale vakbeurzen zou staan met zijn eigen modieuze tassen. Het is sowieso een wonder dat hij niet voor handel en administratie koos. Zijn moeder drong er echter op aan om toch vooral voor de opleiding modemaatkleding te kiezen. Opeens ging er een heel andere wereld voor hem open.

,,Er waren niet zoveel jongens die zich voor deze tak van sport hadden aangemeld, maar voor mij bleek het een schot in de roos. Ik merkte dat ontwerpen en fabriceren veel bevrediging bood. Creativiteit, vaardigheid en werken met fijn materiaal; het kwam allemaal samen.''

Hij stamt uit een roemrucht geslacht van Schoonhovense architecten. Overgrootvader Died Visser was een fenomeen. Opa Rokus en vader Rokus volgden in zijn kielzog. ,,Dat creatieve zal dus wel in mijn genen zitten, maar tekenen is absoluut niet mijn ding. Ik kan het niet. Je ziet mij ook nooit schetsen. Ik heb een globaal idee in mijn hoofd en ga dan achter de naaimachine zitten. Al doende vul ik het ontwerp aan. Ik ben nogal praktisch ingesteld. De techniek is het meest interessante onderdeel bij mijn patronen. Dat zie je terug in deze minimalistische producten. Het gaat mij meer om de schoonheid dan om de functionaliteit.''

Niettemin maakte hij zijn eerste tassen in opdracht van bedrijven. Het ging aanvankelijk om sporttassen voor voetbalteams. ,,Met genummerde vakjes aan de binnenzijde, waarin de spelers hun mobiele telefoons, autosleutels en portefeuilles konden stoppen. Best ingewikkeld, maar vooral een prima leermoment voor een beginner.''

(Tekst gaat verder na foto)

,,Daarna heb ik een soortgelijke tas gemaakt voor VSE, dat vertegenwoordigers met gesorteerde ledlampen de weg op stuurde. Het was leuk om te doen, maar ik zag toch meer in unieke, kunstzinnige ontwerpen. Zo kwam ik uit op de Rollit bag en werd het tijd om een merknaam te lanceren. In november 2013 ben ik naar de Kamer van Koophandel gestapt. 'Mees' paste in mijn ogen het best bij dit stoere design.''

Het plan voor de fabricage van de strakke rugtas speelde al langer in het brein van de jonge ondernemer. Met de nadruk op hip en trendy ging hij in zijn atelier met zijn tweedehands naaimachine met leer aan de slag.

De flexibele huid van de koe leende zich perfect voor vakmanschap. Opgerold leer voorzien van een gesp of magneet was een vondst. Via de sociale media kwamen potentiële klanten spoedig in beeld. ,,Ik had binnen de kortste keren 6.500 volgers. Mond-tot-mondreclame en flyers vergrootten die bekendheid.''

Inmiddels zijn er twee verkooppunten in Woerden en Utrecht, vertelt Visser. ,,In Schoonhoven heb ik deze tassen enige tijd in een pop-upwinkel gestald, maar daar hikten bezoekers waarschijnlijk tegen de prijs aan. Een Rollit bag kost 225 tot 250 euro. Het materiaal is nou eenmaal duur. Ik hou er zelf slechts een percentage aan over. Goedkoper kan ik deze tassen niet maken.''

Wellicht biedt jong en trendy publiek in de grote steden meer kansen. Visser heeft goede hoop. ,,Op beurzen kreeg ik veel aandacht. In Milaan werd ik zelfs door de organisatoren van de White Fashion Trade Show verzocht om mijn tassen te tonen. Er kwam daar een groep Chinezen naar m'n stand. Ze maakten driftig aantekeningen. Het bleken medewerkers van een enorme inkooporganisatie te zijn. Ik hoef je niet uit te leggen wat het betekent als zo'n bedrijf een bestelling plaatst bij 'Mees'. Ik wacht in spanning af.''

Visser vervolgt: ,,Ook van een bedrijf uit Dubai heb ik een order ontvangen. Het gaat voorlopig om dertig tassen. Het is een kleine sprong, die op termijn mogelijk verder reikt.''

Visser is klaar voor een grote stap. Hij koopt tegenwoordig zelf het leer in en kan seriematig produceren via een specialist in Noord-Brabant. Zakelijk is hij door schade en schande wijs geworden. Het liefst zou hij over een eigen ontwerpstudio in Amsterdam beschikken, maar de kost gaat vooralsnog voor de baat uit. ,,Ik ben nog maar drie jaar zelfstandig ondernemer. Ik maak me geen zorgen. Ik sta achter mijn Rollit bag en varieer slechts in maat en motief. Als je concessies doet aan je vormgeving, ben je in mijn ogen niet geloofwaardig meer.''