Fotograaf van het einde

Na haar afstuderen in 2012 bleef Marleen haar oma fotograferen, tot die in 2013 overleed. Het project bleek de opstap te zijn naar het maken van levensdocumenten.

,,Na het overlijden van mijn opa kwam ik vaker bij mijn oma, die bij ons op de boerderij woonde. Mijn oma vond het prima als ik haar geregeld fotografeerde. Ik ontdekte dat ik het plezierig vond zo te werken."

Nadat haar oma was overleden, werden de foto's van Marleen getoond tijdens de afscheidsdienst . Mensen reageerden enthousiast ,,Dit zou je ook voor anderen moeten doen."

Al snel kreeg ze meer opdrachten voor het fotograferen van de laatste levensfase, vaak gecombineerd met een uitvaartreportage of een herinneringsboek. ,,Zo werk ik al drie jaar aan het levensdocument van een alzheimerpatiënt. Ik probeer elke maand bij haar langs te gaan om zo het proces in beeld te brengen. Ik leg vaak dagelijkse bezigheden vast, binnens- of buitenshuis."

Het zijn opdrachten met een open einde. Daardoor kan Marleen niet te veel werk tegelijk aannemen. Meestal factureert ze zes maanden vooruit, zodat het voor beide partijen overzichtelijk blijft.

,,Ik wil de heftige verhalen goed vastleggen door dicht op de huid portretten te maken en versmolten te raken met het proces. Ik geef mensen een herinnering voor het leven mee."

Marleen fotografeert onder meer voor Avans Hogeschool en zorginstellingen. ,,En ik maak nu een tv-documentaire voor Omroep Gelderland over bewoners en medewerkers van een zorginstelling. Dit deels gesubsidieerde project doe ik in samenwerking met Stichting Take Care."

marleenhoftijzer.com