Deze strandtent heeft geen eigenaar en streeft niet naar winstmaximalisatie: dit is waarom

Hans van den Broek (44) runt The Shore in Scheveningen met partners Geert Verhoeff, Thomas Franse, Romy IJzerman en Sebastian Kleinsma. Onze stille partner is stichting Sleipnir. ,,Deze stichting bestaat uit twintig ondernemingen die een sterke focus hebben op duurzaamheid. Wij zijn gestart vanuit duurzaamheidsmaximalisatie in gebruik van materialen, energie, inkoop en afval. Die doelstellingen hebben we op maximaal gezet en teruggerekend wat we moeten vragen voor onze producten en diensten.”

'We ondernemen vanuit behoefte'

Waar kapitalistisch ondernemen draait om winstmaximalisatie, is voor Hans ‘behoefte’ het uitgangspunt. ,,We ondernemen vanuit de behoefte van onze klant, onze medewerkers en onszelf. Uit onderzoek blijkt dat als je een salaris ontvangt dat jou in staat stelt prettig te leven, jouw geluk niet toeneemt als jouw inkomen nog verder stijgt. Zo’n salarisstijging kan alleen voortkomen uit het feit dat jouw klanten te veel betalen. Want jij neemt meer dan je nodig hebt.”

Hoe maak je iemand mede-eigenaar van jouw bedrijf?

We gaan terug naar 2017. Hans is dan twaalf jaar succesvol met zijn surfschool Surfles.nl als hij van de gemeente een horecavergunning krijgt. ,,En de strandpaviljoens om ons heen krijgen tegelijk een vergunning om surflessen te gaan geven. Zo stimuleert de gemeente concurrentie.” Hij ziet uitbreiding van zijn bedrijf wel zitten en vindt in Geert Verhoeff een partner om de horeca op te starten.

,,Mijn bedrijf had door het toekennen van een horecavergunning ineens een veel grotere waarde. We zagen twee opties: Geert zou zich inkopen of ik zou hem de helft van het bedrijf schenken. In beide gevallen zou er afgerekend moeten worden met de fiscus. En we zouden extra omzet moeten gaan draaien om dat te kunnen betalen.”

En dat is waar voor hem de schoen wringt. Extra omzet betekent hogere prijzen rekenen. ,,We zouden onze klanten te veel moeten laten betalen voor de producten en diensten die we leveren.” Een kennis vertelt hem over stichting Sleipnir die werkt met steward ownership. De waarde van de bedrijven van Sleipnir ligt niet bij privépersonen. Sleipnir bestaat uit de bedrijven die erin zitten. De bedrijven zijn van zichzelf, van de stichting dus.

,,We komen tweemaal per jaar bij elkaar. We hebben geen inspraak in elkaars bedrijven. Wel sparren we met elkaar. Dat vind ik een mooi voordeel van deze constructie. Het is een fijne gemeenschap van ondernemers die op dezelfde manier over economie en ondernemen denken.”

Bij The Shore zetten ze zelf de koers uit

Alle bedrijven schenken een deel van hun winst aan de stichting. Met dit geld worden startups gefinancierd, schenkingen gedaan en soms collega’s van financiering voorzien. ,,In alle opzichten zijn we gewoon aan het ondernemen. We moeten winst maken, zetten zelf de koers uit en bepalen hoeveel we onze mensen betalen. En als een van de bedrijven in Sleipnir niet levensvatbaar is dan gaan we die echt niet overeind houden.” Er is sinds het steward ownership dan ook weinig veranderd.

,,Ik had met mijn vriendin een VOF, dat is een CV (commanditaire vennootschap, red.) geworden met de stichting als geldverstrekker. Inmiddels zijn Thomas Franse, Romy IJzerman en Sebastian Kleinsma ook vennoten in The Shore. Het bedrijfsrisico is op dezelfde manier verdeeld als binnen een CV of BV. En als wij ermee willen stoppen, kan de stichting er nieuwe ondernemers inzetten.”