Exploitanten strandhuisjes Kijkduin voelen zich speelbal in andermans strijd

Ze waren de good guys. De jonge Hagenaars van dat sympathieke en kleinschalige strandhuisjesplan. Het hardwerkende duo dat naast voltijdsbanen en via crowdfunding na jaren voorbereiding een fijn bedrijf uit de grond had gestampt. "Met de strandhuisjes wilden we iets leuks creëren voor gezinnen. Iets moois ook voor onszelf én de stad", vertelt Jeroen Struving.

"We hebben met alles en iedereen overleg gevoerd: van overheden en ondernemers tot natuurclubs en politiek." Partner Patricia: "In het gebied en ván het gebied. Dat was het uitgangspunt." Hoe dat gaat? "Nou, we doen zaken met lokale bedrijfjes. De huisjes zijn gemaakt door bureau 070. De stoelen zijn door een bedrijfje uit de buurt bekleed met spijkerbroeken van Haagse kringloopwinkels. We doen activiteiten als de Zandmotorrun. En we hebben het Bloggershuis, dat we gratis beschikbaar stellen ter promotie van Den Haag." Daar kregen ze zelfs een reclameprijs voor. Jeroen lacht: "We wonnen van het Rijksmuseum."

Ja, ze waren de good guys. Maar hoe kan het dan dat ze zich tegelijkertijd verguisd voelen? Dat de provincie, eerst enthousiast medestander, nu niet meer zichtbaar wil samenwerken? Dat een milieuclub, oorspronkelijk positief, plots tegen hen op de barricaden is geklommen? En dat op internet wel héél vervelende reacties te lezen zijn? Op de veranda van een van zijn twintig strandhuisjes glimlacht Jeroen wrang. "Het is bizar hoe organisaties zich plots tegen je kunnen keren. Terwijl bij ons niets is veranderd. En met de huisjes ook niet."

Het is lente en de twintig Haagse strandhuisjes staan weer keurig in het gelid op het Kijkduinse zand. In nog geen twee dagen tijd hebben Jeroen en Patricia alles klaargemaakt voor het nieuwe seizoen. Patricia: "En dan genieten we van wat we samen hebben opgebouwd. Kijk toch hoe fantastisch het hier is! Hoe leuk wandelaars reageren op onze huisjes!" Jeroen: "De boekingen gaan zo goed, daar hadden we vooraf alleen van kunnen dromen. De gasten zijn dolenthousiast."

Mangel

Maar er is dus ook die keerzijde. Het duo werd vorig jaar flink door de mangel gehaald, zou je kunnen zeggen. Zo vechten de gemeente en de buren van Sail Center 107 over hun rug een conflict uit. De strandhuisjes staan veel te dichtbij, vindt de brandingsportvereniging die naar de rechter stapte. Inmiddels hebben de Struvings al drie keer in de rechtszaal gestaan. "We kunnen hier niks aan doen", verzucht Jeroen. "We hebben van de gemeente een vergunning gekregen en volgen precies de regels. Maar ons hoofd ligt wél op het hakblok."

Patricia: "Bij de Raad van State riep men om dat we naar zaal 1 moesten, naar de grote zaal. En die zat dus propvol. Ja, toen keken we elkaar wel even aan. Zo van: waar zijn we nou toch in terechtgekomen?" Maar de rechtszaak is niet het enige dat het paar parten speelt. Net zo vervelend zijn de conflicterende regels op het strand. Neem de afstand van de duinrand tot de strandhuisjes: de gemeenteraad wil ze niet te ver van de duin vandaan hebben, maar het waterschap en de provincie juist wel. Wat de Struvings ook doen, volgens een van de twee (of drie partijen) zitten ze fout.

Jeroen: "Dan zegt iemand weer dat we ons niet aan de regels houden, dat we smokkelen met de afstand. Nee, dat is niet zo! Ook niet met het pad langs de strandhuisjes. Dat mag maar één meter breed zijn, stelt de een. Nee, dat moeten er twee zijn, vanwege de hulpdiensten, zegt de ander."

En de discussie wordt via de media gevoerd: "Niet mét ons, maar over ons. Terwijl we met man en macht proberen om iedereen bijeen te krijgen voor een oplossing." Tja, en dan is er ook nog het Nationale Kustpact, een afspraak tussen gemeenten, provincies en natuur- en milieuverenigingen. Een overeenkomst die erop toeziet dat de kust niet helemaal volgebouwd wordt, dat zowel recreatie als stilte op het strand blijven bestaan. "We zijn hélemaal voor", zegt Jeroen. Patricia: "Hij heeft jaren geleden bij de provincie nog eens gesproken over de noodzaak een gemeenteoverstijgend beleid te voeren aan de kust."

Maar nu zijn hun houten strandhuisjes opeens een symbool geworden van de ontsiering van de kust. Jeroen en Patricia hebben plots een stuk of vijf natuur- en milieuclubs op hun dak die protesteren tegen de afgifte van een nieuwe vergunning voor hun strandhuisjes.

Bezwaar

‘Hiermee verkwanselt de gemeente Den Haag niet alleen haar goede naam, maar ook haar prachtige kustlijn’, schrijven zij in een persbericht. Zelfs de eerder zo enthousiaste provincie tekende bezwaar aan. "Dat gaat dus over ons", verzucht Patricia. Jeroen: "Ja, we zijn voor sommigen opeens de bad guys geworden. Onbegrijpelijk." Ze voelen zich een speelbal van procedures.

"En van organisaties met profileringsdrang in verkiezingstijd", stelt Jeroen. Het is vermoeiend, die strijd in de media, het ‘nepnieuws’ dat op internet circuleert en al die nare berichten erbij. "We willen gewoon iets moois neerzetten", zegt Jeroen. "En ik durf te zeggen dat we daarin slagen." Voor de tegenstanders heeft hij een tip: "Alsjeblieft, houd op met dat gedraai en geruzie, stap uit je kantoor en kom langs voor een gesprek."