Druk in de stad? De Westergasfabriek wil juist méér bezoekers

Liselore van der Heijden (46) loopt in het meest westelijke deel van de Westergasfabriek, en wijst om zich heen. "Je kunt wel zeggen dat het overal in Amsterdam te druk is, maar hier zou ik graag wat méér mensen zien."

Het is dat er hier sterke ondernemers zitten, zegt ze - Raïnaraï en de TonTon Club - maar eigenlijk is dit een vrij doods stukje. Ze loopt door langs de Haarlemmertrekvaart, over de Polonceaukade. Die heeft, zeker nu de kermis er niet staat, de allure van een parkeerplaats.

Lees ook: Duncan Stutterheim begint aan volgend megaproject: de Westergasfabriek

"Ik zou willen dat de gemeente hier wat meer werk van zou maken," zegt ze. "Nu voelt het vooral als een doorgangsgebied. Als hier riet zou worden aangelegd, of andere begroeiing, zou je minder het gevoel hebben dat je langs de straat loopt."

Gezellige ledverlichting

Want dat is het probleem: op een zonnige middag zijn het Manifestatieterrein en het Westerpark overvol, maar op de Polonceaukade is het dan uitgestorven. "Iedereen gaat daar op een kluitje zitten. Ik snap het wel, je gaat hier niet met je picknickmand heen."

Van der Heijden is sinds februari directeur van de Westergasfabriek. Ze kent het terrein goed - ze was er al vier jaar adjunct. Toen Mark de Kruijk na ruim zeven jaar vertrok, heeft ze het stokje overgenomen. Komende zondag, 8 april, viert de Westergasfabriek haar 15-jarig bestaan met een lentemarkt en een buurtpicknick.

Het terrein rond de Westergasfabriek had de ergst vervuilde grond van Nederland. Nu was op zich het nieuw leven inblazen van oude gebouwen al best duurzaam, maar die gebouwen waren natuurlijk niet gemaakt als kantoor of evenementenlocatie.

Ze wijst naar de rijksmonumenten om zich heen: het fijne metselwerk, al die kleine steentjes. Ga dat maar eens isoleren. Het is gelukt, dankzij een subsidie van het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap. Nu is er zelfs led­verlichting die gezellig is.

Ecosexy

De Westergasfabriek huisvest al jaren huurders uit de culturele, creatieve of innovatieve hoek, maar Van der Heijden voegt er nadrukkelijk duurzaam aan toe. 13 april opent in het oude stadsdeelkantoor van Oud-West het 'ecosexy' Conscious Hotel Westerpark, zonder gasaansluiting. Onderzocht wordt of de Gashouder ook van het gas kan. Op het dak komen zonnepanelen, waarop de buurt kan inschrijven.

Ook heeft het terrein zijn eigen schillenboer. "Eén bedrijf haalt bij alle gebouwen het gft-afval op en verwerkt het. Het afval wordt omgezet in groene energie. Dat één bedrijf, Suez, alles ophaalt is heel bijzonder."

"In de Utrechtsestraat bijvoorbeeld haalt het ene bedrijf het glas, papier en restafval op voor café X, en doet een ander dat voor winkel Y. Veel verkeer dus, doordat iedereen het apart heeft geregeld, met eigen contracten. Dit is veel duurzamer."

Van der Heijdens kantoor is in de Pazzanistraat, het straatje dat langs het hoofdgebouw loopt, vernoemd naar Julius Pazzani, de eerste directeur van de Westergasfabriek. Er is meer horeca gekomen: de Wester Wijnfabriek, brouwerij Troost, de Espressofabriek. "Dat is maar goed ook. Het was hier 's avonds wel heel stil."

Ketens vind je er niet, die zijn niet onderscheidend, een Coffee Company komt hier dus niet. En van de huidige kermis wil ze ook af. Die is niet creatief of innovatief - laat staan duurzaam.

Hij heeft een functie voor de buurt, zeker, maar ze zou graag eens meedenken hoe de kermis meer zou kunnen passen bij de rest van het terrein. Iets van meer kwaliteit, wat beter past bij de identiteit. Hardop vraagt ze zich af of het programmeren van de buitenruimte iets is wat bij de gemeente hoort.

Metrohalte, graag!

Nog meer wensen? Een metrohalte zou fijn zijn. Als de ringlijn eindelijk wordt doorgetrokken tussen CS en Isolatorweg, kan de Westergas­fabriek uitgroeien tot een hub. Niet alleen voor het openbaar vervoer, ook op cultureel gebied.

Maar bovenal wil ze dat de Westergasfabriek een plek is waar mensen zich verbonden voelen, worden verrast, geïnspireerd. Dierbare herinneringen kweken.

Zoals iemand laatst zei: ik heb hier mijn vrouw ontmoet - en zoals Van der Heijden zelf had na het Holland Festival, dat had zo'n indruk gemaakt. Een plek in het geheugen van de Amsterdammer.