Deze kroeg is alleen toegankelijk voor zeevarenden

Op het eerste gezicht een kroeg. Maar zoals zo vaak, eerste indrukken kloppen niet altijd.

Niet iedereen komt er zomaar binnen. Op de deur een papier dat de Seamen's Club alleen toegankelijk is voor zeevarenden. Het papiertje hangt er niet voor de vorm. Een nieuw gezicht dient zich even voor te stellen. In een schrift wordt nauwgezet bijgehouden wie er allemaal over de vloer komt. Naam, schip, nationaliteit. Russen, Indiërs en veel Filipino's.

Bindende factor

Je hoeft niet per se direct vanaf volle zee te komen. Ook mensen die bij de sluizen werken. Mensen van Rijkswaterstaat, Zeeland Seaports en marineveteranen zijn welkom. Scheepvaart moet wel de bindende factor zijn.

Eerste gezicht

,,Je moest eens weten wat ik allemaal te horen krijg. De verhalen... Mensen lopen soms helemaal leeg.'' Marian Minnebo is een van de vier dames achter de bar in de Seamen's Club. Ze is voor veel opvarenden het eerste gezicht aan de wal dat ze zien na weken, soms maanden op zee. ,,Ze noemen me mamma, soms oma. Ja, ik hoor hier bij het vaste interieur.''

Achter de bar staan vindt mamma Marian leuk maar het halen en brengen van opvarenden naar de Seamen's Club met het eigen busje misschien nog wel leuker. ,,Je komt overal. Ook waar niemand kan komen.'' Ze toont een pot vol toegangspasjes van bedrijven.

Zelf heeft Marian niet gevaren. ,,Ik heb wel een tijd een jachtje gehad.'' Een brede grijns: ,,Maar dat telt niet echt. Ik kom wel uit een familie die heeft gevaren. En dat helpt wel als je hier werkt.''

Beste van Nederland

,,Met name het sociale wordt zo gewaardeerd.'' Als bewijs haalt ze foto's van de wand. Handtekeningen van een bemanning op een certificaat onderstrepen dat Terneuzen de beste Seamen's Club van Nederland is. Er is ook een fotocollage waarop Filipijnen hun van afval gemaakte creaties tonen. ,,Ik mocht toen kiezen wie de mooiste dingen gemaakt had'', vertelt ze. Als eerste en vaak enige contact in Terneuzen krijgen de bardames de gekste vragen en altijd passen ze er wel een mouw aan. Jongens die online onder rembours schoenen bestellen en hier een pak dollars achterlaten om de postbode te betalen.

Havenstad

,,Terneuzen wil zich toch altijd op de kaart zetten als tweede havenstad van Nederland?'', klinkt het van de overkant van de bar. Zijn naam wil de binnenvaartschipper niet in de krant terugzien. ,,Schrijf maar in je krant dat een beetje havenstad echt niet zonder een Seamen's Club kan.''

Kapitein Lasse

Marian wijst naar het tafeltje bij het raam. ,,Daar zit de kapitein, die ligt hier met zijn schip al bijna twee weken. Marians dochter, Femke Kay, die ook achter de bar werkt, noemt de Roemeen Lasse omdat hij volgens haar sprekend lijkt op de Ajax-speler Lasse Schöne.

Kapitein Lasse babbelt met zijn chief-engineer. Waarom hij al twee weken met zijn gastanker wacht kan en wil hij niet zeggen. Maar erg vindt hij het niet. ,,De oude tijden zijn voorbij. Het beeld van havensteden bezoeken, de wereld zien. Dat is niet meer. Het moet allemaal snel snel. Dit is heel uitzonderlijk. Normaal gesproken lig ik hooguit een etmaal in een haven. Maar dit is goed. Leuk stadje, niet groot maar leuk. Ik heb nog een gitaar gekocht voor mijn kinderen. Daar zullen ze straks blij mee zijn.''