Hoe zesdaagsekoning Frank Boelé een paria werd

Frank Boelé blies de Zesdaagsen van Rotterdam en Amsterdam nieuw leven in, maar liet ook een spoor van financiële chaos na. Nu is hij een paria, schrijft het AD.

Frank Boelé knikt. Hij weet het. De mensen die zeggen dat ze nog geld van hem krijgen, het zijn er zo veel dat hij ze niet meer kan tellen. "Ik zeg maar dat ze achteraan moeten aansluiten."

Renners, rennersmanagers, gangmakers, juryleden, sponsors, communicatiebureaus, accountants, cateraars, de Koninklijke Nederlandse Wielerunie, materiaalverhuurbedrijven: de lijst met schuldeisers is schier eindeloos. De bedragen die ze claimen bij Boelé variëren van enkele honderden tot vele tienduizenden euro's. Meerdere crediteuren schatten het totale bedrag op een miljoen euro. Niet dat het uitmaakt. Het geld is er niet, zegt Boelé.

Jarenlang is het verhaal van Boelé een succesverhaal. In 2005 slaagt hij erin de Zesdaagse van Rotterdam weer tot leven te wekken. Hij brengt de Zesdaagse ook naar Amsterdam, en zelfs even naar Maastricht. Verder organiseert hij wielertoertochten en strandraces, neemt hij de organisatie van Olympia's Tour op zich en baat hij jarenlang het Velodrome in Amsterdam uit. Alles wat hij aanpakt, lijkt te lukken.

Dat wil zeggen: alles lukt, totdat het misgaat.

Snijden in eigen vleesVolgens Boelé zelf is de belangrijkste oorzaak de economische crisis, waardoor vooral de Zesdaagsen worden geraakt. Sponsors zijn steeds moeilijker te vinden. Boelé: "Het budget slonk, de omzet liep achteruit. We moesten snijden, ook in eigen vlees. En daardoor werden sommige relaties stroever, bijvoorbeeld met Ahoy."

Boelé, die een wirwar van bv'tjes heeft opgezet, begint te schuiven met geld. Zodra er ergens een tekort is, vult hij dat op met inkomsten vanuit een andere bv. Daar ziet hij zelf geen kwaad in. Maar een voormalige naaste medewerker omschrijft het als een piramidespel. "Hij vulde gaten met andere gaten. Het werkelijke probleem werd er alleen maar groter door."

Een ander zegt: "Hij werd lakser. De Zesdaagsen werden niet vernieuwd: het evenement bleef zoals het was, het publiek had het op een gegeven moment gezien. Hij kwam niet opdagen bij meetings en liep sponsors die duizenden euro's in het evenement hadden gestoken voorbij alsof ze er niet stonden."

PrijzengeldMeer en meer kan Boelé afspraken niet nakomen. Hij krijg het budget voor Olympia's Tour niet rond doordat gemeenten afhaken - het lukt zelfs niet als bestaande sponsors extra bijspringen. Het prijzengeld van de renners kan niet worden uitbetaald. En het jaar erop weer niet. Hij zet de ploegen voor het blok, op de dag voor de start. Starten zonder prijzengeld, of anders niet starten. De ploegen gaan morrend akkoord.

Herman Brinkhoff, in die jaren actief bij de organisatie van Olympia's Tour, zegt: "Boelé maakte er een puinhoop van. Hij liet iedereen van alles betalen of voorschieten zonder het ooit terug te betalen. Ik heb meer dan eens geprobeerd met hem af te spreken; hij zegde elke keer af, of kwam niet opdagen. Hij nam zelfs zijn telefoon niet op."

Ook bij de Zesdaagsen van Rotterdam en Amsterdam worden steeds meer renners, gangmakers, tijdwaarnemers, juryleden, cateraars en verhuurbedrijven niet of niet volledig betaald. Vrijwel alle renners van de laatste Zesdaagse van Amsterdam, in 2014, wachten nog altijd op hun geld. Ook in Rotterdam kan Boelé niet betalen. De Duitse ex-wereldkampioen Robert Bartko spant zelfs een rechtszaak aan.

LondenBoelé vestigt zijn hoop op hulp van buitenaf: de Amerikaan Michael Gollner. Die heeft een bedrijf dat doet in private equity. Gollner, die niet beschikbaar is voor commentaar, wil een serie van Zesdaagsen aan elkaar koppelen, waaronder de nog weer op te richten Zesdaagse van Londen. Volgens Boelé heeft Gollner het over tv-rechten en schaalvergroting. "Hij hield me een worst voor. En ik hapte toe."

Boelé is als de kleine piranha die met de haaien wil zwemmen: hij wordt opgegeten. Met huid en haar. Uitgekleed, zoals hij het zelf noemt. Gollner neemt zijn contacten en zijn kennis over - handig voor het organiseren van de Zesdaagse van Londen. Hij betaalt uiteindelijk onder meer de vergoeding van renners van de Zesdaagse van Rotterdam en legt een claim op de bv's van Boelé. Gollner verplettert Boelé. Die zit, zoals hij zelf zegt, 'aan alle kanten knel'.

Sommige crediteuren dreigen met rechtszaken en krijgen heel soms een deel van hun geld ('Het kwam van zes rekeningen, alsof hij het bij elkaar moest sprokkelen'). Anderen nemen hun verlies en willen er niet meer over praten.

SchikkingDe directie van Ahoy is ondertussen ook klaar met Boelé. Ze kopen de demontabele baan en zeggen de samenwerking met Boelé op. Een maand geleden troffen de partijen een schikking waarmee Boelé werd uitgekocht. Over de precieze inhoud van die schikking mogen beide partijen geen uitspraken doen.

Boelés rol als wedstrijdorganisator is definitief uitgespeeld. Hij krijgt van wielerunie KNWU geen vergunning meer om koersen te organiseren (KNWU-sportmanager Henk van Beusekom: "Boelé heeft een spoor van vernieling getrokken door het nationale wielrennen"), zijn reputatie heeft een enorme knauw gekregen en Gollner hijgt in zijn nek. Achter de schermen organiseert hij nog wat wilde strandraces, maar hij is te bang om op de voorgrond te treden.

KlunzigEen aantal schuldeisers vermoedt dat Boelé er zelf beter van is geworden, dat er ergens stiekem geld is weggezet en dat hij met opzet facturen niet betaalde. Maar de meeste schuldeisers denken dat zijn bedrijfsvoering vooral 'onhandig', 'klunzig' en 'naïef' was.

Boelé zelf: "Ik heb fouten gemaakt, en ik snap dat ik een lul ben voor veel mensen. Maar ik heb geen euro naar mezelf weggesluisd."

Van zesdaagsekoning tot paria in de nationale wielerwereld: het verhaal van Frank Boelé is er een met heel veel kanten. En vooral een met heel veel verliezers.

Na een enerverende slotavond hebben de Spaanse baanwielrenners Albert Torres en Sebastian Mora Vedri de Zesdaagse van Rotterdam op hun naam geschreven. Met 231 punten bleef het duo gisteren de Frans-Duitse combinatie Morgan Kneisky/Christian Grasmann, die als enigen in dezelfde ronde finishten als de winnaars, ruimschoots voor. Titelverdediger Niki Terpstra en Yoeri Havik eindigden op twee ronden van Torres/Vedri op de derde plaats. Wim Stroetinga en Raymond Kreder, die drie dagen het klassement hadden aangevoerd, eindigden op de zesde plaats.

De vader van de zaterdag gecrashte Victoria Williamson liet gisteren aan de website cyclingweekly weten dat het onzeker is of zijn dochter volledig zal herstellen van haar val. De Britse kan de Spelen van Rio in elk geval vergeten.

Williamson viel zaterdagavond in Ahoy samen met de Nederlandse Elis Ligtlee. Die kwam er redelijk vanaf, maar de Britse brak onder meer haar bekken en beschadigde enkele ruggenwervels. "Ze heeft nog veel pijn, al gaat ze wel vooruit. Als alles volgens plan verloopt, hopen we dat we haar vrijdag naar Engeland kunnen brengen. Fietsen is op dit moment het laatste waar we aan denken," aldus haar vader.