Een leven lang tussen de strikken, sluiers en slepen

Duizenden jurken zijn er door haar vingers gegaan in de 48 jaar bij Très Chic Bruidsmode in het Overijsselse Hengevelde. Gisteren was haar laatste werkdag. De 66-jarige Haaksbergse gaat met pensioen. Een einde aan een carrière lang tussen de kraaltjes, pailletjes, kant, zijden strikken en meters tule. ,,Ik had best nog langer willen blijven. Maar ik heb de leeftijd en eens is het goed."

Ze was amper 18 jaar oud toen Smit door oprichter van Très Chic Marinus Kuipers werd aangenomen als modinette. ,,Ik werkte bij Koning Manufacturen in Goor. Maar van vriendinnen hoorde ik dat je bij Très Chic veel meer kon verdienen. Toen ik ging vragen of er werk voor me was, kon ik bijna direct beginnen. Achter een naaimachine heb ik niet gezeten, ik heb jarenlang het handwerk gedaan. Mouwen inrijgen, schouders aanzetten, dat werk. Maar ook telefoon aannemen, de verzending en de bezorgservice vielen een tijdje onder mijn verantwoordelijkheid.

Laatste doorpasTegenwoordig worden de japonnen hier opgehaald, maar in de jaren '70-'80 kwamen we ook aan huis voor de laatste doorpas. Als er dan nog iets aan veranderd moest worden, dan moest dat in allerijl gebeuren: vaak was de bruiloft al een of twee dagen later. Ik crosste na werktijd de hele regio door. Ik maakte lange dagen, maar het was een kans om contact te hebben met de bruiden, die zag je niet als je in het atelier werkte.

,,De sfeer was altijd leuk. In de hoogtijdagen bezorgde ik wel twaalf jurken op een avond. Ook wel gevaarlijk hoor, want dan werd er ook afgerekend. Jurken van nu zijn duur, maar in die tijd hing er ook al een behoorlijk prijskaartje aan. Ik reed soms met heel wat guldens in mijn handschoenenkastje terug naar huis."

In de 48 jaar dat Smit bij het Hengeveldse bedrijf heeft gewerkt, heeft ze het bedrijf groot zien worden. Bruidsmode van Très Chic is tot ver over de grenzen bekend. Ze maakte een verhuizing mee en diverse grote bruidsmodeshows, waar duizenden trouwlustigen op af kwamen. En de opening van het naaiatelier in China, 12 jaar geleden.

(Tekst gaat verder onder foto)

TrendsDat heeft behoorlijk wat impact gehad, vindt Smit. ,,Het is nu een stuk rustiger in het atelier. Vroeger zaten we in groepen aan een tafel en werkten we met z'n zessen aan een japon. Ieder had zijn eigen taak. Nu worden de jurken in China vervaardigd, in het atelier in Xiamen. We werken nu nog maar met z'n vijven in het atelier in Hengevelde. Wij zijn verantwoordelijk voor de eindcontrole, het strijkwerk en eventuele aanpassingen aan de jurken. Innemen en uitleggen, een haltertje aannaaien en controleren of de japonnen wel goed in elkaar zijn gezet."

Smit heeft heel wat trends in bruidsmode voorbij zien komen. ,,Vroeger was het allemaal wat strakker, hooggesloten. Nu zijn de jurken wijder. En bloter. De meeste trouwjurken van nu hebben geen mouwen meer. Het is strapless of met een bandje. En eventueel een jasje er over. Maar trends veranderen continu. Wat vroeger 'in' was, komt binnenkort misschien wel weer in de mode."

Een japon waar ze bijzondere herinneringen aan heeft, is er niet. Ja, haar eigen trouwjurk misschien. Uit het eigen atelier, uiteraard. ,,Wie ging trouwen, mocht een jurk uitzoeken. Crèmewit was hij, met een lange sleep. Maar het allermooist vind ik dat je van je collega's een pop kreeg met een miniatuurversie van de jurk. Die pop koester ik."