Van sleutelend jochie in Iran tot eigenaar succesvolle fietsenwinkel: Farhad flikte het

De nieuwe stek aan de Ter Steeghe Ring is zijn derde bedrijfsverhuizing binnen Zwijndrecht. Begonnen op 200 vierkante meter aan de H.A. Lorentzstraat, via het Willem Ruysplein en een winkel in het SBC-pand vlak bij winkelcentrum Walburg naar de in totaal 3.300 vierkante meter nu in het voormalige Formido- en Roobol-pand. Op een steenworp afstand van het Albert Schweitzer-ziekenhuis locatie Zwijndrecht.

Niet ten onrechte is de 40-jarige Housseini trots op zijn nieuwe pand, zo schrijft het AD. Het plaatsen van een extra verdieping, waar het nu bomvol gloednieuwe fietsen staat, was veel werk, maar volgens de ondernemer de moeite meer dan waard. Die verdieping betekent namelijk dat er op de begane grond een prachtige, grote ruimte is ontstaan voor de werkplaats.

11 meter aan fietstassen uitgestald aan de muur

Ook heeft hij er een uitgebreide fietsaccessoires-winkel ingericht. ,,Accessoires zitten in de lift. Mensen willen bijvoorbeeld graag in kleur bijpassende tassen. Daarom heb ik hier alleen al 11 meter aan fietstassen uitgestald aan de muur.’’ In september wordt de winkel feestelijk officieel geopend. ,,Even stunten om iedereen duidelijk te maken dat FRS Fietsen is verhuisd.’’

Vooral de grotere werkplaats was noodzaak. Daar is het de laatste paar jaar flink drukker geworden. Iets waarvoor de ondernemer meerdere oorzaken ziet. ,,Zelf aan je fiets sleutelen, is volgens mij uit. Of men kan het gewoonweg niet. Bij een e-bike is het sowieso eigenlijk niet te doen zonder specifieke kennis.’’

Werk door opkomst elektrische (bak)fietsen diverser én technisch ingewikkelder

Verder wijst de Zwijndrechtenaar erop dat er in de coronaperiode mensen meer zijn gaan fietsen. ,,Ik heb het idee dat in ieder geval een deel van hen dat is blijven doen. Als je meer kilometers maakt, kan er ook wat vaker iets stukgaan. Daarnaast zijn er veel racefietsen, gravelbikes en mountainbikes gekocht; daar wordt veel geld aan uitgegeven en dan wil je dat materiaal in goede conditie houden.’’

In de werkplaats heeft hij nu drie mensen lopen, maar zonder te verblikken of verblozen zegt hij het liefst nog zeven of acht fietsenmakers aan te willen nemen. Intern opleiden is volgens hem geen probleem. Sterker nog; dat heeft zijn voorkeur. Fietsenmaker is trouwens een woord dat Housseini als ‘te simpel’ kwalificeert, als niet meer de lading dekkend. ,,Het associeert te veel met bandjes plakken. Ouderwets. Banden plakken gebeurt eigenlijk niet meer; er wordt een nieuwe binnenband ingezet.’’

Het werk is door de onstuitbare opkomst van elektrische (bak)fietsen diverser én technisch ingewikkelder geworden. Tegen de 70 procent van zijn verkopen bestaat uit ‘stekkerfietsen’. ,,Je sleutelt aan fietsen van soms 5.000 of 6.000 euro, vaak vol elektronica. We kunnen hier jouw e-bike uitlezen net als garages moderne auto’s uitlezen. Dan weten wij hoe vaak je de batterij oplaadt, hoeveel kilometers je hebt gereden en welke ondersteuning − bijvoorbeeld ‘turbo’ of ‘eco’ − je het liefst gebruikt.’’

Vanuit een vaste winkel werken bevalt het best

Toch begon Housseini als jonge twintiger in 2004 óók als fietsenmaker. Als mobiele fietsenmaker om precies te zijn. In zijn bestelautootje croste hij als Farhads Rijwiel Service in en rond Zwijndrecht naar klanten om kleine reparaties uit te voeren. Hij haalde er zelfs het destijds veelbekeken tv-programma Man bijt hond mee.

,,Ik heb dat zo’n anderhalf tot twee jaar gedaan, waaronder een paar maanden toen de eerste winkel al draaide. Het was niet rendabel. Toen ik begon, hadden mensen bijna allemaal reguliere stadsfietsen, maar langzaam maar zeker kwamen er steeds meer soorten fietsen. Ik had steeds meer spullen nodig voor de reparaties. Om een simpel voorbeeld te geven: banden kwamen er in diverse formaten, diktes én kleuren. Het paste gewoon niet meer allemaal in mijn Opel Combo.’’

Vanuit een vaste winkel werken bevalt het best. ,,Het is daar gewoon makkelijker om een nieuwe fiets goed af te stellen en, bij elektrische fietsen, alles rustig uit te leggen.’’ Meer vestigingen openen is niet zijn ultieme doel, zegt Housseini. ,,Ik wil zeker groeien, maar gewoon vanuit één locatie. Hiernaast zit nog een bedrijfsruimte. Die gebruiken we nu als opslag, maar kan eventueel bij de winkel of werkplaats worden getrokken.’’

‘Hoofd vol ideeën’

Aan scooter- of bromfietsverkoop doet hij niet. Daar heeft hij eenvoudigweg niet dat gevoel bij, dat hij bij fietsen heeft. ,,Dat is een mooi, clean product.’’ Fietsen fascineren Housseini eigenlijk al zijn hele leven. ,,Zelfs in Iran haalde ik als kind al mijn fiets uit elkaar omdat ik wilde weten hoe het zat.’’ Via zijn vader, die enkele jaren daarvoor vluchtte uit Iran, belandde Housseini met zijn moeder en jongere zus in 1997 in het kader van gezinshereniging in Nederland. Weer samenwonen, in een normale gezinswoning, lukte in Zwijndrecht. ,,Mijn ouders wonen er nog steeds, ik en mijn gezin − we hebben drie jonge kinderen − ook. Mijn zusje is naar Hendrik-Ido-Ambacht verhuisd. Niet ver van elkaar dus, dat is fijn.’’

Als tiener scoorde hij al bijbaantjes bij fietsenmakers in Dordrecht en Zwijndrecht. ,,Mijn hoofd zat vol ideeën, maar ik kon ze niet kwijt. Die winkels waren natuurlijk niet van mij. Daarom wilde ik graag een eigen bedrijf.’’ Omdat een fietsenwinkel op zijn 20ste, 21ste financieel niet haalbaar was, bedacht hij de mobiele fietsenmaker.

,,Zo heb ik een klantenkring opgebouwd, want als een fiets echt niet meer te repareren was, vroegen mensen vaak of ik geen nieuwe voor ze had. Daardoor heb ik toch doorgezet voor een winkel. Nu zijn er zelfs al klanten wiens kinderfiets ik destijds repareerde en die nu met hun eigen kinderen bij mij een fiets komen kopen.’’