Zo gauw het een beetje vriest in ons land, breekt de schaatskoorts uit, weet ook Jeannette van Wijk. Zoals deze week. Maar bij gebrek aan strenge vorst is van grootschalige schaatspret op natuurijs in eigen land vooralsnog geen sprake.
,,De winters waren vroeger strenger en kon er nagenoeg elk jaar op natuurijs worden geschaatst. Toen ik de naam koekenzopie.nl ruim 20 jaar geleden had vastgelegd, heb ik allemaal houten kraampjes laten maken en stonden medewerkers op verschillende schaatsplekken met koek en zopie in het land. Zelf stond ik meestal op een plas bij Arnhem, op een toplocatie. In die periode kon je daar nog gewoon staan, zonder huur of pacht aan de gemeente te betalen.’’
Lees ook: Waarom deze foodtruck-ondernemer grote festivals mijdt
Koek en zopie bij de Alternatieve Elfstedentocht
Nee, dan de Weissensee, een 12 kilometer lang bergmeer in deelstaat Karinthië, op een hoogte van 930 meter. Daar kan elk jaar in de wintermaanden worden geschaatst. Zo vlak voor vertrek checkt Jeannette elke dag wel even het weerbericht: min tien ’s nachts, rond het vriespunt overdag. Met een volgeladen bus – van pakken chocomelk, blikken erwtensoep en flessen glühwein tot warmhoudpannen, koffiemachine en decoratiemateriaal – rijdt ze er dit weekend weer naar toe, voor de veertiende keer. Jeannette gaat samen met Wil Boots. ,,Ze werkt al 15 jaar bij mij en gaat voor de twaalfde keer mee. We zijn in de loop der jaren echt vriendinnen geworden.’’
Twintig jaar geleden heb ik houten kraampjes laten maken en stonden medewerkers op verschillende schaatsplekken met koek en zopie in het land
Wanneer ze arriveren, wordt eerst de blokhut in elkaar gezet, samen met een paar mannen van de gemeente. ,,Die blokhut is een bouwpakket en makkelijk in en uit elkaar te halen. In het begin nam ik de blokhut steeds weer terug naar Nederland, maar door mijn goede contacten met de gemeente mag ik hem nu daar in een opslagruimte laten staan.’’ Slapen doet ze in een pension, op nog geen honderd meter van de blokhut.
Het schaatsevenement op de Weissensee – van 22 januari tot 2 maart – kent een zeer uitgebreid programma: naast verschillende wedstrijd- en prestatietochten (inclusief Nederlands Kampioenschap) kunnen de duizenden schaatsliefhebbers meedoen aan een schaatsclinic, het blarenbal, een kerkdienst of bingo met Jannes. Sommige bikkels schaatsen in die twee weken vier keer de maximale afstand van 200 kilometer, maar voor de minder geoefende schaatsers zijn er ook tochten van 50 of 100 kilometer. En allemaal hebben ze zin in koek en zopie. Gemiddeld staan er dagelijks zo'n 300 schaatsers met aanhang voor haar kraam en maakt ze gedurende het evenement een paar duizend euro winst.
koekenzopie.nl vastgelegd
In 1997 begon Jeannette als foodtruck-cateraar, tijdens een wandeling over een braderie. ,,Ik wilde voor mezelf beginnen en ineens viel het kwartje: poffertjes verkopen.’’ Ze kocht een bakplaat, liet een barretje met parasol maken en schreef zich in bij de Kamer van Koophandel: ‘De Lachende Poffer’ was geboren. Ook liet ze de naam koekenzopie.nl vastleggen. Aanvankelijk stond ze vooral met poffertjes op braderieën, maar dat leverde niet veel op. ,,Ik mocht blij zijn met een omzet van 200 euro. En daar moesten 50 euro benzinekosten nog vanaf.’’
We maakten tijdens piekuren zo’n 500 porties per uur, maar als je gaat rekenen, valt het best tegen
Jeannette zocht het hogerop en kwam in contact met cateraars die op de grote muziekfestivals stonden. Met succes: met ‘De Lachende Poffer’ heeft ze zo’n twintig jaar op onder meer Pinkpop en het Belgische Rock Werchter gestaan. Ook staat ze – tijdens de weekenden en alle schoolvakanties – al jaren met een vaste kraam in Ouwehands Dierenpark in Rhenen.
Lees ook: Van baantjes-hopper naar worstenkoning: Hans Worst leeft al 20 jaar een foodtruckdroom
Personeelstekort en hoge afdrachten
Sinds corona is ze met de grote festivals gestopt. ,,De eisen werden strenger en het werd steeds lastiger om goed personeel te vinden. Maar de hoge afdrachten gaven de doorslag: er zijn festivals waarbij ik 60 procent van de omzet moest afdragen. We maakten tijdens piekuren zo’n 500 porties per uur, maar als je gaat rekenen, valt het best tegen. De omzet bedroeg misschien 40.000 euro, maar daar hield ik nog geen 10.000 euro aan over. En vergis je niet hoeveel tijd zo’n evenement kost: je bent een week aan het voorbereiden, je moet de boel opzetten, afbreken, schoonmaken. Vlak na corona heb ik besloten daarmee te stoppen: met kleinschalige evenementen houd ik onderaan de streep genoeg over om een leuk leven te hebben.’’
Met de verkoop van poffertjes in Ouwehands Dierenpark heeft Jeannette een stabiel inkomen, daarnaast staat ze met koek en zopie en/of poffertjes op bedrijfsfeesten en andere (kleinschalige) evenementen.
Alternatieve Elfstedentocht is leukste werkweek van het jaar
Voor Jeannette zijn de weken in Oostenrijk misschien wel de leukste werkweken van het jaar. ,,Ik zie ieder jaar weer dezelfde gezichten, bijna allemaal 50-plussers. Zelfs 80-plussers rijden hun rondjes. We omhelzen elkaar en maken een praatje. Ze zeggen wel eens dat sport verbroedert. Nou, dat merk ik heel sterk op de Weissensee. Ben je er een keer geweest, dan wil je weer. Het is verslavend.’’
Op de vraag of ze haar eigen schaatsen meeneemt naar Oostenrijk, moet ze hard lachen. ,,Misschien wel: om te verkopen.’’ Jeannette heeft een jaar of zeven geleden een paar noren gekocht, om zelf te ervaren hoe het is om te schaatsen over de Weissensee. Ze heeft maandenlang geoefend op de Vechtsebanen in Utrecht en schreef zich in voor een toertocht van 50 kilometer op het Oostenrijkse bergmeer. Ze startte om 9 uur. Rond een uur of één zag ze dat er een flinke rij stond bij haar blokhut. ,,Ik had genoeg geschaatst en ben gelijk mijn collega gaan helpen. Sindsdien heb ik de schaatsen niet meer aan gehad.’’
Lees ook: Zo maakten Daniel en Marco van foodtruck Old Scuola een miljoenenbedrijf
