De psychologie van het Michelinsterrenrestaurant: drie redenen voor een unieke ambiance

Maanden wachttijd tafel restaurant Michelinster

De ervaring begint al met de wachttijd, hoe gek dat ook klinkt.

Wat schaars is, heeft psychologisch waarde. Dus heb je eindelijk de moed verzameld om in een exclusief restaurant te reserveren? En moet je vervolgens zes maanden wachten tot er een tafeltje beschikbaar is?

Bingo! Een schot in de roos voor je brein.

Die wachttijd combineert twee psychologisch heel gunstige effecten:

1. Ultieme voorpret
   Jouw bewuste brein overtuigt je graag dat je de juiste keuzes maakt. Dus reserveer je vandaag voor over zes maanden? Dan zal het brein er in die periode alles aan doen om voorpret te genereren. Dankzij die voorpret kijk je er enorm naar uit, vooral zodra de ervaring dichterbij komt. Je praat de keuze als het ware goed, om er niet op terug te hoeven komen.
   

2. Sunk Cost-effect: beloning na langdurige zelfbeheersing
   Tijdens zes maanden wachten registreert je brein bovendien alle moeite die je er insteekt. Het is pure zelfbeheersing, zoals kleine kinderen in de Marshmallow-test.
   En na al die gedane moeite van het wachten, kun je er maar beter enorm van genieten. Reken dus maar dat jouw brein je bij binnenkomst overtuigt dat het geweldig wordt!

Niet zomaar een vorkje prikken

Na zes maanden wachten kom je niet zomaar een vorkje prikken. En sterker nog, wie naast de deur op de gevel het Michelinbordje met een, twee of zelfs drie sterren ziet prijken, komt mentaal in een andere staat.

In zo’n restaurant gaat het niet om geld of om snelheid. Het gaat om ambiance, om smaak en om beleving. En hoe verder je weg blijft van vooral die focus op geld, hoe meer gevoelsgedreven je het moment beleeft.

Het brein heeft een rationele mindset en een gevoelsmindset (let op: een rationale mindset betekent niet dat je rationeel denkt en/of beslist, dat is slechts een illusie). De ambiance, smaak en beleving brengen het brein in een gevoelsmindset. Die staat ver af van geld, vergelijkingen en andere rationele overwegingen. In plaats daarvan geniet je met volle teugen en stap je een andere wereld binnen. In die wereld is het geen enkel probleem om onbezorgd te zijn.

Dus een wijnarrangement voor 95 euro? En een extra kaasplateau voor 25 euro?
De prijs lijkt er niet toe te doen.

Tip: slimme Michelinrestaurants communiceren natuurlijk 95 euro. Of zelfs ’95’ bij de wijnen. Wie het euroteken hier weglaat (en iedere andere associatie met geld) voorkomt dat de rationele mindset toch weer terrein wint.

De mentale boekhouder doet de rest

De psychologie van het sterrenrestaurant schakelt ten slotte de mentale boekhouder in. Vroeg of laat moet er betaald worden. De gevoelsmindset krijgt dan toch bezoek van de rationele denkwijze. Gelukkig schakelt het brein op dat moment de mentale boekhouder in, die een apart potje heeft gereserveerd voor ‘leuke dingen’ (of culinaire uitspattingen, om onze restaurateurs meer recht te doen).

Dat betekent dat die 300 euro voor een avondje eten in een ander mentaal potje valt dan 110 euro voor de weekboodschappen. En sterker nog, wie geld spaart op een leuke dingen-spaarrekening geeft dat geld vervolgens lachend uit, zelfs als er tegenover een hypotheekschuld of zelfs een consumptief krediet openstaat. In economische zin niet logisch, maar voor het brein en de mentale boekhouder is het geen probleem.

Daarom ‘klopt’ de psychologie van het Michelin-sterrenrestaurant. Door niet minder dan drie redenen heeft het brein (en jij gelukkig ook) een geweldige ervaring. En die 300 euro? Die kosten ben je snel weer vergeten. Dus probeer het vooral een keer. Of reserveer alvast. Je moet er waarschijnlijk nog lang genoeg op wachten.