Het werk van fotografe Flore Zoé hangt overal ter wereld

We hebben geluk: het atelier van Flore Zoé in Bink36 op het bedrijventerrein De Binckhorst is keurig opgeruimd en overal in de ruimte hangen werken uit de verschillende stadia van haar bijna 20-jarige loopbaan als fotograaf. Het atelier wordt klaargemaakt voor een verkooptentoonstelling voor familie, vrienden en bekenden.Nieuw project Het is voor het eerst dat zij dit doet. Normaal gesproken hangt haar werk in prestigieuze galeries zoals de Opera Gallery met vestigingen in onder meer Singapore, Miami, Parijs, Monaco en Londen. "Ik ben normaal gesproken niet zo goed in opruimen en afstand doen van mijn spullen", zegt ze. "Maar ik wil een nieuw project beginnen, getiteld de Zwarte Traan. Ik loop al drie jaar rond met dat plan en het vergt een enorme investering. Nu mijn collectie zo groot is geworden, is het een mooi moment wat werk van de hand te doen en van de opbrengsten mijn volgende grote project te beginnen."Nikon Al gaat haar werk inmiddels de hele wereld over, ze verloochent haar afkomst niet. In een stellage in het atelier ligt de camera waarmee het in1981 allemaal begon. Het is de Nikon van haar vader die zij als zesjarig meisje voor het eerst in haar handen hield. "Ik was gefascineerd door het beeld dat je kreeg door door de lens te kijken", zegt ze. "Toch zou het nog lang duren voordat ik mij echt op de fotografie stortte. Zelf dacht ik eerder aan een studie psychologie. Ik was in mijn jonge jaren behoorlijk met mezelf bezig. Een kunstzinnige studie werd niet echt gestimuleerd thuis."SnaarEen gevoelige snaar is geraakt. Het staat ook in de biografie op haar website, dat haar jeugd niet altijd even zorgeloos was en dat die jeugd haar blik op het leven en de wereld rondom haar voortdurend heeft beïnvloed. Op het merendeel van de foto’s staan vrouwen, sterke en uitgesproken vrouwen die hun plaatsje opeisen in de wereld. "Al die vrouwen op mijn foto’s, dat ben ik. Ik wil mijn eigen mooie wereld creëren. Ik hoef geen ellende of verdriet aan de muurte zien hangen."Trots Trots is ze op een foto uit de serie NU! Met een vrouw op een steen in een verstilde waterpartij in een lommerrijk park. De foto is gemaakt in de Japanse tuin in park Clingendael. "Ik moest zelf tot aan mijn knieën in het water staan om deze foto zo te kunnen maken", zegt ze. "Mijn gedrevenheid gaat soms tot in het extreme. Bijna al mijn foto’s zijn vooraf tot in detail uitgetekend. Wanneer een situatie in de praktijk anders uitpakt, kan ik heel vervelend voor de mensen om mij heen worden.""Zo heb ik ooit een serie gedaan in het Gemeentemuseum Den Haag. Het kostte enorm veel moeite om voor elkaar te krijgen dat ik daar mocht fotograferen. Toen het eenmaal zo ver was, bleken alle schilderijen in de mij toegewezen ruimte van hun plek te zijn gehaald om te worden schoongemaakt. Uiteindelijk heeft dat ook weer een bijzondere sfeer opgeleverd, maar op dat moment was ik niet te genieten."Haagse plekkenEr zijn meer opvallende Haagse plekken zichtbaar in haar werk. Zo is op andere foto’s in de serie Nu! – gemaakt naar aanleiding van een overleden vriendin – het duinlandschap van Meijendel herkenbaar. De reeks Reflections of History maakte zij in het zwembad van Caesar Fitness + Spa Resort toen het nog in aanbouw was. Het bad is nog niet gevuld met water, maar de modellen lijken door het betoverende licht te zwemmen. De serie Spirit maakte zij in een militair hospitaal in België dat al decennia lang leegstaat. De reeks bracht haar bij de Opera Gallery. "Mijn toenmalige assistant liep de galerie in Singapore binnen om te kijken of die geschikt voor mij zou zijn", zegt ze. "De galeriehouder opperde een mail te sturen naar de oprichter en grote baas in Parijs. Binnen een maand zat ik al bij hem aan tafel. Het is zo’n galerie in een dure wijk waar je normaal gesproken niet naar binnen durft. De eerste keer dat ik er een foto van mijzelf zag, vergeet ik nooit: ik hing naast een kleine Dali. Het was een letterlijke ervaring van het spreekwoord ‘aan de grond genageld staan’. Ik ben daarna met mijn zakelijk manager naar buiten gelopen, de Place Vendôme op en in huilen uitgebarsten. Het voelde als de ontlading van 20 jaar lang werken op weg naar een hoger doel."