'Henry the sign painter' geeft Nederlandse markten kleur

"Het is eigenlijk te klein hier. Het liefst kom ik op gewone weekmarkten, want daar staan nog de profs. Hier staan vooral amateurs, dat kun je wel zien aan de borden. Het kost me te veel tijd. Moet je eerst een half uur kletsen voor een opdracht. Zo'n braderie pak ik er in het zomerseizoen even bij."

Druk

Henry neemt alle tijd voor een gesprek. Hij ervaart geen enkele druk. Hoe anders was het een jaar of vijftien geleden, toen hij nog aan het hoofd stond van twee reclamestudio's met een stuk of 15 ontwerpers en grote klanten als Shell en ABN Amro. "Ze hadden bedacht dat ik ze beter moest laten samenwerken. Omdat ik op een zekere leeftijd was, zou ik dat wel kunnen. Maar zo zit ik niet in elkaar. Managen is niet mijn sterke punt. Toen ben ik voor mezelf begonnen."

Aanvankelijk ging hij hetzelfde doen als al die andere reclamebureau's. Maar dat werkte niet. "Door digitalisering en Vistaprint kunnen mensen tegenwoordig heel veel zelf. Dan ben je dus altijd te duur."

Gaandeweg viel Henry steeds meer terug op het maken van reclameborden. Daar was hij als tiener na zijn opleiding aan het Grafisch Lyceum in Utrecht mee begonnen voor supermarktketen Boni."Uiteindelijk heb ik alles losgelaten en heb ik deze kar gebouwd, waarmee ik nu de markten langs ga. Het is nu zo groot geworden dat ik wel durf te zeggen dat het over vijf tot tien jaar cultureel erfgoed is. Het hoort gewoon bij de markt. Onbewust weten we dat allemaal."

Kalligraffiti

Twee jonge grafisch ontwerpers hebben Henry vorig jaar ontdekt en een website voor hem gebouwd. Op hun verzoek maakte hij ook wat vrij werk in zijn eigen stijl. Sinds die tijd is het hek van de dam: "Over de hele wereld is ineens vraag naar mijn borden. Ik heb al twintigduizend volgers! Vooral in Brazilië en Turkije. Het zijn meestal mensen met een graffiti-achtergrond. Ik deed eigenlijk altijd maar wat, maar nu is het ineens kunst. Kalligraffiti noemen ze het, typografische kunst."

Daar bleef het niet bij. "Ik ben Ondernemer van de Maand geworden. En ik werd gevraagd voor het boek Dutch Alfabets, stond ik ineens tussen de toptypografen van Nederland. Kost 160 euro, dat boek! Verder geef ik workshops en masterclasses, zoals aan de Universiteit van Amsterdam en voor de designers van Philips. Mooie combinatie hè, van markt tot collegezaal."

Loop je nu binnen?

"Nee, dat niet. Maar er gaat een nieuwe wereld voor me open. Ik bereid niks voor. Een van mijn lezingen was daardoor binnen vijf minuten afgelopen. Zijn er nog vragen, vroeg ik toen maar. En toen werd het me toch gezellig!"

Wat maakt jouw borden onderscheidend?

"Je ziet tegenwoordig ook veel drukwerk op de markt. Maar daar zit geen schwung in. En het is zonder feeling voor spatiëring. Iemand zei ooit eens tegen mij: wat u doet daar zit cadans in, dat is niet te digitaliseren. Dat is het. Het heeft ritme, meditatie. Ik ga ook helemaal in trance als ik bezig ben."

Wat doen jouw borden met klanten?

"Daar is nooit onderzoek naar gedaan. Maar presentatie is belangrijk, zeker nu het ook minder gaat op de markten."

Nooit eens andere andere technieken willen uitproberen?

"Ach nee, mijn activiteiten worden nu zo breed. Dat komt vanzelf. Ik werk nu ook voor Nike. Hele muren doe ik voor hen. Krijt op zwart, dat is weer iets heel anders. Ik kan alles loslaten. Dan pas kun je creëren, als je in vrijheid leeft, zonder zorgen.

Vakantie?

"Nooit. Alleen blijf ik dit keer van 15 december tot 15 februari thuis. Anders blijft er teveel werk liggen dat ik wil of moet maken. Ik verheug me er nu al op straks weer met penselen aan de gang te gaan. Of met de rietjespen op rijstpapier. En voor je het weet ga je aan de slag met bezems. Doe je hetzelfde, maar dan op een hele vloer. Je raakt nooit uitontwikkeld. Ik heb zoveel liefde voor dit vak, het einde is helemaal zoek."