Hoe Peter de miefabriek van vader 'Bami-Piet' liet uitgroeien tot miljoenenbedrijf

Voorbestemd om familiebedrijf over te nemen

„Mijn ouders zijn geboren en getogen Amsterdammers. In 1962 verhuisden ze naar Enschede om hier mijn Chinese opa te helpen in zijn restaurant Hong Kong aan De Klomp. Twee jaar later werd ik geboren. ‘Bent u hier op vakantie?’. Die vraag krijgen mijn ouders nog geregeld. Het is hun Amsterdamse accent. Dat zijn ze nooit kwijtgeraakt. Zolang als ik me kan herinneren, was de zaak een tijdslurper. En ik was als klein jochie al voorbestemd het familiebedrijf over te nemen”, vertelt Peter in het AD.

'Chemotherapie en bestraling hebben mijn leven gered'

„Ik was 15 toen ik de diagnose Hodgkin kreeg. Chemotherapie, bestraling, miltverwijdering en er moest ook nog een stukje van mijn longen af. Alles om maar van deze vorm van lymfklierkanker af te komen. Ik heb er aangezichtsverlamming aan overgehouden. Dat was voor een ijdel ventje zoals ik wel een ding. Twee jaar lang heb ik ermee geworsteld. De chemotherapie en bestraling hebben toen mijn leven gered, maar de behandeling was nog niet zo ontwikkeld als nu. Op latere leeftijd kreeg ik huidkanker, een vernauwing van de hartklep en nog meer narigheid. In 2017 werd een tumor ter grote van een halve sinaasappel in mijn hoofd ontdekt. Het klinkt misschien raar, maar die ziekte heeft mij ook heel veel gebracht in het leven.”

Jaaromzet van 9 miljoen euro

„Mijn Chinese opa wist hoe je mie moest maken, mijn vader ging als werktuigbouwkundige op zoek naar de juiste machines. Binnen een paar jaar had De Miefabriek aan de Walstraat duizend Chinese restaurants als afnemers. Eind jaren 80 kwam ik in het bedrijf en produceerden we niet alleen voor Chinese restaurants, maar ook voor de snackindustrie. De omzet was toen 1,8 miljoen gulden. Mora, Febo, Beckers, Van Dobben, Kwekkeboom… Aan die bedrijven leveren we al decennialang onze mie. Later zijn we ook pasta gaan leveren voor de maaltijdenindustrie en producten op maat gaan snijden en koken. Dat was een gouden zet. Nu hebben we een jaaromzet van 9 miljoen euro.”

Zus Loes overleed twee maanden voor 50-jarig jubileum

„Mijn oudere zus. Sinds de jaren 90 vormden we samen het managementteam van Van der Moolen Foodgroup. We waren een perfect duo. Zij was financieel goed onderlegd en kon op de kleintjes letten. Ik was commercieel ingesteld en dacht vooral aan groeien. Ze is vier jaar ziek geweest en overleed in 2016 op 55-jarige leeftijd. Net twee maanden voor het 50-jarig jubileum van ons bedrijf. Haar ziektebed heeft veel impact gehad. Ik verloor niet alleen mijn zus, maar ook mijn compagnon. Ik praat nog geregeld tegen Loes. Ze is super trots, absoluut! Dit is ook haar nalatenschap.”

Fabriek van 5000 vierkante meter

„Ze noemden mijn vader vroeger bij Sportclub Enschede altijd ‘Bami-Piet’. Hij is nu 91 jaar, mijn moeder 88. Ik vind het geweldig dat ze onze bedrijfsverhuizing samen meemaken. We zijn aan de Josinkstraat uit ons jasje gegroeid en gaan nieuwbouwen op een kavel aan De Ossenboer. ‘Wat is het groot’, reageerde mijn vader toen hij de nieuwe locatie zag. En dat is het. Een fabriek van 5000 vierkante meter. Ik denk er nu nog vaker aan terug dat hij met zijn zelfgemaakte machine ooit begon in het parochiehuis van de Jacobuskerk aan de Walstraat. Mijn vader heeft alles zelf opgebouwd. Dit is de volgende stap. Eind dit jaar gaan we over en binnen vijf jaar willen we doorgroeien naar een omzet van 15 miljoen euro.”

Anderen helpen als coach

„Hoe ga je om met tegenslag? Die vraag heeft me altijd beziggehouden. Je kunt positief ingesteld zijn, maar je eigen gedachten regisseren is nog weer iets anders. Na een negen uur durende hersenoperatie heb ik in 2017 acht maanden lang complicaties gehad. Toen er hersenvocht uit mijn hoofd lekte, dacht en voelde ik oprecht: ‘Dit is shit, maar we gaan ervoor’. Ik mediteer dagelijks twee keer en gebruik daarbij affirmaties. En zo regisseer ik mijn gedachten al jaren op een positieve manier. Dat heeft me ver gebracht. En daar help ik als coach nu ook anderen mee.”

Dood medewerker is diepzwarte bladzijde

„Ik wil geen oude wonden openhalen, maar ik wil het ook niet verzwijgen. Dat maakt dit gesprek voor mij nu even heel moeilijk. Eind jaren 90 hebben we in de fabriek een bedrijfsongeval gehad waarbij een medewerker om het leven kwam. Iedereen was in shock. Ik kan die periode niet eens onder woorden brengen. Het blijft een diepzwarte bladzijde. Misschien moet ik er voor de nabestaanden nu ook niet meer over zeggen dan dat.”

Vierde generatie in familiebedrijf

„Mijn leven is enorm verrijkt door de komst van drie prachtige dochters. Genet, de oudste, werkt sinds een halfjaar ook in de zaak. Er kwam een vacature vrij en ze wilde na haar rechtenstudie graag een andere kant op. De vierde generatie in ons familiebedrijf, geweldig toch?”

Gezondheid en gezin hebben prioriteit

„Stel dat me wat gebeurt, wat laat ik achter? Al die mensen die bij ons werken met hun eigen gezinnen en hypotheken. Ik kan geen dobberend schip achterlaten. Dat gaat me ook niet gebeuren. Daar heb ik al voor gezorgd. Wat ik van alles heb geleerd, is dat er voor mij meer is dan alleen de zaak. Mijn gezondheid en mijn gezin hebben prioriteit. Twee maanden geleden bleek uit een mri-scan dat het weefsel in mijn hoofd weer is gegroeid. Eind dit jaar volgt dan waarschijnlijk opnieuw bestraling. Of ik er zelf nog iets van snap? Ik heb er geen verklaring voor. Dat niet. Mijn moeder zegt altijd: ‘De sterksten worden het meest op de proef gesteld’. Nou, dat is dan wel gelukt.”