Kristel Groenenboom (36) is jongste Zakenvrouw van het Jaar ooit

Als 4-jarig meisje wist ze al dat ze ooit de zaak van haar vader zou overnemen, schrijft het AD. Als kind liep ze regelmatig aan zijn hand door de fabriek en raakte ze betoverd dor de lasrook, het metaal, de lassers die aan het werk waren en containers die er werden gebouwd. Al op haar 23ste, net afgestudeerd aan de Universiteit van Antwerpen als handelsingenieur, nam ze het containerbedrijf Groenenboom over. Spijt heeft ze er niet van en aan stoppen moet ze nog lang niet denken.

Gefeliciteerd met deze prestigieuze prijs. Hoe belangrijk is deze prijs voor jou?

Heel belangrijk. Het is als vrouwelijke ondernemer de grootste prijs die je kunt krijgen. Wat mooi is, de prijs komt op het moment dat het heel goed gaat met het bedrijf. Het is bovendien belangrijk omdat er nog steeds heel veel ceo’s zijn die Peter heten. We hebben wat dat betreft nog een hele weg te gaan om vrouwelijk ondernemerschap te promoten. Zeker in de techniek gebeurt dat nog veel te weinig.

Wat doe je zelf om meisjes en vrouwen enthousiast te krijgen voor een baan in de techniek?

Ik geef lezingen aan de TU Delft voor vrouwen die net techniek zijn gaan studeren. Daar vertel ik hoe het is om als vrouw werkzaam te zijn in de containerwereld, hoe mooi het vak is, maar ook waar je tegenaan loopt. Ik vertel ook graag op basisscholen over de techniek, waar veel meisjes voor het eerst iets over horen. Daarnaast geef ik lezingen voor docenten en ga ik langs bij ondernemersorganisaties.

Als je vader niet aan het hoofd had gestaan, was je dan ooit in de containerwereld beland?

Ik denk dat als je niet iemand in je omgeving hebt die in de techniek werkt, dat de kans klein is dat je - vooral als meisje - kiest voor techniek. Je hebt rolmodellen nodig. Wie weet wat ik dan was geworden. Misschien wel kok. Dat vind ik namelijk ook erg leuk.

Het werd bij de uitreiking nog eens benadrukt: je bent de jongste winnaar ooit. Krijg je nog vaak opmerkingen over je leeftijd?

Ik was 23 jaar toen ik het bedrijf overnam van mijn vader. Toen kwam het nog meer ter sprake dan nu. Je wilt niet weten hoe bevooroordeeld mensen soms zijn. Veel mensen denken in hokjes als het gaat om familiebedrijven, jonge of vrouwelijke ondernemers. Ik heb er zelfs een boek over geschreven (Mag ik meneer Kristel even spreken). Soms dachten ze dat ik de koffiedame was. Laatst nog kreeg ik een compliment van iemand die vond dat ik zo'n geweldige speech had gegeven, hij vertelde dat hij even tevoren nog had gedacht ‘ach, daar heb je er weer zo iemand uit een familiebedrijf’. Ik vind het heel erg, al dat hokjesdenken. Het gaat er maar niet in dat een vrouw soms beter is in leiding geven dan een man.

Waarom vind je dat?

Ik denk dat vrouwen soms kiezen voor een andere aanpak. Sowieso geloof ik dat het erg belangrijk is om diversiteit in je team te hebben. In ons team werken allemaal verschillende type mensen. We hebben bijvoorbeeld een vrouwelijke werktuigbouwundige, een vrouwelijke HR-medewerker en een mannelijke administratiemedewerker. We hebben maar een klein team: 35 mensen.

Werkten veel van die medewerkers al bij het bedrijf, toen je vader nog aan het roer stond?

Een aantal is net met pensioen gegaan, maar veel mensen werken er inderdaad al een poos. Ik vind het fijn dat mensen zijn gebleven, toen hij wegging. We hebben laatst aan mensen gevraagd waarom ze zolang bij het bedrijf werken, wat ze ervan vinden en hoe wij ons onderscheiden. Daar kwamen hele mooie dingen uit, ook dingen die ik niet had verwacht. Bijvoorbeeld dat we zo flexibel zijn met uren, mensen veel vrijheid geven om zelf dingen uit te denken, dat er een goede sfeer heerst in de fabriek. Ik vind dat belangrijk. Ik doe mijn best om mensen een leuke tijd te bezorgen.

Doe je veel dingen anders dan je vader?

Mijn vader had niet zoveel op met digitalisering. Ik vind dat juist heel leuk. Dat is een generatieding denk ik. Ik heb nu twee vergaderkamers: één voor webinars en één voor gesprekken met klanten. Daar hebben we een digitaal scherm, waar onze tekenaar meteen digitaal kan meetekenen. Dat had mijn vader nooit gedaan. Mijn vader is bovendien veel benauwder als het gaat om de oorlog in Oekraïne en de hoge inflatie. Ik maak mij daar minder zorgen om.

In coronatijd kreeg de containerwereld met flinke tegenwind te maken door logistieke verstoringen en stijgende prijzen. Hoe staat je bedrijf er nu voor?

Bij de uitbraak van corona heb ik meteen veel maatregelen genomen. We zijn heel flexibel en wendbaar, dus we konden direct onze prijzen aanpassen. Ik bedacht dat we containers konden ombouwen tot zwembaden en zo hebben we er best wat verkocht aan particulieren, nu verhuren we ze voor evenementen. Verder hebben we alle daken volgelegd met zonnepanelen, dus daarmee hebben we onze energiekosten onder controle. Daarbij hebben we grote voorraden ingekocht, met oog op mogelijke prijsstijgingen, dus er is geen reden voor negativiteit.

Je hebt je bedrijf nu dertien jaar, ga je dit nog dertien jaar doen?

Ja, heel graag. We hebben plannen voor een nieuwe spuiterij en straalloods. Dat wilde ik heel graag. En iedere dag is anders. De ene dag heb ik een gesprek met accountants, de andere spreek ik met een beursgenoteerd bedrijf. Of dan is er een kwaliteitsonderzoek of de dag erna zijn we bezig met calculaties van een nieuw project. En ik doe ernaast allemaal leuke dingen, zoals die lezingen geven en columns schrijven.

Je werkt vast geen 36 uur...

Ik werk mij soms een slag in de rondte. Meestal ben ik wel zes dagen in de week bezig, soms loop ik ook nog op de zondag wat mailtjes door. Maar het voelt niet echt als werk, het is mijn passie. Ik heb de tijd, ik ben gescheiden. Met een relatie of kinderen ben ik nog niet zo bezig. Ik ben nog heel jong en kan op mijn 43ste ook nog een kind krijgen. Mijn moeder daarentegen maakt zich weleens zorgen en vindt dat ik wat beter op mezelf moet passen.

Vind je dat je geslaagd bent in het leven?

Nou, ik heb geen tijd om achterover te leunen. Ik heb nog zoveel te doen. Ik heb het gevoel dat we nu pas beginnen. Nu gaan pas deuren open. We zouden nog hele grotere stappen kunnen zetten. En ik ben vooral heel nieuwsgierig naar wat er allemaal nog gaat komen.