Van politie tot motorkleding: Mark Bos werd ondernemer en redde familiebedrijf

Het blauwe uniform? Het zat de jonge twintiger niet lekker. ,,Ik merkte dat het niet echt mijn ding was. Ik voelde me een pionnetje, kon niet echt groeien en miste ondernemersvrijheid”, blikt Bos in het AD terug op het hoofdkantoor in Hazerswoude-Rijndijk. MotorKledingCenter is inmiddels een miljoenenbedrijf met ruim honderd werknemers.

MotorKledingCenter

Hij wilde ondernemen. Dat heeft hij overigens niet van een vreemde. Zijn opa runde een goedlopend landbouw- en mechanisatiebedrijf in Alphen aan den Rijn, dat hij doorgaf aan zoon André, de vader van Mark. Dit bedrijf verkocht André, klaar voor een nieuw avontuur. ,,Hij liep iemand tegen het lijf die een motorkledingzaak wilde beginnen.” En zo geschiedde: MotorKledingCenter zag in 2006 het levenslicht.

De jongste Bos zag dat en dacht: ik wil ook ondernemen. Ook hij stortte zich, met alleen een papiertje van de politieacademie op zak, op de motorkleding. Bos begon een bedrijf dat motorhelmen en -jeans importeerde uit het buitenland, om ze vervolgens aan motorkledingzaken te slijten. Zijn grootste klant? Pa.

Failliet

Maar niet lang daarna gooide de economische crisis van 2008 roet in het eten. Mensen beknibbelden als eerste op dure hobby’s. En vaak is motorrijden dat. Het bedrijf van zijn vader kwam in zwaar weer terecht, leed tonnen verlies en kwam onder bijzonder toezicht van de bank te staan. André en zijn compagnon namen afscheid van elkaar.

De rode cijfers maakten André radeloos. ,,Mark, de bank wil zijn geld terug. Ik weet niet wat ik met het bedrijf moet en heb geen flauw idee wat we verkeerd doen, zei hij.’’ Bijna gelijktijdig ging de grootste leverancier van Marks importbedrijf failliet. Daarop besloot hij in 2011 in het noodlijdende bedrijf van zijn vader te stappen.

Geen rode cent

Mark: ,,We hadden geen rode cent. Het bedrijf was op sterven na dood, maar we moesten een reddingsplan voor de bank schrijven.” De bank geloofde daar niet in. Daarna werd alle hoop gevestigd op een crowdfundingscampagne, maar ook dat liep niet. Het doek leek te vallen voor MotorKledingCenter. ,,Mijn relatie ging toen ook uit. Toen heb ik mezelf maanden opgesloten en ben zelf een website gaan bouwen.’’

De jonge twintiger raakte bovendien geïnspireerd door RevZilla, een motorkledingzaak in het Amerikaanse Philadelphia. Dat bedrijf was toen erg bezig met videomarketing: van elke helm, laars of handschoen wordt in een video alles uitgelegd.

Bos zocht brutaal contact en was warempel welkom voor een kijkje in de keuken. Vol inspiratie kwam hij terug. Uitlegvideo’s, die moesten het bedrijf gaan redden. ,,We vonden iemand van het MediaCollege die bij ons stage wilde lopen. We begonnen met video’s schieten in een garage.”

Videos

In die reviewvideo’s vertelde Bos zelf over de motorkleding, denk bijvoorbeeld aan een motorjas. ,,Ik vertelde over het verschil tussen leer en textiel, en gaf uitleg over het prijsverschil. Zo ontstond er een duidelijk beeld van een product. We verkopen toch een veiligheidsproduct, dan wil je weten wat je koopt.” Ook aan het merk ‘MotorKledingCenter’ werd gewerkt. ,,Mensen zagen mijn gezicht en herkenden me in de winkel. Er ontstond een gunfactor.’’

Video’s maken werd één van de belangrijkste bezigheden van Bos. ,,We hadden per week wel drie, vier ‘schietdagen’. Elk product kreeg een eigen video.’’ Die kwamen niet alleen op YouTube, maar werden ook slim op de site vertoond. Met een handige investering bij Google kwam het bedrijf in 2012 bovenaan de zoekresultaten te staan. ,,En toen begon het te lopen.’’

Snelle groei

Sterker nog, het ging hard. Zwarte cijfers. Steeds meer motorrijders, een groep die toch al groeiende was, crosten naar Hazerswoude voor hun kleding. In 2012 werd de winkel verbouwd. Het bedrijf groeide en groeide. Er kwamen meer afzetpunten, het aanbod in merken werd steeds diverser. ,,In 2016 openden we de tweede vestiging, in Tilburg. In 2017 kwam daar Brussel bij.” Dat was ook het jaar dat er een nieuwe ruimte voor kantoorpersoneel kwam. ,,Die hebben door snelle groei nog tot 2017 in aparte units gewerkt, dat kon uiteindelijk niet meer.”

In 2018 opende MKC een zaak in Zutphen, in 2019 in Veghel en 2020 in Assen. Met de recente overname van het failliete motoZoom heeft MotorKledingCenter er in één klap ook twee winkels in Amsterdam en Utrecht bij.

Tussendoor had zijn vader, inmiddels 60, een stap teruggedaan. ,,Ik ben operationeel verantwoordelijk, mijn vader is meer financieel betrokken. We kunnen best botsen. Hij kan soms redelijk autoritair zijn en dingen opleggen, dat is een generatieverschil. Ik zie mezelf niet als een manager, maar als een ondernemer die mensen heel vrij laat. Bij een vergadering gaf ik hem weleens een schop onder tafel en zei: pa, hou effe je mond, de mensen kunnen prima zelf nadenken. We hebben daar bewust over gesproken. Het gaat nu goed, hij is supertrots.’'

Miljoenen

Niet onterecht misschien: het bedrijf noteerde in 2019 een omzet van 12 miljoen euro. Er werken inmiddels honderd mensen. Voor 2020 mikt het op 16 miljoen. En in 2021 wil MotorKledingCenter de marktleider van de Benelux zijn, waar het nu al een van de grootste is. Het bedrijf won twee keer een FD Gazelle (een prijs van het Financieele Dagblad voor snelgroeiende bedrijven, red.) en behoort tot de top 250 snelstgroeiende bedrijven van Nederland.

,,Of ik soms met verwondering kijk naar wat we hebben bereikt? Soms wel. Het is een combinatie geweest van hard werken en geluk. Onbevangenheid was de drive. Je durft veel als je jong bent, je ziet geen gevaar. Dat is misschien anders als je 40 bent. Mijn vader zei: doe maar rustig aan.’’

Noodgedwongen vakantie

Dat deed hij niet echt. ,,In de eerste jaren werkte ik zeven dagen per week. Ik werkte veel over. Mijn toenmalige mentor (Bos zat bij een coachingsplatform voor ondernemers, waar hij nu zelf vier ondernemers in ondersteunt, red.) zei: ga eens een maand op vakantie. Ben ik naar Thailand gegaan. Zat ik daar alsnog de eerste week alleen maar te werken. Maar toen werd mijn telefoon gejat. Daarop zat een inlog-app voor mijn laptop. Dus ik kon helemaal niet meer werken en moest noodgedwongen vakantie vieren. Ik heb leren loslaten en zie nu ook in dat ik niet onmisbaar ben.”

Het meest trots is hij op zijn loyale werknemers. ,,Zo is de jongen die in het begin in een afritsbroek helmen aan het verkopen was, nu marketingmanager.” De marketingtak uit handen geven omschrijft Bos als ‘het weggeven van het laatste kindje’. Marketing is altijd zíjn ding geweest. Inmiddels is overal een manager voor. Bos neemt ‘de grote beslissingen’ en bemoeit zich niet meer met de dagelijkse gang van zaken. ,,Ik zou bij wijze van spreken een half jaar weg kunnen gaan, de zaken gaan waarschijnlijk gewoon door.’'

Bijbaantje

Bos is veel bezig met langetermijndoelstellingen, visies, missies en miljoenenomzetten. Hoe relativeer je dat? Nou, door kroketten en frikandellen te frituren in de snackbar. ,,Eén of twee keer per jaar help ik bij snackbar Back to Eddy’s. Ik had daar mijn eerste bijbaantje. Ik help bijvoorbeeld op de dag van de jaarmarkt. Fysiek is het heel hard werken, maar een fijne afwisseling voor het denkwerk. Ik hoef er ook helemaal geen geld voor. Ik krijg soms een gratis patatje.’’