Een krans is een vrouwending

Een deurkrans verandert een gewone voordeur in een entree die 'Welkom, het is hier goed' uitstraalt. Zelfs een moderne schoenendoosachtige villa met grijs grind in de voortuin krijgt iets royaals en warms van een volle en gulle deurkrans. Of voelen alleen vrouwen dat zo? ,,Ik weet het niet,'' zegt Marja Grootenboer-van den Enden (44), ,,maar ik geef al twintig jaar les in het maken van kransen en er zit nooit een man aan tafel.''

Het vrouwelijke geslacht heeft iets met kransen. En niet alleen met kerst. De tijd dat een deurkrans slechts van dennentakken of hulst met rode besjes werd gemaakt, is allang voorbij. Er zijn deurkransen van blauwe knuffels en roze strikken om de geboorte van een baby aan te kondigen. Er zijn paaskransen met eieren, bloemenkransen met lavendel, herfstkransen van kastanjes en huwelijkskransen van tule. ,,Ik geef de voorkeur aan een natuurlijke krans'', zegt de roodharige Naaldwijkse, die in het bedrijf dat ze ooit met haar moeder begon menige vrouw aan het kransen heeft gekregen.

In haar Pluktuin in Naaldwijk zitten met regelmaat groepen vrouwen een ochtendje aan hun nieuwe deurkrans te werken. Het zelf maken van een krans loont de moeite. Het is niet zozeer de kunst als wel de arbeid die een echte deurkrans, dus geen plastic exemplaar van twee tientjes uit een webshop, prijzig maakt. Daarom betaal je bij de bloemist voor een beetje mooie grote deurkrans als snel tachtig tot honderd euro.

(Tekst gaat verder na de foto)

De symbolische waarde van de krans is groot. Het maken van dennenkransen werd al gedaan door onze Germaanse voorouders die met het ophangen van de groene kransen de oneindigheid van het bestaan vierden en hun vertrouwen toonden in moeder natuur die na de moeilijke winter weer een levensreddende lente zou creëren. De Grieken gaven hun olympisch kampioenen kransen van olijftakken op het hoofd en de Romeinen bekroonden zegevierende veldheren met een krans van laurier. 'Op je lauweren rusten', (op oude prestaties teren) is een uitdrukking die hier vandaan komt.

Marja Grootenboer is dé kransenspecialist van onze regio. ,,Iedere krans heeft een basis. Die kun je kant-en-klaar van ijzerdraad of stro kopen, maar je kunt hem ook eenvoudig zelf maken van wat takken.'' Zelf gebruikt ze daar eigen druiventakken voor, maar met alle pas gesnoeide, buigzame takken kun je een cirkel maken die je sluit met ijzerdraad of een touwtje. Klimopbladeren, lauriertakken of alles wat je maar bedenken kunt, steek je hierin en zet je vast met bloemendraad of gewoon dun ijzerdraad.

Marja maakt veel kransen in opdracht. Ze heeft grote ervaring in het stileren van een basis-voordeur tot een wow-entree. Haar belangrijkste tip is dat een deurkrans best iets groter mag zijn dan je eigenlijk van plan was. ,,Hoe royaler, hoe mooier.''

Rondkijkend op haar bedrijf tel ik minstens dertig kransen. ,,Toch vroeg m'n moeder vanmorgen waar die ene krans met eucalyptusbladeren nou was gebleven. Vrouwen hechten zich nou eenmaal aan hun krans en hebben soms moeite hem na een paar maanden weer weg te doen. Hang hem eerst een tijdje aan de schutting, adviseer ik dan. Dat is vlakbij de groenbak waar hij uiteindelijk in moet.''

Ook over de ophanging heeft Marja een advies. De beste plek voor de haak waar de krans aan komt te hangen blijkt, heel verrassend, aan de binnenkant van de voordeur te zijn. ,,Dan moet je lint of draad wat langer zijn, maar de kans dat de krans van de haak gestolen wordt is dan toch iets minder groot. Je gelooft het niet, maar het gebeurt'', zegt Marja als ik haar ietwat ongelovig aankijk.

Gerelateerde artikelenWestlandse ondernemers beleven gouden tijdenOndernemers Westland maken jacht op toerist