Dierenwinkelier Dennis uit documentaire Schuldig halveert schuld

Twee zonnebankbruine dames parkeren hun auto op de stoep. Achter hun blinkende zonnebrilmonturen gaan echte kattenmensen schuil, zo blijkt. Brokjes willen ze hebben. Drie kilo. Uit een goudkleurig handtasje komen twee biljetten van 10 euro. ,,Laat de rest maar zitten, schat'', zegt de een nog voor Dennis in zijn kassa naar wisselgeld op zoek kan. De winkeleigenaar kijkt zijn klanten opgetogen na. ,,Kijk, da's weer 1,80 euro. Als de volgende duizend hetzelfde doen, ben ik ongeveer waar ik wezen moet.''

Beroemd

Dennis van den Burg (44) is behalve de eigenaar van 's lands bekendste dierenwinkel ook Nederlands beroemdste schuldenaar. Dankzij de documentairereeks Schuldig, gemaakt door Sarah Sylbing en Ester Gould, kennen honderdduizenden kijkers Van der Burgs financiële problemen.

Faillisement

Zijn Ambulia, op de hoek van de Eksterstraat en de Havikslaan in de Amsterdamse Vogelbuurt, balanceert al jaren op de rand van faillissement. Uit evenwicht geraakt door plotseling gewenste versnelde betalingen van leveranciers en verder aan het wankelen gebracht door agressieve deurwaarders, die dwangbevelen uitstuurden alsof het kerstkaarten waren.

Omzet

Schuldig portretteerde Van den Burg afgelopen december als een behulpzame en vriendelijke middenstander, die te midden van de stapels aanmaningen zijn rekeningen kwijtraakte. Het leverde hem een golf aan steunbetuigingen én hernieuwde klandizie op. Zijn omzet ligt weer op ouderwets niveau. De kattenbakvulling was ten tijde van de filmopnames in de aanbieding (2 euro per kilo), maar bij Ambulia zijn ze de rotsten niet. De 'AKTIE' loopt nog.

Papegaai

In het krappe hoekpandje ruikt het zoals alleen een dierenwinkel kan geuren. Het geborrel van de waterpompen van de aquaria (de blanke bijlzalm kost 3,50 euro per stuk, een blauwe tetra heb je voor anderhalve euro) geeft het huisdierenmekka ondanks de volgepropte schappen iets sereens. Alleen Dennis' lievelingspapegaai doorbreekt op onregelmatige momenten de rust.

Nipkowschijf

Een lange stilte valt er toch al nauwelijks. Dennis is een praatgrage gastheer met een mening over elk onderwerp. De Nipkowschijf bijvoorbeeld. De winnaar van Nederlands oudste televisieprijs wordt vanmiddag bekend. Schuldig is een van de drie genomineerden. ,,Die schijf gaan we winnen'', voorspelt Dennis in onvervalst Amsterdams. ,,De concurrentie is ook goed, hoor. Vooral Beau van Erven Dorens. Die laat de problemen van daklozen goed zien. Die arme jongens worden door die bureaucraten ook van het kassienaar de muur gestuurd.''

Armoede

En daar hebben we Dennis' grootste ergernis te pakken. Want dankzij Schuldig mag de armoedeproblematiek dan weer in het middelpunt van de belangstelling staan, bij alle betrokken overheidsinstanties loopt de ondernemer nog steeds tegen muren op. ,,Er zijn daar heus welwillende mensen, maar weten ze wel wat er echt speelt? Laatst hoorde ik van een organisatie die bij geldproblemen wilde bijspringen. Je hoefde alleen maar een e-mailtje te sturen. Fijn. Maar ik had op het dieptepunt van de ellende natuurlijk geen werkend internet meer.''

Lieve mensen

Dennis wil er maar mee zeggen: dat het beter met hem gaat, heeft hij zuiver te danken aan de goedertierenheid van zijn clientèle. ,,Er lopen zoveel lieve mensen rond'', zegt hij. ,,In de weken na de uitzendingen kreeg ik er veel die effe naar Dennis van tv komme kijken. Prima, hoor. Als ik er van de tien eentje overhoud als vaste klant, ben ik blij. Iedereen was steeds ontzettend aardig. Kocht er een man twee pindanetjes. Nou, da's drie euro bij elkaar. Gaf-ie me een tientje en zei: En die netjes mag je houden.''

Gulheid

Zo heeft Dennis wel meer verhalen over onverwachte gulheid. Over die blanco enveloppe die tijden lang om de twee weken op de deurmat lag. ,,Steeds zat er 20 euro in. Ik weet nog steeds wie die flappies door m'n bus gooide.'' Of vorige week: werden er ineens twintig broodjes halfom bezorgd. ,,Afzender onbekend.''

Boterham

Van zijn schuld van 40.000 euro is nog ongeveer de helft over. Hij gaat eruit komen, dat weet hij zeker. En dan? ,,Ik heb niet veel geld nodig. Als we maar kunnen bestaan met de winkel en ik 's ochtends een boterham kan eten.''