Bruine kroeg op sterven na dood? Dit café bewijst het tegendeel: 'Het is hier een plekkie zonder poeha'

‘Cheers.’ Ze zeggen het soms letterlijk aan de bar bij Me Moeder. Maar het doet tegelijk denken aan de beroemde Amerikaanse comedyserie uit de jaren tachtig met dezelfde naam. Die fictieve bar in Boston met de pakkende begin tune: Where everybody knows your name. And they are always glad you came. Vrij vertaald: Wees welkom, want wij zien en horen jou.

Dat geldt zeker ook voor ‘Me Moeder’. Sinds deze maand alweer dertig jaar oud. Voor een bruine kroeg eigenlijk nog jong. Maar tegelijk best knap, want dergelijke uitspanningen vallen tegenwoordig bij bosjes, schrijft het AD.

Nederland telde vijftien jaar geleden nog 12.065 bruine kroegen en eind vorig jaar nog maar 8.260

Uitbater Peter Both: ,,Plekken met een tapijtje op tafel, een fluitje bier erbij en de naam van de kroeg in krulletters op het raam zijn zeldzaam geworden. Zeker in de Hoeksche Waard, waar je de echte bruine kroegen nog maar op een hand kan tellen.”

Volgens het het Centraal Bureau voor de Statistiek telde ons land vijftien jaar geleden nog 12.065 bruine kroegen en eind vorig jaar nog maar 8.260. Marktonderzoeker Locatus heeft het zelfs over nog maar 5.000.

Plekkie zonder poeha waar niemand neerkijkt op een broodje frikandel uit de frituur

Zonde vindt Both, want juist zo’n café ‘zonder pretenties’ is heel wat waard. ,,Een thuis weg van huis, waar je blindelings de weg weet. Hier zeker, want sinds ik de zaak heb overgenomen is er niets veranderd aan het interieur.” Lachend: ,,De koektrommels die wijlen Otto van Tilburg, de eerste kroegbaas, destijds ophing aan het plafond, hangen er nog steeds. Ik heb ze alleen beter vast gezet met schroeven, omdat er op den duur wel eens een naar beneden lazerde.”

Ook zo leuk aan de pijpenla, waar hij zelf jarenlang als gast aan de toog zat: ,,Dat je op den duur kunt uittekenen wie er wanneer door de deur komt en wat zij graag drinken. Meestal gewoon pils en in het weekend wodka en rum. Misschien niet zo verrassend, maar ook dat heeft zo zijn charme. Het is hier gewoon nog lekker dorps. Een plekkie zonder poeha waar niemand neerkijkt op een broodje frikandel uit de frituur.”

Meldingen van geluidsoverlast, ingediend door een aantal buurtbewoners

Of dan alles pais en vree is in het kleine dorpscafé? ,,Nou ja, ook wij hebben natuurlijk klappen gekregen tijdens corona. En dat nog niet helemaal duidelijk is of we het destijds gedoogde coronaterras, dat we delen met de uitbaters van Van Speyck, ook in de toekomst mogen blijven gebruiken, is ook nog even spannend.”

Both hoopt dat de gemeente haar oren uiteindelijk niet te veel laat hangen naar de meldingen van geluidsoverlast, ingediend door een aantal buurtbewoners verderop in de aangrenzende Peperstraat en Kerkstraat. ,,Het terras brengt ook wat levendigheid terug in Oud-Beijerland. Toch de ‘hoofdstad’ van ons eiland.”

Daarbij draagt het terras volgens hem bij aan de aantrekkelijkheid van de Hoeksche Waard en de lokale economie. ,,Want wie bij mij een biertje drinkt, gaat even daarna misschien een hapje eten bij een nabij gelegen restaurant. Of andersom. Lokale horeca en ondernemers steunen elkaar.”

Avonden komen steeds iets later op gang

Both hoopt alleen dat hij niet te lang op gasten hoeft te wachten. Iets wat momenteel bijna gewoon is geworden. Want, klinkt het: ,,Waar het hier vroeger om acht uur ‘s avonds al vol stond en mensen rond enen aftaaiden, om een half uur later onder de dekens te gaan, komen de avonden steeds iets later op gang.”

De grootste boosdoener: indrinkende jongeren die zaterdag pas rond middernacht eens een kijkje komen nemen. Prima hoor, want we zijn dan tot 4.00 uur ‘s nachts geopend. Maar het is voor mij gezelliger als we samen een beetje op stoom komen.”