'Het ondernemerspad was gaaf en inspirerend'

Nijmegen

"Mijn ouders woonden in Apeldoorn, maar ik ben in Nijmegen in het ziekenhuis geboren. Waarom? Ik denk omdat ze daar de artsen goed kenden - maar ik was er niet bij betrokken. Ik heb zeventien jaar in Apeldoorn gewoond, de eerste vijf jaar op Het Loo, tot dat een museum werd. Maar een band met de stad heb ik niet, al vind ik de bossen fantastisch, de Veluwe prachtig. Om Amsterdammer te zijn moet je eigenlijk hier geboren en getogen zijn, die haal je er meteen uit. Maar ik woon inmiddels al een jaartje of twintig in Amsterdam. En het voelt wel zo."

Georgetown

"Geweldig! Ik deed in Apeldoorn eerst vwo, toen havo - ik vond de middelbare school niet echt leuk en was op zoek naar een snelle manier ervan af te komen. Met de havo was je eerder klaar. Ik wou een jaartje naar Amerika. Uiteindelijk heb ik in Leiden twee-jaar-in-een-vwo gedaan. En ben toen alsnog naar Amerika gegaan. Naar Georgetown University, dicht bij Washington. Ik ging ook vaak naar New York. Gave plekken met een undergroundscene, acid house, van die smiley. Ja, daar hield ik van, toen wel. Ik was dj op feestjes, voor een lokaal radiostation. Amerikanen stimuleren je heel erg als je iets doet, reageren heel positief. En omdat ik niet de ambitie had de vier jaar vol te maken, hoefde ik ook niet zo aan mijn studie te trekken. Het was echt een super levenservaring."

Economie

"Toen ik terugkwam, ging ik in Groningen studeren. Mijn broer ook. Het studentenleven leek me leuk. Al was ik nooit eerder in Groningen geweest. En ja, ik zat bij Vindicat. En ja, er was een ontgroening. Niet dat dat allemaal erg heftig was, ik had juist het idee dat ze in Groningen een beetje soft waren."

Ov-studentenkaart

"Daar hebben we ons eerste bedrijf op gebaseerd. Met twee vrienden met wie ik studeerde, in dezelfde studentenvereniging zat en in hetzelfde huis woonde. Ritzen Koeriers, voor ons was het gewoon een bijbaan, om geld te verdienen. Met studenten als koeriers die gratis reisden met de ov-kaart van minister Ritzen. Heel laagdrempelig ondernemen. Na onze studie zijn we samen doorgegaan, met internetbedrijf Clockwork. Voor die tijd een onconventionele keuze, we kenden niemand die niet bij een bedrijf ging werken. Als je het goed deed, ging je naar een van de big five. Maar wij waren het ondernemerspad ingeslagen en dat was gaaf en inspirerend."

Zakenprins

"Tja, dat heb ik niet zelf bedacht. Ik kijk ook niet zo naar hoe er over me wordt gepraat. Interviews doe ik ook alleen voor Lymph & Co. Ik praat niet over het bedrijf in de krant als het alleen om mijn persoon gaat. Ik ben met Levi9 met vrienden aan het ondernemen in de IT, dat is iets wat je als team doet. En meer dan dat: het gaat om het collectief. Wij waren het startsein, maar we zijn nu bijna over de duizend man heen. Die groei komt niet door mij, het gaat om wat je samen kunt bereiken."

Gadgetman

"Ik vind spulletjes wel mooi. Ik had altijd al een passie voor IT-spullen, na onze studie was ik binnen ons bedrijf degene die alles aan elkaar kon knopen, zorgde dat de printer het deed, dat we een netwerkje hadden, op internet konden. Ik denk dat ik daarom die naam heb. Ik ben een early adopter, had al heel vroeg Apple, een Blackberry. Alle eerste edities heb ik gehad, maar wel functioneel. Als er nieuwe dingen zijn waarvan ik denk dat ik er gebruik van kan maken, zal ik wel proberen ze te krijgen."

Zandvoort

"Het is pas een jaar en een paar dagen dat we het circuit hebben, maar racen doe ik al zeventien jaar. Mensen vragen altijd hoe hard je rijdt. Maar het leuke van racen is dat het een heel erge precisiesport is, een concentratiespelletje. Het luistert allemaal heel erg nauw. Naar Zandvoort kijken we puur als onderneming, om te racen hoef ik geen circuit te hebben. Sinds we Zandvoort hebben, heb ik zelfs minder gereden. Het is meer werk erbij. Plus het is driehonderd dagen verhuurd. De baan is gelukkig zelden vrij."

Annette

"In Groningen tijdens mijn studietijd ontmoet en sindsdien heel gelukkig samen. Onze kinderen zijn nu veertien, twaalf en acht."

50 jaar getrouwd

"In januari waren mijn ouders 50 jaar getrouwd. Uniek dat je dat mag meemaken. We hebben het in Apeldoorn gevierd, met mijn broers en hun echtgenotes en kinderen. Een heel gaaf familiespektakel. Toen ik ziek was en ik een maand op de intensive care lag, heb ik zo veel aan mijn familie gehad. Maar er waren ook heel veel mensen bij wie niemand langskwam. Dat voor mij voorheen zo vanzelfsprekende dat mijn ouders en iedereen in de familie zo goed met elkaar kunnen omgaan, is zeker niet voor iedereen weggelegd."

Lymfklierkanker

"In 2013 kreeg ik lymfklierkanker. Maar ik was ondanks dat mijn lichaam werd afgebroken ook al bezig met herstel. Ik lag twee weken in het ziekenhuis toen ik besloot mee te doen aan Alpe d'HuZes. Dat werkte als een stok achter de deur. Al was ik alles behalve bezig spieren op te bouwen, het heeft me mentaal geholpen te herstellen."

"Ik verdiepte me in die tijd niet in mijn ziekte, ik wilde niet weten wat mijn kansen waren en daar percentages aan koppelen. Ik had wel door dat het niet oké was en geen doorsnee lymfklierkanker. Je moet als patiënt dokters challengen en meedenken, maar ik slikte zo veel medicijnen, ik kon niet eens een tijdschriftje lezen. Dus heb ik dat bij anderen neergelegd, bij een vriend van mij die arts is en mijn broers."

"Alpe d'Huzes hebben we gehaald, een jaar later. Met collega's, artsen en een verpleegkundige van het AMC. Maar omdat er geen fonds was voor wetenschappelijk onderzoek naar specifiek lymfklierkanker hebben we daarna Lymph & Co opgericht. Ook voor een stukje awareness: het is de derde kankersoort onder kinderen, de vijfde onder volwassenen, de groep mensen die het krijgt, is groot."

Onzekerheid

"Eerst waren de controles elke maand, nu om de twee maanden. Ik zie er niet tegenop, het is best fijn dat het niet zo lang duurt. Al is het nepgeruststelling, het is toch een prettig gevoel als de uitslag goed is. Natuurlijk ben je onzeker, die onzekerheid is een fact of life. Maar zolang ik die spanning nog voel, ben ik er nog en gaat het dus goed."

Hollandse 100

"Dé Hollandse 100, nu voor de derde keer. Om geld in te zamelen voor Lymph & Co wilden we een mooi sponsorevenement bedenken. Dat werd 10 kilometer schaatsen, een oer-Hollands nummer dat onder druk staan, en 90 kilometer fietsen - ook een Nederlandse sport. Te doen, maar wel een uitdaging. Je kunt het als persoonlijk doel zien, maar je kunt ook als groep of familie een estafette doen. Zodat er voor niemand een reden is om er níet te zijn. Maar ook vanuit het idee: kanker krijg je niet alleen. De Hollandse 100 is doorspekt met persoonlijke verhalen, mensen doen vaak mee om iemand die ze kennen te ondersteunen. Op een positieve manier, niet vanuit medelijden. Dat geldt ook voor mij: mijn vrouw en haar vriendinnen, mijn broers en mijn moeder doen mee."

Schaatsen

"De eerste editie organiseerden we anderhalve maand nadat we De Hollandse 100 hadden bedacht. Met als nadeel dat ik niet kon schaatsen. Ik ben naar de Jaap Edenbaan gegaan en Gert-Jan van de schaatsschool zei: ik zorg ervoor dat je de finish haalt. Dat heeft hij ook gefikst, al was het meer lopen op schaatsen. Nog steeds trainen we elke donderdag met een groepje voor De 100. Het is voor ons bedrijf ook een stukje teambuilding, heel veel mensen die hier werken, hadden ook nog nooit geschaatst. Pavel uit Oekraïne deed letterlijk veertig minuten over zijn eerste rondje. Andere mensen uit het bedrijf ondersteunen De 100 als vrijwilliger. Behalve dat het extern een heel mooi evenement, is die interne steun heel mooi en heel dierbaar."

Eva Jinek

"Ik zat met Simon Keizer, die ambassadeur is voor Lymph & Co, in haar programma. Ze dacht dat ze die 90 kilometer niet zou halen. Maar als mijn dochter van 12 op schoolreis naar Katwijk 50 kilometer kan fietsen, zijn die 90 kilometer voor haar echt wel te doen. Het is ver, maar je haalt het altijd. Dus ik heb gezegd: je hebt geen excuus. Ze had het ook wel over zichzelf afgeroepen. Ze begon Simon af te zeiken dat hij zijn eerste keer huffend en puffend over de finish was gekomen."

Bril

"Vind je die zo opvallend? Ik weet wel dat iedereen 'm heel groot vond, toen ik hem net had. Maar je ziet nu toch alleen maar grote brillen? Ik heb prismaglazen, als ik mijn bril niet op heb, word ik snel moe."

Jan Paternotte

"Die naam zegt me wel wat, help me even. O ja. Ik zou niet weten wat ik over hem zou moeten zeggen, ik ken hem alleen uit de krant."