Het rommelt op de markt

West-Brabant houdt van rommelmarkten, maar de verkopers klagen. "Onze spullen brengen steeds minder op", zeggen ze tegen BN De Stem. Weet je wat het is, zegt Janus Maas boven zijn vazen en pendules: "Jeugd van nu houdt niet meer van onze spullen. Die koopt een klok bij Ikea en als de batterij op is, kopen ze een nieuwe. Die komt hier echt niet op de rommelmarkt."'Hier' is in dit geval sporthal 't Veerhuis in Oud Gastel, op zondagmorgen. Bijna tachtig kramen en rond 10.00 uur al een paar honderd bezoekers. Roemenen dingen af op een televisie en een bladblazer, een echtpaar vraagt zich af of die eikenhouten salontafel straks achterin de auto past en een dame op leeftijd zoekt vervanging voor het blauwe Beatrix-schoteltje dat ze kapot heeft laten vallen.Maar de tijd dat je huisraad nog voor een leuke prijs kon verkopen en aan het eind van de middag 'los' was, is voorbij. Kruislander Maas (83) kan het weten, want hij heeft met zijn keurige kraam overal gestaan. "Er is minder geld, minder belangstelling voor oude spullen en van die spullen zijn er ondertussen wel heel veel.Regelmatig wordt de weduwnaar gebeld om een zoldertje leeg te ruimen of iets te doen met de rest van een nalatenschap waarmee de familie zich geen raad weet. "Veel zou ik zo mee kunnen nemen, maar doorgaans geef ik er toch nog geld voor. Wel zo netjes. Maar soms hebben mensen hoge verwachtingen en moet ik ze teleurstellen. Hoe meer mensen komen te overlijden, hoe minder al die serviezen, Delftsblauwe vazen en eikenhouten ameublementen waard zijn. Een servieskastje dat ik vroeger voor 50 euro verkocht, levert nu nog twee tientjes op."Er belandt nogal wat bij de milieustraat, soms knapt Maas iets nog op. Hij heeft tijd en ruimte zat. Voor 25 euro huurt hij een kraam bij marktorganisator Jan Belleter. Die geeft hem altijd een fijn plekkie vooraan, dan hoeft Janus zijn volle bananendozen niet zo ver te sjouwen."Ik ben er mee de deur uit. Het gaat mij al lang niet meer niet om de winst: die is er al jaren nauwelijks meer. Vroeger namen buitenlanders karrenvrachten mee, maar sinds zij ook invoerrechten moeten betalen, valt er minder te verdienen. Maar ach, ik heb er wat mee te doen en ben onder de mensen. Je hebt toch behoefte aan een praatje", vertelt de voormalige melkboer.15 euroOok op de rommelmarkt kent hij zijn pappenheimers. Beroepsverzamelaars die al vroeg de tafels af gaan, op zoek naar zaken van waarde die een ander niet herkent. Allochtone arbeiders die familie in hun thuisland nog blij kunnen maken met Nederlandse afdankertjes. En het mevrouwtje dat tot drie keer toe een kop en schotel oppakt. Nee, 15 euro heeft ze niet. Sorry, ook geen tientje. Ze telt haar muntgeld nog eens op haar hand en als ze tot 9,50 komt, vindt Janus het ook goed. "Als ze komedie spelen, zie ik dat. Zo'n echt arm mensje dat al een rijksdaalder entree heeft betaald, wil ik nog wel eens blij maken."Toch kent ook de beminnelijke Kruislander grenzen. Neem nou zijn goudfazant van prachtig keramiek. Kocht Janus lang geleden op een veiling in België met hoge verwachtingen voor 42,50. Hij vraagt nu 55 euro, maar niemand wil hem. En al die jaren pakt hij dat ding wekelijks omzichtig in en uit. Als het snaveltje breekt, is z'n fazant geen cent meer waard.Hij kent een man die regelmatig informeert naar de prijs, maar hem steevast te duur vindt. Maas: "Als hij maar niet denkt dat ik er verlies op ga lijden. Ik ben misschien wel een oude gek, maar wel een gek met principes."