Nieuws Familiebedrijf
Tilburgse banketbakker viert 50 jaar in het vak
Banketbakker Maarten van Vlerken (67) denkt na 50 jaar niet aan stoppen, schrijft het Brabants Dagblad. Zijn favoriet is progrestaart bakken, en deze dagen: marsepein maken.

Het is na 50 jaar in het banketbakkersvak het standaardzinnetje geworden van Maarten van Vlerken als hij de klant diens gebakjes aanreikt. 'Koel bewaren, maar u mag het natuurlijk ook meteen opeten.' Van Vlerken: ,,Het is begonnen omdat ik wil waarschuwen dat je een vers gebakje niet bij 25 graden buiten de koelkast moet laten staan. Dat is zonde." Tegenwoordig gaat echter niemand meer zonder die waarschuwende boodschap de deur uit.
Lekkerste van Nederland
Hij maakt de lekkerste 'progresjes' van Tilburg. Cabaretier en plaatsgenoot Marc-Marie Huijbregts vindt zijn gebakjes zelfs de lekkerste van heel Nederland, liet hij laatst verontwaardigd horen toen iemand op tv iets anders beweerde.
Van Vlerken leerde het vak van zijn vader. ,,En op school. Ik heb op de speciale banketbakkersopleiding in Amsterdam gezeten, daarna een dag in de week op de vakschool in de Lange Nieuwstraat."
Opa Van Vlerken begon in 1903 met het bedrijf in de Noordstraat en de Heuvelstraat. ,,In 1950 kregen we in de Heuvelstraat onze theesalon", herinnert Maarten zich. Het is de oudste, klassiek ingerichte, nog bestaande salon in de regio. Jong en oud doen zich daar tegoed aan de zoetigheden. Van Vlerken: ,,Van student, moeders met hun kind tot chique oudere dames."
Hij woont boven de zaak, geboren en getogen in de Heuvelstraat. Op zijn zeventiende bij pa en ma in het bedrijf gekomen en nooit meer vertrokken. ,,Als je vraagt wat het leukste van dit vak is, dan zou ik het niet kunnen zeggen. Ik zie geen vervelende dingen. Mensen ontmoeten, gebak maken, maar ik geniet ook van de vloer poetsen en zuiver maken."
Gastvrije man
Sommige klanten prijzen Van Vlerken als de meest gastvrije man van Tilburg. Voor iedereen een vriendelijk woord, over het kopje thee mogen de gasten zo lang doen als ze willen.
Hij bloost een beetje bij alle loftuitingen. ,,Of ik wel eens kwaaie zin heb? Waarom zou ik. De dingen komen zoals ze komen en gaan vanzelf weer weg." Toen pa in 1967 overleed, ging Maarten alleen verder. In het begin met moeder. Nu draait hij de zaak samen met Tino. ,,Die staat om 5 uur in de bakkerij en maakt de etalage klaar, ik sluit af." Momenteel is het een en al marsepein, het traditionele varken uit de vitrine is al 'helemaal op'.
Stoppen
Hij kent ze nog allemaal, de dames en heren met hun speciaalzaken in het centrum ,,Hier tegenover, Chrisje van der Linden en dochters. De beste groentezaak van de stad. Mommers de drogisterij." Een historie, om weemoedig van te worden. Zo niet Maarten van Vlerken. "In Tilburg gebeuren mooie dingen, jammer alleen van dat Koningsplein en het trekgat Pieter Vreedeplein. Je waait er uit je broek."
Een levenskunstenaar, die zelf het meest geniet van slagroom. "Ik heb al honderden liters op, maar dat blijft het lekkerste." Over stoppen, wil Van Vlerken niet nadenken. "Wat moet ik met al die vrije tijd? Van mij zijn ze nog niet af." Over een paar weken begint hij 'gewoon' weer aan zijn Nieuwjaarskoeken
Wat moet ik met al die vrije tijd? Van mij zijn ze nog niet af