Drie maanden later, zit ze aan tafel bij het raam, waar ze zojuist taartjes op een houten plank heeft neergezet. Buiten lopen mensen langs. Links en rechts gaan handen de lucht in. Glimlachend zwaait ze terug. „Ik mis de vaste gasten, hoop dat ze allemaal weer komen straks.”
Binnenkort is zij degene die de deuren heropent. Niet als medewerker, maar als eigenaar, meldt de Stentor. Onder een nieuwe naam: Wijnbar Jij en Ik. Broer Mees komt terug in de keuken.
Mijn moeder vond het spannend. Veel te veel financieel risico. Maar mijn vader vond dat ik het moest proberen
Jasmijn Kwakkelaar
Jasmijn stopte al het spaargeld in zaak
Veel ondernemers spreken stoer over risico. Jasmijn praat erover met een nuchterheid die je niet verwacht bij een 25-jarige. Ze stopt al haar spaargeld in de zaak, zegt ze. „Ik ga er helemaal voor. Gaat het mis, dan slaap ik misschien een paar dagen slecht. Dan ga ik gewoon weer ergens werken en opnieuw sparen.”
„Mijn moeder vond het spannend. Veel te veel financieel risico. Maar mijn vader vond dat ik het moest proberen. Gewoon doen, anders krijg ik spijt dat ik het niet heb gedaan.”
Lees ook: Broers dragen café over aan 22-jarige rechtenstudent: ‘Hij heeft de juiste instelling’
3 minuten vóór de deadline een bod
Ze twijfelde lang over haar beslissing. Na het faillissement was ze nog in de lege zaak: opruimen, schoonmaken, curator helpen met inventariseren. „Dat voelde als normaal vervolg op de intensieve vier jaar waarin ik hier keihard werkte. In die eerste weken belden vaste gasten en vrienden om te zeggen dat ik het moest overnemen, maar daar was ik toen niet mee bezig.”
Uit nieuwsgierigheid naar hoe zo’n proces in z’n werk gaat, vroeg ze de curator toch naar de mogelijkheden van overname. „Misschien wilde ik stiekem toch kijken of er een deur op een kier stond. Langzaam sijpelde het idee mijn gedachten binnen.”
Op de dag dat de biedingen binnen moesten zijn, was ze in Kroatië. Huisje aan zee, met haar schoonouders. Na lang aarzelen drukte ze om 12.57 uur – precies drie minuten voor de deadline – op de verzendknop.
Haar bod was niet het hoogste. Toch zag iedereen haar als meest geschikte partij. De overname werd haar gegund.
Zus achter de bar, broer in de keuken
Broertje Mees stapte in 2021 als eerste bij Nic & Ik binnen. Hij was net 17 en mocht meteen als chef aan de slag. Jasmijn: „Zijn eerste lasagne maakte hij toen hij 8 was. Hij heeft iets met koken. Mooi dat hij, zo jong al, de kans kreeg van de toenmalige eigenaren.”
Jasmijn had net de opleiding Hotel & Eventmanagement afgerond. Het was coronatijd. Ze vroeg aan Mees: ‘Vind je het erg als ik daar ook solliciteer?’ Hij vond het prima. Voor ze het wist, stond ze op de vloer, als bedrijfsleider.
Zij achter de bar, hij in de keuken. „We bekvechtten soms, hoor. Maar het is je broer, je vangt elkaar ook op.”
Lees ook: Eerlijk over hoge horecakosten: Bader maakt video na negatieve recensies over prijzen van gerechten
Team groeide van 6 naar 25 mensen bij Wijnbar Jij en Ik
Ze bouwden de kaart om van simpele hapjesplankjes naar shared dining. Mees experimenteerde, de gasten vonden het heerlijk. Het team groeide van 6 naar 25 mensen.
Jasmijn vatte een liefde voor wijn op. Al snel wist ze precies welke vaste gast welke wijn lekker vindt. Nu breidt ze haar kennis uit via de officiële vinologenopleiding.
Broer en zus groeiden, maar afgelopen zomer wilde Mees verder. Leren van andere chefs, om nog beter te worden. Hij stapte op. Letterlijk één dag later viel het doek voor Nic & Ik.
Op sommige zondagavonden gaan we open. Dan zetten we hier lange tafels neer voor een chefs dinner
Jasmijn Kwakkelaar
Een ‘stamwijnkroeg’
Nu, eind november, veert Jasmijn op als ze vertelt over haar plannen. Wijnbar Jij en Ik. „Die naam past beter. Het moet om de gast draaien. Een plek waar je even uit bent, maar toch thuis.”
Ze noemt het zelf een buurtkroeg, maar dan met goede wijnen. Een stamwijnkroeg. Weinig poespas, veel comfort. Bitterballen én kaviaar.
Middeleeuwse wijnkelder
Ze verandert de openingsdagen (woensdag tot en met zaterdag) en wil een extra tap voor seizoensbier. De tafeltjes komen gezellig dicht bij elkaar. Boven komt een balustrade, waarvandaan zowel de bar beneden als de straat te zien is.
En beneden, de verborgen schat: een middeleeuwse wijnkelder, met de koele romantiek van baksteen in bogen. „Op sommige zondagavonden gaan we open. Dan zetten we hier lange tafels neer voor een chefs dinner.”
Mees gaat de eerste maanden mee de keuken in, tot zijn volgende avontuur begint. Ondertussen staat Jasmijns telefoon roodgloeiend. Oud personeel wil terugkomen, zowel in de keuken als achter de bar.
Gasten lopen tijdens het klussen binnen om hallo te zeggen en Jasmijn en Mees te feliciteren. Op 4 december gaan de deuren bij Wijnbar Jij en Ik op feestelijke wijze open.
