Een van de bekendste discotheken sluit deuren: iedere vrijdag 3000 bezoekers uit het hele land

,,Ik wil niet te veel vertellen, dan word ik te emotioneel”, begint Rob Peek het gesprek bij het AD. Het klinkt alsof hij een brok in zijn keel wegslikt. Ja, hij en zijn broer zijn zeker blij met deze nieuwe stap, maar het waren tóch 25 jaren. De club aan de A12 bij Bunnik was hun kindje. Het maakte hen wie ze nu zijn. Voor de gebroeders Peek, die inmiddels negentien horecazaken hebben en vorig jaar nog de horeca bij Fort bij Vechten overnamen, begon het allemaal hier, in de 2500 vierkante meter naast de A12. ,,Het was gewoon een droom, álles wat wij deden, werd goed opgepakt.”

Rijen dik stond het elke vrijdagavond bij Studio A12, of zoals velen het kennen: Brothers. Voor de tieneravonden stonden zelfs files op de A12. Honderden ouders brachten hun kroost naar de discotheek. Maar ook op andere avonden laadden volgestampte bussen, want ja, ze hadden óók hun eigen busverbinding, talloze voornamelijk tieners en twintigers uit op het terrein van de broeders.

De laatste jaren kwamen ze zelfs met campers naar het terrein van Brothers

In Brothers werden herinneringen voor het leven gemaakt. De bussen stonden stipt om 04.00 uur klaar om iedereen weer naar huis te brengen. Wie te laat was, had pech. Of geluk; het kwam meer dan eens voor dat iemand toch te diep in het glaasje had gekeken en zijn bier of wijn op de weg terug niet binnen kon houden. Heen met de bus, maar terug met de taxi, was het motto van velen. Anderen boekten speciaal een hotel. De laatste jaren kwamen ze zelfs met campers naar het terrein. ,,De volgende ochtend reden ze weer naar huis, maar dan hadden ze er geen rekening mee gehouden dat het hek dicht zat. Dan belden ze ons: we willen weg.”

Op de eerste avond, 14 februari 1997, was er vierhonderd man binnen, na drie maanden zat het iedere vrijdag met meer dan drieduizend man stampvol. Ging er één uit, mocht de volgende pas naar binnen. En dat bleef de eerste tien tot vijftien jaar zo. Mensen uit heel de provincie, maar ook zeker van verder, trokken naar de club. Zelfs uit Amsterdam waren er stamgasten, die de toeristen in hun eigen stad wilden vermijden.

De club stond bekend als veilig. Bijna overal hingen camera’s, bezoekers werden preventief gefouilleerd

Op de Aziatische avonden kwamen ze uit heel Nederland; van Groningen tot Limburg, herinnert Peek zich. Ook de Classic Café avonden gingen hard. Een ander schot in de roos waren de tiener- en de 25+ avonden. Je kunt dus wel stellen dat de populariteit van Brothers immens was. ,,Als ik op een camping in het buitenland stond en mensen vroegen waar ik vandaan kwam en ik antwoordde Bunnik, dan zeiden ze: ‘O, van Brothers!’”, zegt Peek. ,,Ik liep er nooit mee te koop, dus dan keken mijn en vrouw en ik elkaar veelbetekenend aan; zó bijzonder hoe bekend het is geworden.”

De club stond volgens Peek bekend als veilig en gezellig. Bijna overal hingen camera’s, bezoekers werden preventief gefouilleerd, er was een streng deurbeleid en als mensen zich niet gedroegen dan werden ze al vrij snel gewaarschuwd of eruit gezet. Peek heeft meermaals ouders van dronken tieners gebeld. Daarnaast waren ze betaalbaar en was de sfeer gemoedelijk. De deuren gingen om vier uur dicht, iets eerder dan gebruikelijk.

De locatie, het eigen busvervoer, de thema-avonden, de zalen met verschillende muzieksoorten. Wie niet van skihutmuziek hield, ging naar de houten zaal, een ander vond zijn geluk in de clubzaal of juist in het Grand Café boven. Peek zelf gaf de voorkeur aan de Classic-avonden. ,,Ik ben heel breed qua muziek, hou van jazz, house en blues. Als het maar goed is en klopt. Dat vind ik mooi.”

Impact rookverbod: geen gaten meer in kleren, maar óók het contact met anderen nam af

Deze ingrediënten zijn volgens Peek dé reden geweest dat zijn Brothers tot drie keer toe is uitgeroepen tot populairste club van Nederland. Dat mensen zich naar voren drongen om in kolkende zalen blij in elkaars oren te schreeuwen en onhandig of juist sensueel te dansen. Maar er waren zeker ook mindere tijden.

Toen het rookverbod werd ingevoerd, misten ze in de club een stukje gezelligheid. Geen gaten meer in je kleren, maar óók het contact met anderen nam af. ,,Het is anders wanneer je een sigaretje opsteekt terwijl je met iemand staat te praten of moet zeggen: ik ga even naar buiten.”

Ook de verhoging van de alcoholgrens van zestien naar achttien jaar was lastig. Legitimaties werden vervalst. Het animo liep terug; overal sloten discotheken de deuren. Oudere jeugd ging naar concerten en festivals. In 2015 besloten de Bunnikse broers daarom over te gaan op een ander concept. Ze maakten van hun discotheek een evenemententerrein.

Maar ook daar komt een einde aan. Een firma actief in de bouw en ontwikkeling heeft de grond gekocht en verandert het gebied naast de A12 in een industrieterrein. Volgens Peek heeft de sluiting niks te maken met corona, al was dat geen makkelijke tijd, maar alles met een veranderde markt. ,,Dat is aan de ene kant gek, maar we zijn ook blij. We hebben prachtige andere locaties waar we ook feesten kunnen geven. Wie weet komt er in de toekomst nog eentje bij.”

Op 22 april kan er voor het allerlaatst worden gedanst en gesjanst in Brothers

Maar eerst moet het einde worden gevierd. Er staan nog allerlei evenementen op de planning, zoals De Goede Foute Vrijdag, Vrienden van Brothers, Breicheisen Business Boxing Gale en Teenage xxl. Op 22 april kan er voor het allerlaatst worden gedanst en gesjanst in Brothers. Dat gebeurt tijdens een Classic xxl closing party. ,,We gaan de toekomst positief tegemoet en focussen ons op onze andere ondernemingen.”