Dordtse poffertjessalon blijft voorlopig gesloten

Zes, zeven jaar was Siemon van Brakel toen hij voor het eerst bij Visser's over de vloer kwam. ,,Dan gingen mijn zusjes en ik op zaterdag mee boodschappen doen met mijn vader. Na afloop gingen we altijd even naar Visser's, waar nog veel meer vaders langskwamen na een rondje over de markt. Bij de voordeur stond het helemaal vol met boodschappentassen.''

Siemon kwam er graag. ,,Ik mocht er altijd op de bar zitten. Daar stond ook steevast een schaal met kaakjes. Van ome Jaap mocht ik een kaakje, maar van mijn vader niet. Die kaakjes hoorden bij de koffie, zei hij en dat dronk ik natuurlijk niet. Dat was elke keer weer een hele strijd. Toch heb ik in de loop der jaren behoorlijk wat kaakjes op, haha.''

Ook na zijn jeugd bleef de 35-jarige Dordtenaar er komen en dat vertellen veel vaste klanten. Zo ook de Dordtse dichter en oud-leraar Kees Klok, die zijn eerste stappen binnen zette rond zijn vijftiende. ,,Dan spijbelden we van school en gingen we bij Visser's zitten. Het voetbalspel achter in de zaak had een magische aantrekkingskracht op ons, net als de mensen die er kwamen. Leden van The Zipps bijvoorbeeld, maar ook voor de meiden hadden we belangstelling, al was dat niet wederzijds.''

Gemoedelijke sfeerInmiddels is Klok 64, maar hij komt er nog wekelijks. ,,Ik beschouw het als mijn stamcafé. Het ijzersterke punt van het café is de gemoedelijke sfeer en de tijdloze inrichting. Jaap heeft nooit een boodschap gehad aan modieus gedoe. Het is er eigenlijk nooit veranderd, al is dat misschien tegelijk juist een zwak punt.'' De poffertjes waren al die jaren het beeldmerk van de zaak aan de Groenmarkt.

Ondanks zijn ziekte bakt Mol ze nog altijd bruin. Ook de door hem bereide gehaktballen zijn befaamd. Daardoor kwamen er mensen van alle leeftijden en uit alle lagen van de bevolking, weet Hans Berrevoets. ,,Visser's is op allerlei manieren veel meer dan alleen een praatje en een pilsje. Iedere stad verdient een ontmoetingsplek als dit. Visser's was de plaats waar het gebeurde. Het was een stukje Vlaanderen in Dordrecht en dat hebben Jaap en zijn kompaan Frans van der Leeden samen voor elkaar gekregen.'' Berrevoets was destijds journalist bij het Dordts Dagblad en later bij De Dordtenaar. Hij gebruikte het café veelvuldig om nieuws op te pikken. ,,Mensen waren er snel bereid om hun verhaal te vertellen. Het gebeurde zelfs dat mensen een briefje voor me achterlieten met het verzoek om hen te bellen, zo gemoedelijk was het er.''

KaartplekDat zegt ook Simon van Brakel (56, oom van Siemon), die er van zijn puberteit tot zijn veertigste de deur platliep. ,,We hebben er wat afgekaart na schooltijd. Vooral op vrijdagmiddag was het vechten om een kaartplek, maar we hebben er ook zat kruiswoordpuzzels gemaakt. Je wist precies waar je terecht kwam. Zelfs als je alleen naar binnenstapte, hoefde je niet bang om een praatje verlegen te zitten. Je wist gewoon dat je 80 procent van de mensen er kende.'' Oudejaarsdag is al jaren een vast ritueel bij veel (oud-)klanten. ,,Dan komt iedereen van heinde en verre vanaf een uur of drie, vier naar Visser's voor een soort reünie. Het is jammer dat het er straks misschien niet meer is.''

Jaap Mol (65) zwaait sinds 1975 de scepter in Visser’s Poffertjessalon. Aanvankelijk deed hij dat met Frans van der Leeden, maar de laatste jaren staat hij alleen aan het roer. Omdat bij hem de ziekte van Alzheimer is geconstateerd, wordt gezocht naar iemand die de zaak kan overnemen. De kroeg is morgen voorlopig voor het laatst geopend vanwege de gebruikelijke zomersluiting van vier weken. Het is nog onduidelijk of het café aan de rand van het Scheffersplein daarna weer open gaat als vanouds. De zaak was de laatste tijd vanwege de gezondheidsproblemen van Mol nog maar drie dagen per week open. Hij maakt nog wel poffertjes en gehaktballen.