'Ik ben geen dag met tegenzin naar mijn werk gegaan'

De lange dagen en vroege ochtenden hebben geen enkele dag gezorgd voor tegenzin. "Drie keer in de week sta ik om drie uur 's nachts op, dan komt de grossier langs. Met een eigen zaak moet je niet op de klok kijken. Ze weten je altijd te vinden. Soms staat er al om kwart over zes een klant op de deur te kloppen. Je bent geen dag vrij. Op zondagochtend doe ik de boekhouding, 's middags om vijf uur ben ik alweer in de zaak aan het rommelen."

"Ik ben geen dag met tegenzin naar mijn werk gegaan. Voordat Ad, mijn man, in 1978 de zaak overnam van zijn vader, heb ik in een groentewinkel in Hooglanderveen gewerkt. Bloemen zijn leuker dan bloemkolen. Van bloemen word je vrolijk. Ja toch?"

"Mijn schoonouders begonnen op 1 juli 1938, een dag na hun huwelijk, met Edelweiss. Daarvoor was mijn schoonvader hovenier van baron Van Tuijll. Hij deed de bestellingen, zij de winkel. Hun gezin woonde erboven en kreeg veertien kinderen. De pastoor kwam langs om te vertellen dat het zo wel genoeg was. Zegt mijn schoonvader: 'U hoeft ze toch geen eten te geven?'"

"Toen hij 60 werd, zei hij 'nog vijf zware jaren.' Vind je het gek? Hij heeft altijd heel hard moeten werken en had geen zin meer om de hele dag in de winkel te staan. Vroeger verkocht Edelweiss alleen bosjes bloemen. Chrysanten, roosjes, fresia's. Auto's versieren, voor bruiloften, dat deed mijn schoonvader ook vaak."

"Ik doe veel grafwerk. Tachtig procent van alle bestellingen komt van bedrijven. Niet elk bedrijf wil bloemen die ruiken, zoals pioenrozen. Dat geldt ook voor het ziekenhuis. Van sommige bloemen schijn je hoofdpijn te kunnen krijgen. Zelf vind ik rozen het mooiste. Ik heb niks met geel. Als ik wat in huis heb staan, is het wit of rood, met kerst. Ieder zijn meug. Ja toch?"

"Ad was 46, toen hij stierf. Hij had een plekje op zijn kuit dat steeds groter werd. Kanker. Hij is tot aan zijn dood blijven werken. Ik denk nog elke dag aan hem. Maar vroeger komt nooit meer terug. Na de economische crisis krijg ik minder bestellingen van bedrijven. Had ik voorheen honderd vazen op maandag, nu zijn het er hooguit 35. Door de Kersenbaan heb ik ook minder particuliere klanten, het verkeer hier in de straat is behoorlijk afgenomen."

"Mijn twee zonen willen de boel niet overnemen. Personeelsleden evenmin. Ik snap het wel, gezien de dalende omzet. Op 1 december stop ik ermee, ook als de zaak niet is verkocht. Ik ga eerst afkicken. Bij mijn schoonzus Margreet, die 35 jaar in de winkel heeft gestaan, duurde dat een jaar. Dan zal het bij mij misschien nóg wel langer duren. Het zij zo. Streep eronder. Ik wil eindelijk meer aandacht aan mijn familie kunnen besteden. Logisch toch?"