Vishandelaar Allie Simonis dankt zijn succes aan hard werken en geluk hebben

De familie Simonis is al decennialang een begrip in Den Haag en verre omstreken. Allie Simonis (60), vishandelaar en ondernemer in hart en nieren, zit bijna dertig jaar in het vak. Langer nog wanneer je de jaren erbij optelt die hij als kleine jongen werkte in viskramen van zijn ouders op de Haagse Markt en aan de Markthof. Ermee stoppen? Daar wil Simonis nog helemaal niets van weten. Sterker: over drie maanden begint hij zijn derde restaurant in de haven van Scheveningen: Encore by Simonis. Met vis én vlees op de menukaart.

Wie niet beter weet, zou denken dat de succesvolle Allie Simonis is geboren als visboer. Fout! De kleine Allie wilde namelijk niets liever dan chirurg worden. Hij ging na de basisschool naar het atheneum en studeerde eind jaren tachtig af als arts aan de Universiteit van Amsterdam.

,,Tja, de dingen lopen soms anders dan gepland", vertelt Simonis vanuit een van zijn goedlopende restaurants, Catch By Simonis, in de Tweede Binnenhaven van Scheveningen. ,,Na mijn studie kwam ik er al gauw achter: ik kan nóg zo goed zijn in mijn vak, nog zo veel hersenen hebben, om het vol te houden moet ik van mijn werk houden. De sfeer in ziekenhuizen viel mij tegen, bovendien was het lastig aan een baan te komen. Als arts werkt het exact hetzelfde als op alle andere werkplekken:wie geen kruiwagen heeft, komt moeilijk aan de bak."

Niet lang na zijn afstuderen ging Simonis alsnog als visboer aan de slag. Daarmee trad hij in de voetsporen van veel Haagse familieleden. ,,Mijn ouders begonnen eind jaren tachtig een horecazaak bij hun rokerij aan de Visafslag. Wat broodjes verkochten ze er, meer niet. Toen ze kort na de opening allebei ziek werden, namen mijn broer en ik hun werkzaamheden over."

Intellect

Of hij ooit spijt heeft gehad van die carrièreswitch? ,,Nee", klinkt het zonder na te hoeven denken uit de mond van de vishandelaar, die inmiddels zoveel meer is dan dat. ,,Hoewel het best even omschakelen was hoor: het intellect van de artsen waar ik tijdens mijn studie en co-schappen contact mee had, verschilde behoorlijk van dat van de arbeiders waar ik plots dagelijks mee te maken kreeg. Ik moest me aanpassen, maar tegelijkertijd beviel de sfeer op de Visafslag mij veel beter dan die in de ziekenhuiswereld."

In de afgelopen jaren heeft de familie Simonis - Allie heeft samen met zoon Alain en neef Dennis de dagelijkse leiding in handen - en haar team behoorlijk wat successen behaald. Simonis' haringen staan sinds 2011 jaarlijks in de top 3 van de landelijke test (drie keer eindigden de Scheveningse visjes zelfs op nummer 1) van deze krant. Het restaurant aan de Visafslag - formule: bestellen en afrekenen aan de balie, met je bonnetje aan tafel wachten tot de bel klinkt en dan je vismenu ophalen - loopt sinds de oprichting als een tierelier, evenals de viswinkels in het centrum van Den Haag en Scheveningen. En ook de bijna driehonderd zitplaatsen in Catch, geopend in 2013, zijn praktisch altijd gevuld.

,,Hard werken, maar vooral: geluk hebben", verklaart Simonis het succes van zijn familiebedrijf. ,,Wat je bereikt, is grotendeels afhankelijk van je omgeving. Je juf op de basisschool, je leraar op de middelbare school, je ouders. Je krijg wat je omgeving je meegeeft: ik heb het daar enorm mee getroffen. En ik ben dankbaar, want ik besef heel goed dat het ook anders had kunnen lopen."

Thuis

Aan de Dr. Lelykade nummer 5 wordt momenteel hard gewerkt om restaurant Encore by Simonis op tijd te kunnen openen. Er moet nog heel wat gebeuren, toch voelt Simonis zich helemaal thuis als hij door het enorme horecapand (400 vierkante meter) loopt. Of dat komt doordat hij er acht jaar geleden ook al eens kort een zaak runde? ,,Nee, dat staat er los van. Als ik nu door het pand loop, heb ik totaal geen associaties met het verleden. Gelukkig maar."

In 2009 begon Allie Simonis er met zijn toenmalige zakenpartner John de Jong The Harbour Club. Waarom hij krap een jaar na de oprichting alweer afstand deed van de geheel nieuwe, chique horecaformule, wil Simonis niet zeggen. ,,Oude gebeurtenissen oprakelen: daar heeft niemand nu nog wat aan."

Verdriet

Vast staat dat de situatie hem destijds veel verdriet heeft gedaan. ,,Ik had veel energie in de zaak gestoken; een geheel nieuwe formule bedacht, geld geïnvesteerd, ideeën uitgewerkt. Samen zouden we de uitdaging aan gaan, maar dat liep anders. Ik moest na korte tijd loslaten waarin ik ziel en zaligheid had gestoken. Dat deed pijn."

Dat het 'The Harbour Club'-pand Simonis half december werd aangeboden door de huidige eigenaar, staat overigens compleet los van het verleden, benadrukt Simonis. ,,De koop is van beide kanten puur zakelijk geweest. Maar toen ik het aanbod kreeg, hoefde ik niet lang na te denken. En óf ik daar iets nieuws wilde beginnen!"

Plannen voor een Aziatisch restaurant lagen namelijk al klaar. ,,Bijna twee jaar geleden heb ik de rokerij aan de Dr. Lelykade gekocht", legt Simonis uit. ,,Maar dat pand bleek nogal gehorig. Net als in het Haagse centrum, gelden in de haven strenge geluidsnormen. Een restaurant met feestlocatie in de rokerij zou mogelijk te veel overlast veroorzaken. Omdat er wat klagende bewoners in de omgeving wonen, durfden we het uiteindelijk niet aan om onze plannen voor een horecagelegenheid uit te voeren. De complete rokerij isoleren zou een veel te duur grapje worden: het pand is 1.400 vierkante meter."

Een nieuwe bestemming is er nog niet. Wensen wel. ,,Mij lijkt het een geweldige locatie voor een popmuseum. Ruimte genoeg!"

Geschenk

Hoewel het restaurant een andere plek krijgt dan twee jaar geleden gepland, is er verder weinig veranderd aan het concept. ,,De naam Encore by Simonis hebben we wél pas na de ondertekening van de nieuwe locatie bedacht", glimlacht Simonis. ,,Encore is het Franse woord voor 'nog een keer.' Cor betekent bovendien 'hart' in het Latijn. Aan de Dr. Lelykade zouden we nog een keer doen waar we al eens aan begonnen waren. Op een plek naar ons hart."

Dat in het Aziatische restaurant zowel vis als vlees op de menukaart komt te staan, is nieuw voor de Haagse ondernemer. ,,Bij Catch kunnen gasten wel iéts van vlees bestellen, maar hier is het straks fiftyfifty. Waar Catch nog echt een visrestaurant is, is Encore dat zeker niet."

Inspiratie voor Encore deden vader en zoon Simonis op in onder meer het Japanse restaurant Zuma en de Aziatische bistro Tao in hartje New York. Simonis: ,,Een avond in die restaurants is écht een beleving. Het Kosmopolitische, de sfeer, de chique uitstraling en de gerechten: alles klopt. Als wij maar de helft kunnen neerzetten van wat daar gebeurt, ben ik zeer tevreden."

Stoerder

Wie oplet, kan in Encore straks iets van de stijl van Catch herkennen. ,,Maar het is géén verlengde van die zaak", benadrukt Simonis. ,,Zo is Encore een stuk stoerder: donkere kleuren, het gebruik van koper en goud, een grote bar in het midden en ovale origami-vormen."

Er kunnen 280 gasten terecht voor het diner, op het terras nog eens 220. Ook is de locatie geschikt voor evenementen. ,,Den Haag heeft een gebrek aan omvangrijke feestlocaties", meent Simonis. ,,Hier kunnen grote gezelschappen van 500 personen terecht voor onder meer bruiloften en recepties."

De grootste uitdaging als Encore straks open is, is zorgen dat de gasten van Catch niet overstappen naar het nieuwe restaurant. ,,Hoe het allemaal precies loopt, moeten we afwachten. We hebben alles goed uitgedacht, maar uiteindelijk speelt - zoals ik al zei - geluk de grootste rol. Want aan een gram geluk heb je meer dan aan een kilo verstand."