Horecaondernemer Michel moest zijn zaak vanwege zieke vader verkopen

Zet de goedlachse Michel Wouters (39) buiten met een dienblad en hij babbelt genoeglijk met al z’n klanten op het ruime terras. Of het nu gaat over de mooiste fietsroutes, het blauwe vogelhuisje in de boom bij het terras of over de vraag of het dit jaar weer bewoond is: Wouters babbelt gezellig mee. Hij houdt ervan en dat spat er vanaf. Terwijl hij drankjes en broodjes tonijn bezorgt, zwaait hij zich de vrije arm van het lijf om z’n dorpsgenoten die langsfietsen te begroeten.

De Meije. Het is een pareltje in het Groene Hart een lintdorp met kerk, school, watertoren Pietje Potlood en natuurlijk de brasserie. Het is sinds drie jaar de woonplaats van Wouters en zijn vriendin Sher. Zij werkt in de kinderopvang in Amsterdam en springt waar nodig bij in De Halve Maan. Ze willen hier nooit meer weg, legt Wouters even later uit aan het ADals hij tussendoor wat tijd heeft voor een kort interview. ,,Ik heb in mijn leven op heel veel plekken gewoond in grote steden, maar dit is het mooist.’’

Kink in de kabel horecaondernemer door familieomstandigheden

,,Mijn ouders kochten jaren geleden hier een woonboerderij en het bleek zo groot dat ik er met mijn vriendin Sher ook kon wonen. We vonden dat best een stap maar we zeiden: we gaan het een weekendje proberen. We werden direct verliefd. Nou ja, we zijn eigenlijk nooit meer weggegaan. De natuur is geweldig mooi, de mensen zijn aardig en we zijn hier echt verwelkomd.’’

Toen eind vorig jaar Brasserie De Halve Maan te koop kwam, twijfelde Wouters geen seconde. Hij was toen al eigenaar van Strand Zomer in Nieuwkoop. Dit restaurant ligt een paar honderd meter verwijderd van De Meije. Maar toen kwam er een kink in de kabel en door familieomstandigheden - zijn vader die hem terzijde stond in Strand Zomer werd erg ziek - stond Wouters voor de keuze: welk restaurant zou hij houden? Dat was pittig, blikt Wouters terug, maar de 39-jarige horecaman koos vol overtuiging voor de brasserie.

Hekken waar wielrenners hun duizenden euro’s kostende fiets in hun zicht in kunnen parkeren

Vorig jaar kocht Wouters de brasserie van de vorige eigenaar Elly van Hanswijk. Wouters zorgde voor meer licht in het restaurant, schilderde de muren blauw en zorgde voor een designinrichting. Hij plaatste ook hekken waar de wielrenners hun duizenden euro’s kostende heilige ros in hun zicht in kunnen parkeren en besloot de kaart uit te breiden met iets chiquere gerechten. ,,Maar de gehaktbal is nog niet verdwenen’’, haast Wouters zich te melden. Parkeren hoeft overigens ook geen probleem te zijn, schetst Wouters geruststellend. ,,Parkeren kan bij de kerk hiernaast, maar ook bij de school’’, wijst hij naar achter, voorbij de katholieke kerk.

Wouters werkte twintig jaar lang in de horeca, onder andere bij Van der Valk. Sindsdien besloot hij tijdens zijn werk geen pak meer te dragen, vertelt hij met een glimlach. Hij geeft graag een rondleiding door zijn restaurant waarin schapenkoppen aan de muur hangen, aangeschaft via een personeelslid met schaapjes thuis.

,,Ik voel me vereerd dat ik hier mag werken op deze mooie plek met veel geschiedenis.’’ Een geschiedenis die lang teruggaat. Wouters wijst naar de muur waar de foto hangt van de bemanning van een neergeschoten bommenwerper. ,,In de oorlog hier in De Meije neergestort. Familie van de omgekomen bemanning komt nog elk jaar hiernaartoe’’, legt Wouters uit.

Een tournedos van 35 euro op de kaart geen ramp

In De Meije zijn volgens Wouters veel mensen vanuit de Randstad komen wonen en dus is een tournedos van 35 euro op de kaart geen ramp. ,,Ik dacht: ‘ik moet het ervoor vragen, maar zou het wel gaan werken? Maar het blijkt te werken, gelukkig.’’ Maar hij serveert ook nog de ‘gewone' gerechten. Dat past ook bij Wouters, verduidelijkt hij: ,,Weet je, ik ben gewoon van hard werken op mijn gympies hoor, doe maar gewoon.‘’

,,Het gaat mij om sfeer en beleving en gezelligheid. Als ik ’s ochtends begin en de eerste wielrenners komen, dan wordt het gezellig. Daarna komen de andere fietsers vanuit de Randstad hier naartoe. Daarna serveren we de lunch, de borrel en ’s avonds het diner, die afwisseling vind ik echt heel tof.’’

Ook een leuke afwisseling de ‘Dolle donderdag’, zoals Wouters dat met een grote grijns noemt. ,,Die is de laatste weken ontstaan met wat mannen die hier een avondje komen drinken. Altijd erg gezellig.’’